Dat niet alle gevolgen van ziek thuis zijn persé negatief moeten zijn. Ik vind mezelf een beetje terug, de laatste weken. De grootste angst- en paranoïagedachten lijken te verdwijnen. Ik ben minder opgejaagd. Ik kan gelijk écht omgaan met de gedachte: jaagt u niet op jong, je hebt tijd. Geniet van dat bad. Er zit…
Tag: uitzaaiing
Ziek zijn: de kleine kantjes (2)
Ik zit een beetje in een dipje. Geen nood, dat gaat wel weer voorbij, maar het lijkt me de moment om keer een zaagske te spannen. Ofte, de tweede aflevering van “ziek zijn: de kleine kantjes”. (ik heb geen idee hoeveel afleveringen er nog gaan volgen, en ofdát er zelfs nog afleveringen gaan volgen). Ik…
Ziek zijn: de kleine kantjes
Er zijn zo van die negatieve dingen aan ziek zijn. Zoals daar zijn. Mijn conditie is nul en onbestaande. Ik heb vorig jaar nauwelijks gefietst wegens staartbeen-perikelen (die niet opgelost zijn, maar met een speciaal zadel zou het misschien toch wel doenbaar zijn om te fietsen), plus in de ergste wintermaanden (zijnde ook meteen na…
Oorzaak en gevolg?
Ik las vanmorgen dit korte artikel op de site van De Morgen. En ja, het is iets waar ik wel eens over nadenk. Allemaal doen we dat wel eens zeker, het is onvermijdelijk. Waarom? Maar erg ver ga ik niet in dat nadenken. Ik ga een beetje uit van de onvermijdelijkheid van de dingen, van het…
Tussentijdse controle
Gisteren was de dag van de tussentijdse controle eindelijk daar. In december leek het een onmenselijk eind wachten, tot halverwege maart. Maar die maanden zijn eigenlijk best wel snel vooruit gegaan. Ik keek er ook naar uit, naar die controle. Gewoon om het gevoel te hebben weer eens iets te doen. Nu, tegen dat de…
Vechten tegen uitersten
Hoe gaat het nu, de laatste dagen/week/weken. Een vraag die ik vaak krijg. Het is hier stilletjes op mijn blog, en dat zegt genoeg. Nobutterfly schreef het heel raak in de commentaren: “we zien je hier op je best”. En als er niet veel goeds te vinden is, dan hou ik mijn mond. Ik vind…
Rust in mijn hoofd
Deze week ging ik naar mijn huisarts om mijn ziekenverlof te bespreken. In de groepspraktijk waar ik al heel lang ga (25 jaar ondertussen, oink). Soms denk ik dat mijn lijf al maanden seinen uitstuurde dat er iets fout was, en dat ik daar onbewust op reageerde. Zoals mijn terugkeer naar mijn vaste huisarts. De…
A day in the life
Laat ik jullie maar eens meegenieten van een dagje ziekenhuis (*). Een dag die ik er moest doorbrengen omdat ik een punctie van de ruggenwervel met tumor moest ondergaan. Om 7u moest ik ter plekke zijn, nuchter. Om 6u30 zijn we thuis vertrokken, en om 6u45 zaten we in de wachtzaal om in te checken….
Bijna in behandeling
Dinsdag moesten we in het UZ Gent zijn voor een PET-scan. Ik zag er vreselijk tegenop, niet voor de scan zelf, maar voor de logistiek. In het UZ geraken, vinden waar we zijn moesten… dat soort dingen. En het draaide uit op wat ik een beetje verwacht had: stressen, spurten, zoeken, panikeren, vinden. Net op…
The Waiting Game
Ik ging gisteren naar het ziekenhuis in de verwachting buiten te komen met een behandelingsplan, maar dat draaide toch weer anders uit. Blijkbaar weet je nooit wat je kan verwachten, en moet je altijd voorbereid zijn op het onverwachte. Elke kanker is anders, niets is standaard, daar komt het toch op neer. Dus. Ik denk…
Quiévrain, wachten.
Het doet me er een beetje aan denken, deze dagen, aan het duivennieuws van vroeger. Wachten, in spanning. Quiévrain, wachten. (klik!) En dat wachten gaat met wisselend gemoed. Soms zie ik het allemaal wel zitten, en denk ik: volgende week stuurt ze me terug naar mijn werk. Andere momenten zie ik alle mogelijke doemscenario’s voor…
Resultaat van de MRI scan
De MRI scan gisteren was niet fijn, en de realist in mij hield er rekening mee dat het resultaat ook niet fijn zou zijn. En dat is het ook niet. Midden in mijn ruggengraat zit een wervel waar ook tumorcellen aanwezig zijn. En dat is uiteraard geen goed nieuws. Voorlopig zijn de plannen: de operatie…