Satur9
Ik zal hier een dagboek bijhouden van het huidige deel van mijn behandeling: de bestraling. 4 weken aan een stuk elke werkdag over en weer naar het ziekenhuis. Lijkt me leuk. Het dagboek bedoel ik, niet de bestraling. Ook een beetje een ode aan de mensen die zich voor mij inzetten en voor vervoer zorgen.
- Dag 1. De eerste keer wil Meneertje Mertens met mij mee, hij wil weten hoe het allemaal gaat met die bestraling, en neemt een dag verlof. Ik ga ervan uit dat dit een drukke en dus zeer stipte dienst is en dat we dan ook snel over en weer gaan zijn. Mis poes. Er is vertraging wegens een panne ’s morgens, en de eerste keer moet ik nog allerlei uitleg en een uitgebreide opmeet- en uitlijnsessie, en we zijn ongeveer anderhalf uur zoet. Zo. Maar dus wel fijn dat Meneertje Mertens mee is, hij mag mee luisteren naar de uitleg (ik heb dat graag, zoals al zo vaak gezegd, met 2 hoor je meer dan alleen), en voor de eerste maal mag hij ook eens mee in de ruimte waar ik bestraald word. Hij vindt het imposant, het is een grote machine. Ik installeer me op de tafel, Meneertje Mertens wordt weggestuurd en we zijn vertrokken voor een half uur beelden maken, goedleggen, enzovoort enzovoort. Een half uur op die harde tafel is wel lang, en na een tijd heb ik het ook koud. Ik neem me voor de komende dagen als standaard uitrusting een paar extra sokken mee te nemen.
- Dag 2. Ik ga met de bus en eerst nog eens de stad in. Ik moet om 12u ter plaatse zijn, en Lies komt me na school vergezellen. Vanaf nu gaat het veel sneller. Een tiental minuten tot een kwartiertje in totaal. De sokken heb ik niet nodig, als het zo kort duurt, koel ik niet zo af. Van de bestraling merk ik heel weinig, soms eens een warm en zwaar gevoel. Achteraf wachten we geduldig op Meneertje Mertens die ons komt oppikken, gaan we eens naar de Bon’Ap en eten we daarna thuis door Lies gemaakte hamburgers.
- Dag 3. Voor vandaag vroeg ik aan buurvrouw Jo of ze wilde rijden. Geen probleem. Om half twaalf stipt vertrekken we, en we zijn mooi op tijd ter plaatse. Alles verloopt zeer vlot, buurvrouw Jo en ik weten waarover gebabbeld ondertussen, de bestraling gaat netjes op tijd en zeer vlot. Ik voel me weer in goede handen en zeer respectvol, bekwaam en vol zorg behandeld. Ik maak me een beetje zorgen over de ziekenboeg die mijn kroost momenteel is, informeer eens naar hoe het gaat moest ik ziek worden, en wil dat eigenlijk zoveel mogelijk vermijden. ’s Avonds komt de kapster aan huis, en tot mijn grote spijt moet ik mijn zieke kinderen en kleinkind vragen thuis te blijven, om voor mezelf te zorgen.
- Dag 4. Vandaag rijdt Corine met me, BFF en lotgenote. We kwetteren erop los en lachen ook wat af. Fijn, dat vervoer zo. We zijn net als de dag ervoor wat te vroeg, en deze keer mag ik zelfs wat vroeger binnen. Alles gaat zo vlot dat ik op een uur over en weer ben. Mijn lijnen worden nog eens bijgetekend voor het weekend, en ik meld dat die ondingen toch wel veel jeuk veroorzaken. Meteen wordt genoteerd dat ik volgende week met gewone stift ga bijgetekend worden. In het weekend kan het niet anders omdat de inkt snel verdwijnt en de lijnen toch wel belangrijk zijn. En ik heb de jeuk er best voor over hoor, maar wil toch ook wel melden dat ik er last van heb. Lieve en zorgzame mensen die zorg dragen voor mij, ik ben er zo blij mee. Voorlopig merk ik weinig bijwerkingen: wat rode huid en een gevoelige en pijnlijke borst, en ik ben wel moe. Maar ik slaap ook onwaarschijnlijk slecht, dus waarvan de vermoeidheid komt, is een beetje gissen. De volgende week zal uitwijzen wat het geeft.
- Dag 5. Het slecht slapen werd me te gortig, en deze nacht nam ik een slaappil. Z-a-l-i-g geslapen, wat doet dat deugd. Ook deze week heb ik elke dag om 12u afspraak voor de bestraling. Vandaag een half uurtje vroeger om eens bij de radiotherapeut langs te gaan. Mijn collega Carine brengt me, kunnen we wat bijkletsen. Het half uur vroeger is een maat voor niets, ik vraag me af waarom het nodig was. Ik word pas rond 12u15 uit de wachtzaal gehaald. Met de dokter een aangenaam gesprek over bestraling, vermoeidheid, revalidatie, de mogelijke werkloosheid na mijn ziekteverlof enzovoort. Volgende afspraak over 2 weken. Gelukkig mag ik meteen erna naar de bestraling. Het verplegend personeel is begaan en zorgzaam als steeds, en mijn lijnen worden met gewone stift bijgetekend zodat ik de komende week wat minder last zal hebben van jeuk. Het is 13u15 tegen dat ik thuis ben. Hopelijk gaat het de volgende dagen vlotter.
(de prachtige foto bij dit bericht werd gemaakt door Linda Tambuyser)
Sterkte Anne!
Merci Didier 🙂