Satur9Ik ga momenteel niet werken, maar ik probeer ook hier niet hele dagen op mijn gat te zitten. Dat doet al genoeg pijn. Dus heb ik me voorgenomen regelmatig wat te naaien. Ik moet me soms wel forceren om aan de slag te gaan, maar bezig zijn, is toch beter. En resultaat zien, geeft voldoening.
Met mijn shop ben ik niet bezig, ik heb er even geen zin in. Hij is er uiteraard wel, dus als je een babycadeautje nodig hebt, voel je vrij om eens te kijken.
Ik ben vrij snel overgeschakeld op selfish sewing, en heb al wat kledingstukken voor mezelf gemaakt. Waarover later meer.
En voor Lili maakte ik twee vestjes. We concludeerden dat het lieve kind het soms wat koud heeft (ze kan zo’n koude pollekes hebben), en toen ik even rondkeek in de webshop van de Hema, zag ik een schattig vestje waarbij ik dacht: Hee, ik heb nog schaap! Ik kan dat zelf maken!
Een mouwloos vestje dus, met aan de ene kant schaap en de andere kant een leuk tricotje. Ik zag dat meteen zitten en ging behoorlijk snel aan de slag.
Ik maakte zelf een patroontje door hier en daar iets te pikken: het lijfje van een jumpsuit, de armsgaten nog eens gecheckt op het patroontje van een kleedje, de lengte van een shirt, en de halslijn vooraan zelf eraan getekend.
Waarna ik de boel weer volstrooide met pluizen en stof van het schaap (jongens toch, wat is dat een vuiligheid), en me compleet mispakte aan de armsgaten. Eigenlijk: ik was die armsgaten compleet vergeten en kwam bij het keren een beetje in de problemen. Het betere knipwerk kwam eraan te pas en ik deed wat ik niet graag doe: de armsgaten met de hand afwerken. Het kwam toch goed met het jasje, alhoewel ik er zelf niet echt tevreden over ben.
Maar kijk, het kind staat er beeldig mee, niet?
Tijd voor Lili-foto’s! Kijk, ze kan kruipen! Of eerder: tijgeren. Ze sleept zichzelf voort.
En ja, ze vindt die nieuw verworven vrijheid erg geestig!
Hm, wat ziet mijn oog?
Een telefoooooooooooooooon! Spannend!
Als oma niet tevreden is van het resultaat, dan begint ze nog eens opnieuw. Er is nog altijd schaap. En mooie tricotjes à volonté. Deze keer goed geslaagd, niets met de hand moeten doen. Behalve het keergat uiteraard. Wel weer iets fout gedaan waarbij ik dacht (en ook luidop zei): hoe is het toch mogelijk? Ik moet toch wel áltijd iets verkeerd doen. Maar niemand die het ziet.
Foto’s gemaakt met de telefoon en niet bewerkt, het fototoestel lag in de kamer waar Little Miss Lili lag te slapen, en veel goesting was er verder niet om achteraf nog deftige foto’s te maken.
Hey Anne, dit ziet er echt super uit. Mooi vestje, mooi meisje en toch wel mooie foto’s (ik zie toch echt niet waarom het professioneler zou moeten). Ik kan me goed voorstellen dat het dankbaar is voor die kleine spruit iets te maken. Je bent goed bezig lijkt me. Alvast heel veel groetjes en een knuffel. Ninke
Dag Ninke, het is zo dankbaar, dat mooie kind te voorzien van leuke (én functionele) kleertjes. Blij dat je de foto’s zo ook mooi vindt! See you soon! Anne