5 reasons why I smile #tag

Mijn verjaardag is de ideale dag om te vertellen over wat me blij maakt, toch? Niet dat ouder worden nu zó leuk is, maar ik vind een verjaardag toch nog altijd een fijne en speciale dag. En je mag tegen Facebook hebben wat je wil, maar zo’n hele dag felicitaties maakt het toch nog extra speciaal. En vandaag heb ik me voorgenomen om alle wensen met een persoonlijk woordje te beantwoorden.

Pharailde van Casa Murphy ontmoette ik maar één keer kort in ’t echt, en eigenlijk is dat jammer. Want ik denk dat wij eigenlijk wel goed zouden overeenkomen. We hebben wel wat raakvlakken, en we lezen elkaars blogs graag. Daarbij hebben we allebei grotere kinderen, waardoor we wat door elkaar aangetrokken worden. In de blogwereld waarin wij rondhangen zijn er veel jonge mama’s met jonge kinderen, mama’s zoals wij met kinderen die stilletjesaan de grote (boze?) wereld intrekken, zijn er niet zoveel. Maar tegelijk maakt dat het ook moeilijker, want we worstelen al wat meer met de privacy van onze kinderen en schrijven steeds minder over hen op onze blogs.

Maar goed, het gaat over het volgende: ik kreeg van Pharailde een opdracht, namelijk:

• Maak de naam bekend van diegene waardoor je genomineerd bent in je artikel;
• Noem 5 redenen waarom jij lacht of blij bent;
• Kopieer deze regels en zet ze in jouw artikel;
• Kopieer de TAG-afbeelding en plaats die in jouw artikel;
• Tag 5 andere bloggers om deze tag uit te voeren.

Ik vind dat best wel moeilijk, bedenken en verwoorden wat me blij maakt of waarom of waarmee ik lach. Maar ik doe een poging. Want dat moet lukken. Ik lach graag, en ik doe toch wel bewust pogingen om positief in het leven te staan. Niet dat dat altijd lukt, maar ik doe mijn best en dat is goed genoeg, zoals Thom Yorke zegt.

• Zoals Pharailde schreef, stond in mijn (toen) laatste blogpost dat ik blij was. En ja, als ik tevreden ben met een naaiproject, dan ben ik echt blij. Heel blij. Het gevoel dat ik deze moeilijke hobby toch weer wat meer onder de knie heb, dat ik weer een stap vooruit gezet heb. Soms zijn het heel kleine stappen, soms heb ik het gevoel dat niets me lukt, soms heb ik het gevoel dat het meer stappen achteruit zijn. Maar als het goed gaat: blijdschap. Tevredenheid om het gevoel dat ik bijleer. Bijleren, een gevoel dat ik lang niet meer gehad heb. Een gevoel dat ik heel duidelijk had toen ik naar de 2 naailessen ivm. mijn naaimachine ging bij Mertens. Ik heb er ook zin in, naar de naailes te gaan bij BoHo, zodat ik weer kan bijleren. Want, daar word ik blij van.
• Van man en kinderen, daar wordt een mens als ik ook blij van. Dat moment dat je merkt dat je speciale persoon iets doet of zegt waardoor je merkt dat hij je door en door kent, of dat hij een klein detail onthouden heeft, dat hij rekening houdt met die kleine onhebbelijkheid van je (en zo heb ik er wel wat). Dat moment dat je merkt dat hij zoveel voor je overheeft. Dat hij je zoveel gunt. Dat hij zoveel van je zou overnemen moest hij kunnen. Het zalige gevoel als je weet dat je kinderen het goed doen, het goed hebben, als je ziet hoe zelfstandig ze zijn, als je ziet wat voor reuzenstappen ze zetten in het leven (en dat zijn er hier de laatste tijd behoorlijk wat)… als dat je niet blij maakt, dan weet ik het ook niet meer.
• Mijn gevoel voor humor is een beetje berucht. Ik kan lang niet met alles lachen waarmee een ander kan lachen, en ik heb een gruwelijke hekel aan sommige komieken. Sommigen onder hen kan ik echt niet uitstaan, en hebben de omgekeerde uitwerking: ik maak me er nijdig in en zou er kunnen op méppen. Er zijn maar een paar komieken waar ik echt mee kan lachen, en ik moet altijd opletten voor overdosissen. Humor is wat mij beteft liefst droog, zeer droog, en heeft vaak te maken met woordgrapjes.
• Muziek, goede muziek, kan me blij maken tot diep in mijn hart. Ik kan soms wel een beetje jaloers zijn op een artiest die een fantastisch nummer geschreven heeft, die mens kan toch echt gelukkig dood gaan. Maar naast dat tikkeltje jaloezie, word ik daar ook gewoon blij van, van goede muziek. Een goed nummer dat ik heel lang niet gehoord hebben, daar kan ik echt gelukkig van worden.
  Concerten kunnen ook die uitwerking hebben: ik kan daar zitten en grijnzen van oor tot oor, van contentement. Om wat ik hoor en zie. Onlangs nog, bij Beck, heb ik gewoon het hele concert lang zitten grijnzen, en dan kijk ik af en toe naar wie naast mij zit, om te zien of die daar ook zo blij van worden. Soms kan dat tegenvallen, maar bij Beck zat ik tussen Nic en Janna en toen was dat wel in orde. Daarna kan ik nog dagenlang op wolkjes lopen. The power of music!
• En dan moet ik het hier uiteraard ook hebben over onzen “bakvissenbokaal”, die ik al een paar keer vermeldde. Als het over lachen gaat, dan moet die er toch bij. Mijn collega Sophie en ik, wij lachen wat af in ons bureau. En dat doet deugd. Soms begint het met lachen van miserie, waardoor we na een tijdje die miserie niet meer zien, omdat we zo hard gelachen hebben. De slappe lach, die komt ook voor… zo kwam er een liedje op de radio, deden we alletwee exact dezelfde beweging, keken we elkaar over onze schermen aan, en hebben we gelachen tot we niet meer konden. Soms tot plezier van de andere collega’s, soms tot ergernis, maar het is wat het is, we zijn wie we zijn, en we hebben het goed tezaam 🙂

En wie maak ik blij met deze opdracht?

• AnW (van wie ik wéét dat ze het moeilijk heeft, maar van wie ik ook weet dat ze haar best doet naar het positieve te zoeken, en misschien helpt dit voor heel even)
• Josie
• Kruimels
• no butterfly
• Vertellementen (Marie vertelt al veel over wat haar blij maakt, maar er kan volgens mij altijd bij)

 

Verwante Berichten:

• 40 dagen bloggen
• 30-week Song Challenge – 9 – blij
• The Happiness Tag
• Fietsen in mei
• Blij #projectblogboek