Uit mijn blogbericht over mijn favoriete vakantie, bleek dat Meneertje Mertens het niet helemaal eens is met mij. Voor mij is onze 2020 corona-reis mijn favoriet, hij prefereert onze “wielervakanties”. Koers. De koers achterna. We probeerden de Giro en de Vuelta, maar de Tour blijft favoriet. Ondanks de drukte. Hij vertelt zelf waarom.
Voor mij hoeft een vakantie niet groots of exotisch te zijn. Geef mij mijn camper, een paar weken vrijheid en de Tour de France, en ik ben gelukkig. Elk jaar opnieuw kijk ik uit naar dat moment waarop ik de motor start, het Franse platteland in trek en me laat meevoeren op het ritme van de koers.
De Tour volgen is iets bijzonders. Niet alleen omwille van de sport zelf – al blijf ik gefascineerd door de kracht en het doorzettingsvermogen van de renners – maar vooral om de manier waarop het land tot leven komt langs het parcours. Dorpjes die zich klaarmaken voor de doortocht, mensen die al dagen op hun plekje langs de weg staan, het trage opbouwen van de spanning… Het is geen overweldigend spektakel, maar eerder een soort ingetogen enthousiasme dat je overal voelt.
De reclamekaravaan is daar een opvallend onderdeel van. Uren voor de renners passeren, komt een stoet wagens langs die allerhande gadgets en snacks het publiek in werpen. Het zorgt voor een glimlach, soms ook voor verbazing. Mensen die plots in beweging schieten voor een petje of een sleutelhanger, sommigen die zonder aarzelen bijna je camper induiken om iets te graaien. Na zo’n passage zit je al snel met zakken vol kleurrijke hebbedingen – het merendeel geven we weg, maar de worstjes, Haribosnoepjes en madeleine koekjes houden we lekker zelf. Er zijn grenzen.
Wat deze vakantie voor mij zo perfect maakt, is de eenvoud. De koers bepaalt onze route, het landschap verandert elke dag en de camper biedt alle vrijheid. ’s Ochtends wakker worden met uitzicht op een bergpas of een veld vol zonnebloemen, en weten dat je nergens moet zijn behalve daar waar de Tour langskomt – dat is rust in zijn puurste vorm.
’s Avonds, na een dag onderweg, zit ik buiten onder de luifel met een glas frisdrank want ik drink geen alcohol en een stukje kaas of Franse worst. De zon zakt langzaam weg achter de heuvels, en de drukte van de dag maakt plaats voor stilte. Soms een babbel met de buren, soms gewoon even niets. De koersresumé lezen op de laptop, een frisse avondbries en de wetenschap dat morgen weer een nieuwe etappe wacht.
Het is geen vakantie die je in een folder vindt, en dat hoeft ook niet. Voor mij is dit puur genieten. De perfecte balans tussen avontuur en vertraging, tussen koers en kalmte. En dat maakt het voor mij elk jaar opnieuw de mooiste tijd van het jaar.
Leuk om te lezen dat je man zo van koersvakanties geniet. Zelf vind ik de reclame minder goed voor het milieu maar ik begrijp dat het voor de wielerfanaten leuk is.
Ik heb me wel eens afgevraagd wat er nou leuk is aan het volgen van de tour, en ik begin er nu iets van te begrijpen. De wedstrijd, het moment van het passeren van de renners is een onderdeel van de pret maar ook niet meer dan dat. Alles eromheen, het hele gebeuren, dat en de landschappen waar je je in bevindt, ‘meegevoerd door het ritme van de koers’. Heel mooi!.
Lange, warme zomers, de tv op den toer de France — zo ben ik opgegroeid. Die geluiden, de landschappen, de commentaar… Mijn vader, mijn moeder, mijn broers gespannen en uitgelaten volgend… die sfeer hoorde erbij. Ik snap je echtgenoot helemaal. Hij is ook door de microbe gebeten en hij kan het in het echt beleven. Hij brengt het ook nog eens heel mooi onder woorden. Ik zou er zowaar ook zin in krijgen.
Het is hem van harte gegund. Fijn om te lezen hoe hij hiervan geniet.
Ik kende reeds een beetje de mens achter Nic
. Meer nog, hij maakt me nu zelfs enthousiast over dat wielergebeuren, waar ik volgens mijn man veel te weinig interesse in heb. Mooi om zien hoe jullie genieten van de voorbereidingen én de vakantie zelf. Hij enthousiasmeert met dit schrijven. De ideale combinatie van wedstrijd én prachtige natuur. Ideaal ook dat jullie dezelfde interesses hebben.
Als ik te lange reacties schrijf, verdwijnt deze meestal
Je voelt de passie van N. Mijn man is ook zot van de koers, “de ronde” voorop. Maar om dat nu live te beleven, dat zegt hem niets. Eén keer is hij gaan kijken toen ze hier in de buurt voorbij kwamen. In een flits was het voorbij. Die caravaan duurde langer dan de passage van de renners!
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Ik heb op zich weinig met koers, maar zoals je het hier beschrijft, snap ik het wel. De rust, het enthousiasme over wat komen gaat, de rush van de renners die passeren en dan nagenieten met de zonsondergang. Ja, ik snap het.
Een vakantie voor de liefhebber. Ik zou er niet warm voor lopen maar ik heb sowieso al weinig et vakantie.
Ik begrijp hem. Het is zo duidelijk wat voor hem vakantie en vrijheid is. Werkelijk prachtig. Had even kippenvel, het zou ooit voor mij kunnen passen hebben.
Ik heb absoluut niets met de koers, maar het gevoel dat het oproept hier, vind ik wel tof. Ik snap de aantrekking!
Ik kan me wel voorstellen dat jullie daar een paar weken van kunnen genieten. We hebben de Tour in verleden verschillende keren ergens zien passeren en dan maakten we er altijd een ‘dagje in de berm van’.