Dit stokje deed ik al eerder, beetje recyclage dus, maar de antwoorden zijn op 2 na nieuw. Ik vind dat het mag, want ik vind het leuk.
Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Nog niet zo lang geleden. Tranen met tuiten. Toen voor de tweede maal de verplaatsing naar mijn psychologe (die verhuisd is van Waarschoot naar Gentbrugge) compleet in het honderd liep en ik er weer eens veel te laat zou aankomen. Vorige keer ging ik nog door, voor een sessie van een half uur, deze keer gooide ik gedesillusioneerd de handdoek in de ring, en belde haar dat ik er niet zou geraken. Tranen met tuiten. Duimen dat het donderdag wel lukt. (met dank aan Josie voor de Bluebike tip).
Wanneer heb je voor het laatst gevlogen?
Dit antwoord blijft hetzelfde als de vorige keer. Ja, daar vraag je me wat. Dat is heel lang geleden. Ik heb nog niet echt vaak gevlogen. Er was die keer dat ik op mijn eentje naar Chicago vloog (en terug), dat moet in 1999 geweest zijn. Ik denk dat de laatste keer was toen ik met zo’n korte, goedkope Virgin-vlucht naar Londen vloog om naar een optreden van Neil Finn in de Shepherd’s Bush te gaan. Mei 2001 was dat.
Wanneer had je voor het laatst de slappe lach?
Het zal wel niet voor het laatst geweest zijn, maar de keer waaraan ik meteen moet denken, was tijdens onze voorbije vakantie. We gingen fietsen, en voor we vertrokken had Meneertje Mertens een probleem met een slepende voorrem opgelost. We zijn aan het fietsen (ergens in de buurt van de Mont-Saint-Michel dacht ik) en hij heeft de gewoonte om vanalles te zeggen of te vragen terwijl hij voor mij fietst. Ik versta daar meestal niet veel van, en na een tijdje geef ik het op om “WABLIEFT??” te roepen. Ook al omdat hij bij de herhaling van wat hij zei of vroeg, dat gewoon op dezelfde toon doet, geen beetje luider, en dat ik het dan weer niet versta. Soit, hij vraagt iets, en ik versta: “Heb ik je wiel wel vastgezet?”. Heu, wat? Is die nu niet meer zeker of hij mijn wiel vastgezet heeft? Ik ben zo van mijn melk dat ik zelfs niet meer denk aan “WABLIEFT??” Ik beweeg mijn voorwiel eens heen en weer, lijkt wel OK te zijn, er gaan nog allerlei doemscenario’s door mijn hoofd, en ik voel me niet echt op mijn gemak. We geraken heelhuids weer bij de camperplaats, en daar vraag ik hem: was jij nu echt niet zeker of je mijn wiel vastgezet had? Hij bekijkt me alsof hij het in Keulen hoort donderen, blijkt dat hij niet dat vroeg en dat dat wiel wel degelijk vaststond. Waarna we met zijn tweeën de slappe lach hadden, en het een mopje geworden is dat hier regelmatig nog eens opduikt.
Wanneer heb je voor het laatst iemand geknuffeld (buiten je partner)?
Vorige week, met Ottie toen die op mijn schoot kroop, en de dag erna met kleine Alice. Flesje geven en mijn neus in haar babyhaartjes steken, knuffelen, in slaap wiegen. Za-lig.
Wanneer heb je voor het laatst een complimentje gekregen?
Van mijn schoondochter denk ik, iets wat ze me doorstuurde dat een compliment was over hoe ik ben. En van Meneertje Mertens krijg ik heel vaak complimentjes.
Wat is het laatste boek dat je hebt gelezen?
Sunset on Whisling Island. Beetje klef en wat te langdradig, maar toch met plezier gelezen. Ik ben geabonneerd op een dagelijkse nieuwsbrief van Bookbub, met een lijst met boekentips. Allemaal te vinden bij Amazon, en elke dag zitten er ook een paar gratis boeken tussen. Ebooks voor Kindle, in het Engels, voor alle duidelijkheid. Zo download ik regelmatig eens een gratis boek, zonder in de illegaliteit te duiken. Zo downloadde ik New Beginnings on Whisling Island, dat me wel beviel. Het is een beetje soap-achtig dus wilde ik het vervolg lezen, haha. Waarop ik dat kocht, voor een paar dollars. Met dat vervolg heb ik er nu wel genoeg van gehad, het gaat wat traag en het is wat te langdradig (zoals soaps, niewaar). Nu ben ik bezig in We All Live Here van JoJo Moyes, eentje dat ik ook kocht. Ik ben nog niet ver en ben ook nog niet overtuigd, de vorige boeken van Jojo Moyes die ik las, kostten me minder moeite om in het verhaal te geraken.
Wat is het laatste wat je hebt gegeten?
Het is 6u30 als ik dit schrijf, ik heb een kop koffie gedronken maar nog niet gegeten. Het laatste wat ik at was gisteren een pot framboosyoghurt met granola. Lekker.
Met wie heb je het laatste gepraat?
Met Meneertje Mertens. Die naar Diegem vertrok voor een cursus, en daar weinig zin in had. Cursus tot 17u, dan nog naar huis, en de dag nadien weer om 5u beginnen. Niet zo tof.
Van wie kreeg je het laatste sms’je en wat stond er in?
Van Telenet. Het obligatie sms’je toen we de Nederlandse grens overstaken zondag.
Welk liedje heb je het laatste (mee)gezongen?
Dat moet er eentje van Prince zijn. Ik hoorde Prince ergens op de radio, en dacht toen: ha fijn om nog eens in de camper naar te luisteren (al rijdend). Purple Rain (het album) en daarna Sign o’ the Times (het dubbelalbum). Lang geleden dat ik naar het laatste luisterde, vroeger héél veel naar geluisterd, ik ken er hele stukken van uit het hoofd. Het onverwoestbare powerduo I Could Never Take the Place of Your Man / The Cross kan ik echt van voor naar achter en terug meezingen. (Michael Jackson of Prince? Prince anytime baby!)
Ik zou dit stokje kunnen doorgeven aan mensen die meedoen aan de 40 dagen bloggen (ik denk aan Vief, Aukje, Irene), maar vermits het een bejaard en uitgemolken stokje is, voel je vooral niet verplicht.
Dag 8 van 40 dagen bloggen
Er zouden hier best wat rare antwoorden uitkomen. Maar was zo blij toen ik met mijn twee kleinzonen nog eens een paar maanden geleden nog eens de slappe lach kreeg. Was zo bevrijdend. Eerlijk weet niet meer waarover
@Joke: weer een reactie die er niet doorkomt in de Jetpack app, maar wel op de website op mijn blog. Ik kan er niet rechtstreeks op reageren, jammer genoeg.
Dat is het geestige aan de slappe lach hè, het is bevrijdend, het doet deugd, en je herinnert je die slappe lach nog maar de reden waarom is al snel verdampt in je hoofd
De slappe lach? Van toen ik jong was, denk ik.
Dat obligate smsje van Telenet krijg ik van Proximus. Elke keer ik de grens oversteek. Ik doe bijna elke dag boodschappen in Nederland. Je begrijpt dan misschien dat ik er ondertussen onnozel van word. En ze mogen dat blijkbaar niet blokkeren.
Oh, da’s wel jammer dat je niet meer van de slappe lach kan genieten!
Wel erg dat je dat bericht gewoon dagelijks moet krijgen. Kan me voorstellend at dat serieus irritant is.
Zo lief dat je complimentjes krijgt van je schoondochter!
Ja hè, ik ben daar blij mee. We kunnen het goed vinden met elkaar!
Heel, heel toevallig. Terwijl ik dit lees, speelt purple rain hier op de radio.
Vliegen, ik doe het zelden, en toch nu net drie dagen geleden.
Toeval bestaat niet??
Ha, dat zijn toch altijd die kleine dingen waardoor je je gaat afvragen…
Stokjes zijn meestal minder mijn ding al neem ik ze een héél enkele keer wel eens mee wanneer het me uit komt. Maar bij anderen storen ze me niet in het minst. Heerlijk even zo in een lachstuip vallen, ik houd ervan, gebeurt veel te weinig tegenwoordig.
Ik vind dat ook, lachen tot de tranen over je wangen rollen, ik vind het heerlijk. Jammer dat het jou nu minder overkomt. Ik begrijp wel waarom natuurlijk.
Ja met Henk lag ik regelmatig in een deuk, in je uppie thuis is dat een stuk minder.
Dat kan ik me goed voorstellen. Het is ook vaak met Meneertje Mertens dat ik de slappe lach krijg. Samen is leuker hè.
ábsoluut!
Het is toch wel heel fijn om te lezen. Ik heb ervan genoten!
Dat lees ik ook graag!
Oeh leuk! Ik denk dat ik het ook ooit al eens heb ingevuld op mijn blog, maar voor 40 dagen bloggen ga ik ‘m misschien ook nog wel eens recycleren.
Het is zo’n stokje waarvan de meeste antwoorden anders zijn dan als je het een tijd geleden invulde. Altijd leuk
Goed lachen en goed huilen kan echt deugd doen. Maar het eerste wens ik je toch vaker toe
Dankjewel <3
In 1994 vloog ik voor het laatst.
Ik lees nu: Onder ijsbergen, van Bernlef.
Mijn dochter heb ik zonet geknuffeld (-:
Knuffelen is fijn
Ik ga je leestip bijhouden!