Je merkt het wel vaker dezer dagen, dat er blog-moeheid optreedt. Veel blogs staan er verlaten bij, veel mensen beslissen om te stoppen met schrijven. Om diverse redenen: het is te druk, er zijn andere en nieuwe hobby’s, de inspiratie is op, er komt te weinig interactie. Het hoogtepunt van het bloggen is al lang voorbij, veel bloggers hebben zich op andere dingen gericht.
Er zijn ook de social media, natuurlijk. Facebook en Instagram, en recenter TikTok, krijgen veel meer aandacht en hebben het bloggen in een hoek geduwd. Niet alleen het bloggen raakte daardoor in de verdrukking, ook forums bijvoorbeeld en Usenet kregen rake klappen toegediend.
Maar wil dat zeggen dat bloggen niet meer de moeite waard is? Ik zal maar al direct de essentie van mijn hele verhaal weggeven: ik denk dat bloggen nog steeds zeer de moeite waard is. Ja, zelfs voor commerciële doeleinden.
Mijn dochter, als zelfstandige in hoofdberoep met haar eigen zeer succesvolle fotografiebedrijf (stoef stoef eigen kind schoon kind? nee, het is gewoon wat het is), vindt in ieder geval van wel. Misschien schrijft ze wel eens een gastblog met dit onderwerp? Ik zal het haar eens vragen.
Zelf vind ik het nog steeds zeer de moeite waard. En daarbij bekijk ik het vanuit twee standpunten. Het ik-perspectief, en het lezers-perspectief.
Voor mezelf:
- Ik vind het erg belangrijk om zelf controle te hebben over wat ik doe. Geen regeltjes van Zuckerman of indien mogelijk nog erger, Elon Musk, geen beperking in lengte van tekst, mijn eigen domein dus ook niet het risico dat de boel ineens verdwijnt of gemigreerd moet worden.
- Ik gebruik mijn blog als mijn dagboek. Ik kan op verschillende manieren dingen opzoeken. Plaatsen, camperplaatsen waar we geweest zijn, kleren die ik gemaakt heb, foto’s…
- Ik vind het op zich al de moeite waard alleen maar voor de reisverslagen. Anderen kunnen meelezen ja, maar in de eerste plaats schrijf ik ze voor mezelf. Ik ga regelmatig eens teruglezen, ik zoek dingen op, ik kijk foto’s. En zo onthoud ik véél meer dan ik ooit zou kunnen moest ik dit niet doen. Of in het heel kort zoals op Polarsteps. Wat op zich ook wel waardevol is, maar ik hou van mijn uitgebreide reisverslagen.
- Het schrijven hier is voor mij ook een creatieve uitlaatklep. Er zijn periodes dat het moeilijker gaat, en als ik slecht in mijn vel zit, dan “verdwijnen mijn woorden”. Maar ik schrijf graag, en korte blogposts zijn niet echt mijn ding, integendeel. En al schrijvend scherp je die skill ook aan.
- Ook voor mijn foto’s en creatieve bezigheden vind ik mijn blog ideaal. Ik deel er de dingen zoals ik wil, en ook hier kan ik terug gaan zoeken als dat nodig is.
- Ik hou van de interactie met anderen. Blogs lezen, reageren, hier de reacties lezen, fijn is dat toch. Een blog is echt wel hét medium voor introverten. En voor gelijkgestemde zielen.
(een wordit uit 2018 over mijn blogtools)
Voor de lezers:
- Je maakt kennis met de blogger zoals die is, niet beperkt in aantal woorden, op het medium waar die blogger zelf voor kiest. Met de manier van schrijven waarvoor die zelf kiest. Met foto’s, zonder foto’s, heel persoonlijk, minder persoonlijk… what you read is what you get.
- Je kan gemakkelijk terugkeren in de tijd, een blog is makkelijker doorzoekbaar (op de telefoon minder maar op een laptop gaat dat heel goed) dan bijvoorbeeld een Facebook-profiel.
- Er zijn nog altijd genoeg mogelijkheden om bij te houden of er al dan niet een nieuw bericht is. De Jetpack-app, ikzelf gebruik feedly, Inoreader (kende ik niet maar ziet er verleidelijk goed uit), The Old Reader (lijkt blijkbaar op het reeds lang verdwenen maar nog steeds betreurde Google Reader), Bloglovin’ (gebeurt daar eigenlijk nog iets? – euh nee, dat is van naam veranderd naar Activate en is iets voor influencers), Substack (iets wat ik nu aan het bekijken ben), eventueel ook Pocket of Flipboard…
En nog een extra en aparte reden. Toen borstkanker bij me vastgesteld werd, heb ik al snel besloten om erover te bloggen. Dat heeft mij geholpen, het mee-leven deed ook zo’n deugd, en soms lees ik de weken van de bestraling nog eens terug, toen een hele clan aan helpsters me over en weer bracht naar het ziekenhuis. Wat was dat een warme periode. Ik schreef ook (veel minder, het is toch moeilijker) over mijn depressie. In beide gevallen kreeg ik van verschillende mensen de reactie dat ze zelf ook veel aan mijn blogposts hadden, omdat ze hetzelfde doormaakten of later iets gelijkaardigs moesten doorstaan, en dat mijn ervaringen hun geholpen hebben. Dat deed en doet héél veel deugd.
Het is wel duidelijk na al het bovenstaande: wat mij betreft is bloggen nog steeds de moeite waard!
Dag 5 van 40 dagen bloggen
Ik sluit me er helemaal bij aan. Het is fijn om gewoon even van je af te schrijven. Grappig ook hoe je schrijft dat bloggen iets voor introverten is. Daar had ik eigenlijk nog nooit zo over nagedacht.
Ik reageerde hierboven bij djaktief al over die associatie met introvert zijn. Een andere blogger wees me daarop, en het was echt zo’n aha-erlebnis.
Helemaal akkoord. Ik heb nu een week niets gepost maar ik mis nu de interactie al.
Laat dan gewoon de reacties open.
<3
Bloggen is zoveel meer dan een fotootje of filmpje op social media zetten. Voor mij voelt blogs lezen als het genieten van een heerlijke bonbon en social media als snacken. Ik vind dat je ook echt een band krijgt met de bloggers die je leest. Ook is er onderlinge behulpzaamheid. Soms ontstaan er echte vriendschappen uit blogs.
Als ik zelf blogs schrijf dan verwerk ik wat ik heb beleefd, gemaakt, gedaan etc. Het helpt me om dingen op een rijtje te krijgen. Ik schrijf het voor mezelf maar leg het uit of beschrijf het aan anderen. Daardoor zie ik het zelf ook beter en duidelijker.
Nadeel is dat bloggen veel tijd kost en dat je er toch technisch een beetje dingen moet weten. Toch blijf ik doorgaan met bloggen en lezen. Ik denk dat ik zelf extravert ben, maar blog ook graag.
Mooie vergelijking tussen de bonbon en het snacken! Klopt helemaal!
Blogs die me helpen verwerken wat ik doormaak, schrijf ik minder. Hoewel ik de komende dagen misschien nog eens een poging ga doen. Komt dus misschien nog.
Het was een andere blogger die een tijd geleden schreef dat bloggers vaak introvert zijn, waardoor ik besefte dat dat klopt voor veel van mijn lezers. Jij bent dan misschien extravert, maar ergens pas je voor mij toch ook in dat “introverte gevoel” (klinkt dat idioot?), wellicht omdat je heel bewust regelmatig bij jezelf naar binnen kijkt om te begrijpen wat er allemaal in je omgaat. Ik associeer “een echte extravert” (waarbij ik wellicht uitga van clichés) altijd met een minder rijk gevoelsleven.
Nooit gedacht dat ik een blog waarin het soms gaat over koers en handwerk (van het eerste snap ik geen bal, van het tweede ook niet, maar ik zie ook niet goed genoeg daarvoor) zo leuk zou vinden. Het is fijn eens een andere horizon te zien. Dank daarvoor. Keep on bloggin’ in the free world.
Hahaha Marjolijn, zalig
Dankjewel!
Ik sluit mij helemaal bij je aan. Het bloggen vind ik heerlijk! Het is zoveel meer dan alleen maar een stukje op internet klappen met een foto er bij. Een aantal bloggers ken ik digitaal al zo lang dat ze gevoelsmatig tot mijn ” vrienden” behoren. Vooral de persoonlijke blogs vind ik leuk om te lezen. De ervaringen en hoe mensen zaken aanpakken of omgaan met bepaalde emoties. Het geeft inspiratie en soms motivatie om ook bepaalde zaken op te pakken. Af en toe krijg ik er inzichten door om op een andere wijze ergens naar te kijken.
Soms is het al voldoende om te lezen dat je niet de enige bent die met iets worstelt.
En het is een heel fijn naslagwerk om af toe eens terug te lezen hoe ik in bepaalde tijden in mijn vel zat of hoe ik over zaken dacht.
Ja, helemaal eens met wat je hier schrijft. Soms is het inderdaad al voldoende om te lezen dat je niet de enige bent die met iets worstelt, om je minder alleen te voelen. En je lijkt sommige mensen echt te kennen. En bij bloggers is dat dikwijls zo, velen schrijven gewoon hoe ze zijn, in het verlengde van hun persoonlijkheid.
Ik kan mij hier helemaal in vinden. Weinig toe te voegen aan de vorige reacties, want zowat alles is al gezegd. En zo ook in jouw log!
Ik denk ook dat bloggen iets is voor introverten. In het dagelijkse leven heb ik eigenlijk niet veel menselijk contact. Nu ik met pensioen ben zijn er veel dagen dat ik niemand anders spreek dan mijn echtgenoot . En zoveel zeggen we nu ook niet tegen mekaar want we verstaan elkaar zonder woorden.
Weinig vriendinnen, dat ligt natuurlijk ook aan mezelf, aan mijn teruggetrokken aard. Echter, via mijn blog ervaar ik zoveel goede vriendschappen en fijne contacten. Velen van hen leerde ik ook al persoonlijk kennen, en stuk voor stuk vielen ze mij zo mee. En wat ook klopt, is dat de bloggers in werkelijkheid zijn zoals in hun blog.
Ik zou het bloggen niet kunnen missen. Het werd zo’n beetje mijn sociale leven.
Idem hier eigenlijk.
Ik ben thuis, heb ook niet zoveel contacten, en vind de online contacten heel fijn. Had ik in de tijd van de fora en usenet en mailing lists (old style, niet die van nu) ook al. Altijd veel online vrienden en vriendinnen gehad.
IRL minder, maar zij die er zijn, koester ik wel.
Bea, we gaan er dit jaar werk van maken om eens af te spreken hè.
Zeker! Ik stuur je binnenkort een mailtje.
Goed
Ach je hoeft mij niet te overtuigen, mijn blogwereld is een heerlijke aanvulling op het gewone leven én heeft me door een heel moeilijke tijd gesleept. Ik wil gewoon niet zonder zolang ik het steeds veranderen van de host het hoofd kan bieden, dat gáát me ooit wegjagen, maar nu nog niet.
Het voelt aan als een warm nest hè, als je zo door een moeilijke periode gesleept wordt. Ik ken het ook
Ja heerlijk hoor, ik heb er veel steun aan gehad.
Helemaal mee eens! Ik steek echt zeer zeer veel tijd in mijn blog maar ik vind het vooral zo fijn om te kunnen terugkijken en om anderen tips te kunnen geven. Interactie is er op mijn blog niet veel meer, en het bezoekersaantal is de laatste jaren sterk teruggevallen maar dat houdt me niet tegen.
De laatste jaren moet je er echt wel wat achter zitten om bezoekers te krijgen. Wat bij mij al veel helpt is mijn berichten op Facebook plaatsen. Voor de rest maakt het me ook niet zoveel uit.
Soms wel soms niet. Maar kom graag bij jou lezen.
Ben zelf in 2014 heel erg belazerd geweest ….
Dat is niet fijn!!
Oei, dat is wel erg.
Maar ik ben blij dat je graag bij mij komt lezen
Het valt wel op he, dat er in blogland veel gelijkaardige mensen zitten, introverten die hun gedachten al eens graag op papier zetten. Ik blijf bloggen leuk vinden en lees ook nog altijd heel graag andere blogs. Er is precies weer wat meer schwung in blogland aan het komen. Leuk is dat!
Ja awel, dat merk ik nu ineens ook op. Heel erg leuk
Ik schrijf ook voornamelijk voor mijzelf.
En er is gewoon een vast clubje ontstaan. Af en toe een volger erbij, maar daar gaat het mij niet om.
Voor mij ook een soort naslagwerk.
Dezelfde manier van in het bloggen staan dus
Hoewel hier reageren me vaak niet lukt, vind ik dat bloggers vaak als schrijfvrienden aanvoelen en dat vind ik super!
Deze reactie staat er wel. Ik heb gisteren het hele probleem met de reacties nog eens uitgelegd aan Meneertje Mertens, en hij begreep eindelijk hoe het in elkaar zit. Want het is écht ingewikkeld.
Hij is op zoek gegaan naar een oplossing, maar heeft het gedesillusioneerd opgegeven.
Ik zou eens naar mijn computer/internetman moeten gaan, en hem het probleem ter plekke uitleggen, en zien of zijn brein een oplossing weet.
Want: het stoort me mateloos, hehe
Dit terzijde.
Klopt helemaal: bloggers voelen als schrijfvriendjes en dat is héél aangenaam
Ik zie dat enkel korte reacties van mij terecht komen. Wat langere lijken niet te lukken?
Zelfs dat is geen constante. Soms lukten lange wel. Het is naar mijns inziens completely random, ik kan er geen lijn in trekken. Behalve eentje: het gaat over WP-gebruikers.
Ik heb me er het hoofd al over gebroken. De ex-collega die mijn hosting verzorgt, zal eens moeten ingrijpen
Voor mij is het ook nog altijd de moeite om te bloggen. Mijn virtueel erf, mijn inhoud. Wie wil komen lezen is zeer welkom, maar het is ook grotendeels een virtueel archief dat ik koester.
Schoon
Interessante reflectie. Sinds de laatste keer dat ik meedeed aan 40 dagen bloggen, zijn er inderdaad heel wat bloggers gestopt. Ben nog steeds blij van er bij te zijn!
Het blijft leuk hè
Ik vind het toch ook serieus de moeite en doe het in de eerste plaats ook voor mezelf. Ik ga regelmatig teruglezen, merk dat ik dingen beter kan onthouden. De interactie is fijn en voelt echt als een soort clubje.
Ik vind het wel fijn om te lezen dat veel bloggers ook gewoon voor zichzelf bloggen.
Ik vind het ook nog steeds de moeite, beetje om wat jij ook zegt, een reisdagboek bv en gewoon een uitlaatklep, het blijft fijn om af en toe een blog ei te leggen. Ik doe het wel veel minder en ik denk dat de social media daar wel de oorzaak van zijn; vroeger had je alleen blogs en fora terwijl nu het merendeel van mijn onlinetijd wellicht naar de social media gaat. Een foto posten op insta is ook gewoon veel minder moeite dan een blogbericht schrijven, dus als ik weinig tijd heb stelt de keuze zich zelfs niet.
Zo is dat.
Ik probeer de laatste tijd mijn aanwezigheid op social media echt wel te verminderen. Posten op Instagram met een minimum aan inspanning, en ook minder scrollen.
Daar slaag ik totaal niet in vrees ik… ik zit daar echt wel te vaak. Ik vind het ook wel nog gewoon leuk.
Ik erger me te vaak, vandaar het minderen. Aan de reclame, aan het algoritme…
Ik weet dat ik teveel tijd verpruts maar ik erger me te weinig denk ik
Het is inderdaad wel dat ergeren dat me wegjaagt. Als je het leuk vindt, is het niet echt tijd verprutsen, vind ik dan ook wel weer.
Zelf heb ik geen blog maar lees er wel heel veel en reageer ook op de meesten wel, soms met best langere teksten.. Op jou blog kwam ik via via terecht toen ik over de 40 dagen blograce las.
En ik ga bij nieuw ontdekte blogs ook oude berichten lezen is ook leuk
Welkom Lot, heel fijn dat je meeleest, en ook fijn dat je reageert. Dat maakt me blij