Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Pipa brengt het weekend bij ons door. De eerste nacht verontrust ze me een beetje met een zware hoest, maar overdag is die verdwenen. Ze is wel snipverkouden en niest zich te pletter. En ze heeft piepoogjes.
Ze slaapt lang voor haar doen (ze is moe, ook van een week school, het eerste leerjaar weegt door), en verder houden we het bij een rustige pyjamadag, lekker spelen, een deugddoend warm bad, en ’s avonds maken we zelf pizza’s. Ze ziet er dan al een stuk beter uit.
Zondag trekken we er toch nog eens op uit met de camper. Het is warm, heel warm voor de tijd van het jaar, met veel wind, maar die is ook warm. We rijden naar Breskens, waar we op de dijk bij de vuurtoren gaan staan. Buiten lonkt de zee.
We maken een wandeling naar de vuurtoren, en van daar op het strand terug naar de camper.
When at the sea, make photos. Of zoiets.
De wind trekt mooie lijnen op het strand, beetje spijt dat ik mijn camera niet mee heb, maar met klein prutske erbij zou dat toch moeilijk zijn. We komen wel eens terug, bij gelijkaardige weersomstandigheden.
Daarna rijden we nog door naar Groede Podium, waar we ooit eens waren met Lili. De plek is altijd in ons hoofd blijven hangen. We lopen er rond en kijken naar de dieren. Ze vraagt aan opa of ze de pony mag aaien, opa probeert zelf eerst eens, het beest stampt met zijn voeten, beter niet kindje, hij vindt het niet leuk. Daarna houdt ze haar handjes netjes op haar rug.
Het Kune Kune varken. Zeer sociaal en zacht en vriendelijk, blijkbaar ook geschikt als huisdier. Ik geef dat door aan mama Janna, maar die is niet enthousiast.
Nog wat spelen op het waterspeeltuig (of hoe ik dat ook moet noemen).
Mijn oog valt op een stukje geschiedenis. Onzelieveheer moet er toch ook weer bij betrokken worden.
Voor wie het niet kent: wat nu Groede Podium is, was tijdens WOII een bunkerdorp dat deel uitmaakte van de Atlantikwall. Na de oorlog werd het dorp begraven onder een hoop zand en was er een hertenpark. Een jaar of twintig geleden is het weer in zijn oorspronkelijke staat hersteld, en nu is er een speelpark voor kinderen. Vrij toegankelijk, in het seizoen is er een restaurant en souvenirwinkel en zo nog het één en ander, en zal het er wellicht ook wel pokkedruk zijn. Buiten het seizoen is er enkel het speelpark, wat wij ook al zeer de moeite waard vinden. Diertjes, speeltuigen, de bunkers, en heel veel ruimte om te ravotten.
Daarna rijden we huiswaarts. Tijdens het rijden mag ze op padje, en dan horen we haar niet meer.
De rest van de week maak ik weinig foto’s. Donderdag fiets ik naar de psychologe en daarna naar mijn kapelletje.
Het ligt overal smerig, zelfs zonder op onverharde paden te fietsen, hangt mijn fiets vol modder. Mijn fotostatief doet dienst als spatbord, onze bestelde spatborden laten lang op zich wachten. Zonder statief had dit allemaal aan mijn rug en achterste gehangen. Tof. Meneertje Mertens kijkt een beetje ongelukkig als hij mijn fiets ziet.
De nacht brengen we door in Deinze, waar het vrijdagochtend koud is en de zon mooi opgaat. Het zonnebloemenveld waar ik een tijd geleden foto’s maakte.
Elke keer anders, elke keer mooi.
Daarna heb ik afgesproken met Goofball, blogster met Deinse roots, en gaan we iets drinken in een good old-fashioned café op de Markt. We kennen elkaar al jaren online, en de eerste echte ontmoeting valt ook heel hard mee. Zij heeft een selfie, ik niet, haha.
In de namiddag rijden we door naar het Donkmeer, waar we voor twee nachten gereserveerd hebben. De namiddag brengen we in grote ledigheid door. Dat het gezellig is, begot.
De spatborden van mijn fiets zitten soms zo vol modder dat de wielen bijna niet meer kunnen draaien.
Fijn blog over jouw week.
Dankjewel! Hahaha, die modder is echt wel vreselijk hè
Haha, ik snap dat mama Janna niet enthousiast is over het varken. Mijn schoonbroer had er van zijn kameraden eentje gekregen voor zijn huwelijk. Het typeerde wel wie hij was in zijn jonge jaren (een varken, dus), maar hij was er niet blij mee!
De zee … altijd een feestje hé.
Altijd een feestje, helemaal
Ik zou ook niet bepaald graag een varken cadeau krijgen, jeetje!
Varkens leuk in het hok of buiten maar binnen, nee merci. Al bij al een fijn weekend met de kleindochter. Toch leuke foto’s van het strand, waarom moet ik zo ver rijden
? Verschrikkelijk die modder. Overal….
Ja jammer hè, dat je zo ver moet rijden. Ik vond de weersomstandigheden hier echt prachtig. We genieten altijd van zo’n weekend met Pipa, het is zo’n fijn kind
We hebben nu goede laarzen, en dat scheelt voor mij echt een pak. Ik voel me zo bevrijd, met die laarzen, hoe gek dat ook mag klinken 
Helemaal niet gek. Goede schoenen zijn belangrijk.
Wat leuk, je was in mijn oude buurt, bij de vuurtoren!
Ja, ik denk daar altijd eens aan jou
Heel mooi, die verlaten kust
Ja hè
ik ben genoeg kustliefhebber om ook deze foto’s te waarderen, niets mis mee.
Nee, zeker niks mis mee. Maar ik moet weer meer mijn camera meenemen
(de grijze luchten houden me wat tegen)
Snap ik , daar is sowieso weinig eer aan te behalen.
Maar alle, ik had je onze selfie toch doorgestuurd? of heb ik dat nog niet gedaan?
Op dat moment niet. Daarna. Zie bericht van de volgende week
jamaar ja, daar zit ik nog niet met lezen eh