Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Waar waren we? In Rucphen, daar waren we, net over de Nederlandse grens. Op een camperplaats, waar het de eerste nacht goed meevalt. Rustig. De tweede nacht is een ander paar mouwen. Er is een barbecue, met luid pratende mensen. Steeds luider pratende mensen. Als de drank is in de man/vrouw, is de wijsheid in de kan, zoiets. De wijsheid om rekening te houden met anderen, en dus niet tot na twaalven luid te praten, te roepen, en te zingen. Te zingen, ja, meezingen met luide muziek. Gelukkig heb ik oordopjes.
Blijkbaar moet je in Brabant zijn om van de rust te genieten, maar op deze camperplaats zal het zeker niet zijn. Zaterdagavond is er trouwens een 80s party. Gelukkig zijn wij er dan niet meer, pfhah.
Zaterdagochtend rijden we door naar Kalmthout, naar de camperplaats van de gemeente aan het wandelgebied. We vinden er vlot een plek (het is dan ook slecht weer), in de drup van de bomen, maar dat betert na een tijdje. We hadden afgesproken met Myriam en Maurice, om samen een fietstocht te maken en onderweg iets te eten. Het slechte weer beslist dat de fietstocht geen optie is, maar samen gaan eten doen we in ieder geval wel in brasserie Bakkersmolen in Essen-Wildert. Het eten is lekker, het gezelschap aangenaam, de gesprekken verlopen vlot. We hebben alle vier een aangename middag samen, voor herhaling vatbaar. Gek genoeg maken we geen foto’s, behalve buiten van de molen.
De ochtend nadien rijden we al vroeg door naar een plek in Wintam (Bornem), waar we aan de dijk gaan staan. Meneertje Mertens rijdt er een eindje met de fiets, ik heb geen zin en blijf lekker binnen. Foto door Meneertje Mertens dus.
Het is een grijze week, veel zin om iets buiten te doen heb ik niet. Op woensdag ga ik naar de Fotoschuur. Grijs vertrek met de trein in Waarschoot.
Ik ga de meisjes halen van school, we eten samen, opa komt mij ophalen. Vers-uit-zijn-bedje-Otto wil net na zijn dutje toch wel wat schootje zitten bij opa. Hij krijgt een dekentje van Pipa.
Kijkt dat kind haar krullen!
We brengen Lili nog naar het volleybal, en ze is daar zeer mee in haar nopjes.
Donderdagnamiddag rijden we naar Deinze, we staan op ons gewoonlijke plekje, helemaal ver op de parking van de Brielmeersen.
Vrijdagvoormiddag gaat Meneertje Mertens werken (we grappen altijd met zijn “halve dag” werken, maar dat is het absoluut niet, hij begint om 5u en stapt weer buiten om 12u36 – ongeveer toch). Daarna vertrekken we richting Mont-Saint-Michel voor het lange weekend.
We rijden de helft van de afstand, via autosnelweg. Met een klein ommetje langs Calais, omdat we de drukte rond Lille liever vermijden.
En elke keer weer sta ik ervan versteld hoe prachtig het landschap wordt na Calais. Glooiend, groen, de blauwe zee, adembenemend mooi. Ook als het grijs en nevelig weer is.
We stoppen eens op de Aire des Deux Caps, om iets te sneukelen en omdat ik denk dat we daar een mooi uitzicht hebben op de Opaalkust. Mis poes, fout herinnerd, dat was een parking verder. Dus ja, daar stoppen we ook nog eens, op de Aire les Falaises de Widehem Ouest.
Ik leer weer het één en ander bij, zo wist ik niet dat een uil in het Frans een hibou is…
… en een vleermuis een grappig pipistrelleken.
Op die Mont-Saint-Michel gaat ge dus nog een weeksken moeten wachten. De weersomstandigheden zijn verre van ideaal, maar een in nevel gehulde berg moet ook mooi zijn. Denk ik toch.
Leuk dat je een gezellige middag had met Miryam en Maurice. Door jouw blogs krijg ik steeds meer zin om die kant van Frankrijk eens te gaan bekijken.
Het was tof om jullie te ontmoeten tijdens onze babbelmiddag. We doen dat nog eens over!
Veel plezier op de Mont St. Michel. Voordeel van dit weer is waarschijnlijk dat het niet te druk is.
Wat heerlijk dat jullie nu op vakantie kunnen gaan met de camper. De Caps onder Calais blijven ook één van mijn favoriete bestemmingen.
Wat leuk dat jullie een ontmoeting hadden met Myriam en haar man. Gezellig!
Blijft leuk hé die blogontmoetingen, leuke breek als het weet al niet geweldig is.
Zeker weten dat die Mont-Saint-Michel mooi zal zijn.
Maar weer genoten van jullie avonturen in de week en het fijne etentje met Myriam en Maurice, hoe leuk. En de kleinkinderen, dat is ook altijd plezier.