Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
We hadden een heel rustige nacht in Berck-sur-Mer. We vertrekken mooi op tijd voor de zonsopgang, naar het strand van de zeehonden (la plage des phoques). Met uitzicht op de soortement baai.
En met uitzicht op de zeehonden.
Dit zijn foto’s met de telefoon, de foto’s met de camera deel ik later nog wel.
Rond de middag vertrekken we voor een fietstochtje. We worden voorbijgesneld door een wagen met reddingsbootje van de Sauvetage en Mer, de zeepolitie. We kijken nog even toe hoe het bootje te water gelaten wordt…
… waarna het bootje wegsnelt.
Het te water laten van het bootje gaat moeizaam en traag, en achteraf vind ik ook niks terug in het nieuws, ik vermoed dat dit een oefening was.
We rijden een stukje verder langs de kust, waar we dit gigantische kruis zien.
Een beetje verder, de vuurtoren van Berck-sur-Mer.
Vous dites??
Dit begrijp ik dan weer wel.
Het fietstochtje gaat teveel langs grote wegen en door woonwijken naar mijn goesting, dit soort dingen zien we wat te weinig.
Ik heb genoeg foto’s van zonsopgang en -ondergang en zeehonden, ’s avonds kijk ik naar de zonsondergang vanuit mijn bed.
Zondagochtend is er een vurige zonsopgang, die ook in België te zien was. Meneertje Mertens steekt zijn hoofd door het luik van de camper.
Het wordt nog mooier.
Kort voor de middag vertrekken we huiswaarts, maar eerst gaan we toch nog eens naar de zeehonden kijken.
In het terugkeren rijden we nog eens naar ’t Buitenbeentje in Diksmuide.
Alwaar Joeri en Hilde naarstig aan het werk zijn.
Door de toenemende vochtigheid staat het schip in de grote loods, waar de verf beter droogt. Ze hopen alles snel afgerond te krijgen, zodat ze weer naar Gent kunnen varen.
Na een korte stop rijden we naar Deinze, waar we niet op de parking kunnen door activiteiten bij de brandweer naar aanleiding van de Open Bedrijvendag. We rijden nog even naar Nevele, en later op de avond keren we terug naar Deinze. Maandagvoormiddag maak ik een heerlijk fietstochtje. Ik moet wel zeggen dat de lelijke toten op de overvloed aan verkiezingsaffiches behoorlijk op mijnen teen beginnen te werken.
Maar het is wel heerlijk fietsen door de landelijke omgeving, in het zonnetje. Een wegeltje naar de kerk van Poesele.
Woensdag trek ik naar de Fotoschuur. De kapster komt, ik blijf er een namiddag. Die heerlijk rustig verloopt, loungen in de zetel met drie kinders, ja, dat kan. Pipa houdt zichzelve bezig in hun speelruimte, Otto doet een flinke dut en is daarna ook de rust zelve.
Ik speel gezelschapsspelletjes met Lili.
De kapster temt eerst de bos krullen van Pipa.
Otto kijkt toe.
It’s a family affair.
Papa en Lili zoeken iets op.
En dan is het aan Otto. De kapster installeert hem…
… haalt zijn handjes vanonder de schort…
… en knipt het mannetje zijn haartjes kort. Hij laat het allemaal graag gebeuren en geniet van het geprul aan zijn koppie…
… en hij geniet er zo van dat hij zelfs moet geeuwen.
Ondertussen doen de meisjes nog een dansje, en kijkt mama stoïcijns toe. Waarna we samen frietjes eten, en wij naar huis gaan.
Donderdag rijden we weer naar Deinze, en terwijl Meneertje Mertens vrijdagvoormiddag werkt, doe ik nog een fietstochtje. Het is een beetje frisjes, maar dat is OK. De zon schijnt. Een kappelletje onderweg.
Ik moet ook echt wel eens stoppen om een foto te maken van de wolken.
Vind ik dit een raar kapelletje? Ik vind dit een raar kappelletje.
Wolken.
Het zonnebloemenveld waar ik vorige week foto’s maakte van de zonsopgang.
De tijdelijke fietsbrug over de Leie. Er zou een permanente brug komen, en ik hoop dat het niet te lang gaat duren, want dit is echt wel een gevaarlijke brug. Hobbels en bulten, 90 graden draaien, en een gladde ondergrond. Glad bij regenweer en bij vorst.
Je zou kunnen zeggen dat ik droog thuisgekomen ben, maar toch niet helemaal, vrees ik. Ik heb geen spatborden op mijn fiets (nog niet, nog niet, die gaan er wel komen). Eerst verdwaal ik een eindje op een modderig pad, wat al voor de nodige vuiligheid zorgt. Maar dat was niet alles. Daarna ligt het fietspad tussen Grammene en bovenstaande fietsbrug vol plassen van de nachtelijke regen. En vol modder van de maïsoogst. En kom ik dus thuis met modder van in mijn haar tot aan mijn schoenen.
In de namiddag rijden we een toerke rond om naar goede plekjes te zoeken in onze omgeving, waar we eens de nacht kunnen doorbrengen. De zoektocht levert één goede plek op, aan de begraafplaats van Moerbeke-Waas. Volgende week meer daarover.
Veel gedaan zeg en mooie foto’s gemaakt. Toch moet je het eigenlijk met eigen ogen zien om te beseffen hoe mooi het was.
Die kappers sessie heb je prachtig in beeld gebracht. Een mooie herinnering voor later
Het is een zeer plat kapelletje. Je kan er in ieder geval niet naar binnen. En ja, die lelijke toten op al die schreeuwende affiches, vreselijk. Troost je, het is bijna voorbij. Schattig Ottootje op de kappersstoel. En wat een mooie foto’s heb je weer genomen in Frankrijk. Ik vroeg me af of het niet te koud is ’s nachts om in de mobielhome te overnachten. Of slaap je dan met verwarming?
Van die wolken krijg je natuurlijk nooit genoeg, ze zijn nóóit hetzelfde.
Heel mooie foto’s van het strand en de zeehonden. Zonsondergangen en opgangen in alle maten en kleuren, maar genieten.
De boot bezocht in Diksmuide, er is werk aan…
Knap die kapster aan huis, moest papa ook niet gekapt worden 😉
Op naar nieuwe avonturen.