Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
We zouden eigenlijk twee weekends thuisblijven na onze vakantie, maar in het tweede weekend hebben we al genoeg van dat idee. Dus rijden we naar de Tiegemberg. Waar we eigenlijk te lui zijn om eens te gaan wandelen. Zal voor een volgende keer zijn.
We rijden naar huis via Bellem, waar we naar het wereldkampioenschap wielrennen voor de vrouwen kijken. Meneertje Mertens ergert zich te pletter, maar uiteindelijk was dat niet nodig, want Lotte Kopecky wint. De Nederlanders zullen zich nog veel harder geërgerd hebben wellicht.
Voor zondag hadden we onze jaarlijkse barbecue gepland (we proberen een traditie te creëren), in het gedacht dat we na alle slecht weer van herfst, winter en voorjaar een heerlijke Indian Summer zouden krijgen. Wat schromelijk naïef was. Plan B dus: een spaghettifeestje. Moeder maakt een grote pot spaghetti, en moet zeggen: die gaat er ook vlotjes in. Het is een gezellige namiddag. (foto’s gepikt van Sara en Janna)
Woensdag ga ik nog eens naar de Fotoschuur. Het is heeeeeeeeeerlijk weer en daar geniet ik van.
Donderdag, tijd om het camperweekend aan te vatten. We rijden naar Deinze, want Meneertje Mertens moet uiteraard nog een dag werken. Hij haalt gelukkig mijn fiets van de camper, en ik vertrek kort voor zonsopgang voor een fotoritje. En ik ben een blij ei, want oh wat is het mooi, en wat vind ik een fantastische plek.
Op de spoorwegbrug.
Yep, het ligt aangevroren. En ik ben nog niet zó in winterstemming dat ik al handschoenen en zo meeheb. Het is frisjes. En glad ook. Maar wel mooi.
Domper op de feestvreugde: we zouden een weekend met Leslie en Dirk doorbrengen, maar Dirk is ziek, en ze moeten annuleren. Heel jammer, we keken ernaar uit. We zouden naar Berck-sur-Mer gaan, en daar hadden we allebei zin in, dus doen we dat in ieder geval. Maar zonder extra aangename compagnie.
Het weer straalt zo dat ik zelfs op de E40 een foto moet maken.
Aan de Opaalkust is het altijd mooi.
En daarom rijden we vanaf Sangatte via de D940 en niet via de autosnelweg.
Plekje met uitzicht op de camperplaats.
We maken iets klaar om te eten, en lopen daarna eens tot aan het strand, de zeehonden zijn er niet (het is hoogwater). Er is een Club Nautique, de bootjes worden uit het water gehaald.
Het is hier fantastisch mooi. En ja, daar staat iemand met een fiets.
We missen Leslie en Dirk voor het gezellige aperitief-uurtje. Tegen zonsondergang keren we nog eens terug naar het strand. Het zag er eerst niet al te rooskleurig uit, maar uiteindelijk wordt het toch een mooie zonsondergang.
En kijk, daar zijn de zeehonden!
We zijn hier niet alleen.
Maar we hebben een plan, morgenochtend komen we nog eens naar hier bij zonsopgang, wedden dat het dan veel rustiger zal zijn? Het is dan ook laagwater, dus veel kans dat we weer zeehonden kunnen spotten.
Mooi hè. De foto’s met de Nikon zullen mooi zijn, mijn telefoon bakt er niet veel van.
Ooh wat leuk de foto’s met de zeehondjes!
Ik voel de rust en ruimte door je foto’s heen. Wat een heerlijke dagen. Jammer dat Leslie en Dirk niet mee konden. Jullie gaan vast nog een keer?
Dat gebied wil ik toch ook eens bezoeken. Het heeft iets betoverends op jouw prachtige foto’s
Fijn dat je terug op de been bent.
Oh aan de spoorweg ben je op een NO SPOT plek 😉.
Ja Lotte! Wat een atlete en wat zullen ze in NL gevloekt hebben.
Heerlijke foto’s van de Opaalkust.
En ja hoor als Nederlandse heb ik flink gevloekt, maar chapeau de sterkste en ook de slimste heeft gewonnen. De beelden van de bibberende tot op het bot verkleumde atletes waren pijnlijk om te zien. Gaven ze nog netjes antwoord op alle vragen ook.
Van je foto´s heb ik weer genoten. Rust en ruimte…
Wat een mooie dagen. Ik wil een dezer weken ook eens die kanten op, het is te lang geleden. De Opaalkust is prachtig en niet eens zo ver rijden.