Satur9Vrijdag 30 augustus
We hebben goed geslapen tijdens onze laatste nacht in Spanje (Arnuero), het verkeer viel ‘s nachts nagenoeg stil. We maken ons gezwind klaar, en gaan eerst tanken. Bij een tankstation dat we niet vinden. Ach ja, later dan maar. Richting autosnelweg worden we nog getrakteerd op een flink bergje. Bergje in de wolken, dat ook. Kwestie van het rijden in de bergen niet te verleren.
Via secundaire wegen en de kust neemt erg veel tijd in beslag, dus doen we nog een eind via autosnelweg. We willen eerst Bilbao en San Sebastian voorbij zijn. Het rijden gaat vlot, het weer valt mee, het gaat goed vooruit.
Na San Sebastian zetten we autosnelwegen en tolwegen uit, en gaan we verder via secundaire wegen. We rijden meteen Frankrijk in.
Saint-Jean-de Luz is erg druk, de vele gemeenten tussen Saint-Jean-de-Luz en Biaritz ook. Gelukkig rijden we voor een groot deel rond Biaritz.
We rijden naar de CCP van Messanges, lijkt er wel OK uit te zien in de app en ik hoop dat het niet zo’n surferscamperplaats is. Valt dat even tegen: druk, nauwelijks schaduw en heel kleine plaatsjes, onze mobilhome is eigenlijk te lang voor wat nog resteert aan plaatsen. We proberen een plek of 3 uit, lukt niet, god ja, dan niet.
We keren terug naar Labenne, een grote camperplaats waar we in 2020 al gestaan hebben en waar we het aangenaam vonden.
Daar vinden we een plek naar onze goesting en zijn heel content. De afgelopen dagen voelde ik echter al miserie aankomen met mijn maag en slokdarm (same old, dat waar ik al jaren mee sukkel en begin dit jaar heb laten bekijken, ik had de pillen afgebouwd omdat het beter leek en die pillen echt vurte dingen zijn), en deze voormiddag heb ik ineens weer heel erg last van “het zuur”, en pijn aan mijn maag. Als we eten ‘s middags doet het echt behoorlijk pijn, en ik ben ook erg moe. Dus: een middagdutje dient zich aan.
Daarna voel ik me wat beter, we eten een pizza, lopen hier nog eens rond, en kruipen in bed. In de late namiddag werd het stukken lawaaieriger, er was iets met een quiz of zo en een mens met een micro, en ‘s avonds is er ergens in de buurt feest. Veel lawaai. Muziek. Oordoppen to the rescue, Meneertje Mertens moet het lawaai verdragen wegens dat hij geen oordoppen heeft.
Zaterdag 31 augustus
Dat lawaai verdragen was “een grimmige zaak”, zoals Renaat Schotte zou zeggen. Ik werd rond 3u wakker van een klaarwakkere Meneertje Mertens, die meteen een babbeltje begon. Uren heeft hij wakker gelegen. Ik niet, en ik wilde best nog wel wat doorslapen. Dat lukte, en bij hem ook, want onder de morgen is het natuurlijk wél rustig.
Bij dat tweede wakker worden werd besloten dat we hier zouden opkrassen, nog maar eens dus. Haha. We waren hier in juni/juli 2020, in volle corona-crisis dus, en toen was het rustig. Beetje aan verkeken, nu was het vooral feest in de buurt.
Voor we vertrekken gaan we eerst nog een eindje fietsen. Eindelijk kunnen de fietsen eens van de camper. Een rondje Labenne/Ondres langs drukke en minder drukke wegen, en nog een stuk fietspad door het kustlandschap.
Le château rouge in Saint-Martin-de-Seignanx.
Een herdenkingsplek voor een jonge surfer.
We gaan nog eens een kijkje nemen bij de oceaan, en rijden dan terug naar de camperplaats.
Alwaar we opruimen, en vertrekken richting Gastes. We rijden hele stukken door de mooie bossen van de Landes, wel op vaak onderkomen wegen. Maar mooi is het echt wel. Het valt me voor het eerst op dat dit aangeplante bossen zijn. Wist ik niet!
Onderweg eten we iets, en rond 15u arriveren we op de CCP camperplaats van Gastes, aan één van de Lacs de Biscarosse. En god in de hemel, wat is het hier heerlijk rustig. We staan met onze neus op de jachthaven, en daarachter zicht op het meer. Heerlijk. Het is loeiwarm, 31 graden en doef (drukkend). We zitten een tijd buiten, ik kijk op de telefoon naar de rit van de Vuelta, ik eet wat muesli (mijn maag is nog steeds niet echt happy), en ondertussen komt er een knalgeel campertje naas ons staan.
We gaan nog een kort verkennend wandelingetje maken aan het meer. Eerst langs het jachthaventje…
… en dan naar de oevers van het meer.
Kijk, daar staan wij. Die mooie camper tussen het knalgele campertje en de campervan.
Hm. Zou het nog gaan regenen, denk je?
Amai nog nie! Een kwartier nadat we terug zijn, steekt heel plots een hevige wind op, waarna het begint te regenen, en we krijgen een heel zwaar onweer op onze kop. Lang geleden dat ik zo’n spectaculair onweer meemaakte. We overleven het zonder schade en gaan slapen.
Wat kan het toch sterk wisselen qua verblijfsomstandigheden zowel qua drukte als qua weer. Sterkte met de maag. Ik hoop dat je wel medicijnen bij je hebt.
Best leuk die knalgele camper, valt ook lekker op.
Hoop dat de hoofd en maagpijn behoorlijk wegtrekt..
Niet leuk om mee te reizen. Een knalgele afleider,
De landes-bomen zijn inderdaad commercieel aangeplant. Ik had in mijn vorig huis plafonds hangen in planchettes die ‘pin de Landes’ waren. Ik denk dat dit een begrip is in de planfondwereld.
Hopelijk is je maag snel wat beter!