2024 Roadtrip (8)

Woensdag 28 augustus

Op de parkeerplaats in Noia blijft het lang erg lawaaierig, met een groepje mannen dat urenlang (echt, urenlang) staat te kwekken. Een man met een rustige stem die quasi ononderbroken kwaakt, een hysterisch type dat babbelt, roept, kakelt, schrikwekkend lacht, en dan nog 1 of 2 mannen die af en toe iets zeggen. Ze lijken me high. Meneertje Mertens slaapt erdoor, ik lig tot na enen wakker.

Meneertje Mertens is vroeg wakker, we beoordelen gisteren nog eens, en beslissen dat we de Vuelta-rit van morgen nog gaan proberen.

Eerst beperkte boodschappen doen in een Lidl in Santiago de Compostella. Dan rijden we naar Ourense, waarna het een eind bergop gaat. Mooi is het hier. Meneertje Mertens heeft gisteren een stuk van het parcours gepland, maar ik begin zo te vermoeden dat het vooral bergaf gaat zijn, en dat vermoeden blijkt te kloppen. Op een stuk bergaf willen we niet staan, omdat de renners hier echt gaan voorbij knallen, natuurlijk.

Ergens halverwege stoppen we om te eten, en beslissen we dat we op een camperplaats vlakbij gaan staan om te overnachten. Lijkt wel een mooie plaats, in een gezellig dorp. Een mural die ik fotografeer vanuit de camper, maar die ook te zien is op de camperplaats.

Wel in de volle zon, en al snel blijkt dat het er naar pis ruikt. Pisgeur die naar binnen waait. Tof. We kijken naar de Vuelta, en dan begint iemand het gras te maaien met zo’n knetter-knetter-gelijk-een-opgedreven-brommerke-machine. Bij mij was het al langer genoeg, maar dit is de druppel voor Meneertje Mertens: we zijn hier weg. En we laten de Vuelta voor wat ie is. Planning-gewijs krijgen we het niet voor elkaar, het is teveel gedoe, geërger, gepruts en tijdverlies. Tijd die we veel nuttiger kunnen gebruiken, zoals voor ons goesting doen, doen wat we graag doen en genieten. Vandaag trekken we om te beginnen nog naar de Atlantische Oceaan. Opruimen en wegwezen.

Het begint met een uitdagende weg, een beetje een verbindingswegje tussen het dorp en de grotere weg. Efkes zweten toch.

Als cadeautje voor onze beslissing krijgen we nog een prachtige rit door de bergen, wat is het hier godsonmogelijk mooi! We genieten met volle teugen, dat kan want het is absoluut niet druk. We rijden door de Sil-vallei, met wijngaarden op heel steile bergwanden, bereikbaar met trapjes. Echt spectaculair mooi.

Eens beneden rijden we over lange, rechte stukken, afwisselend saai en minder saai. We zien dat we naar het slechte weer rijden, maar dat kan ons echt niet deren.

We rijden weer een berg op, en we rijden de wolken rond de berg in. Er zijn waarschuwingen voor mist, het regent lichtjes, en opeens zitten we echt in heel dikke mistsoep. Het is hier blijkbaar normaal, want de weg is erop voorzien met veel lichtjes langs de zijkant.

Hoe hoger we gaan, hoe erger. We rijden traagjes achter een vrachtwagen, en het valt ons op hoe gedisciplineerd hier gereden wordt. Bij ons zou het geen waar zijn, altijd lullen die denken dat het voor hen niet nodig is om trager te rijden. Hier wel. Gedisciplineerd allemaal traagjes achter elkaar.

Na de top (700m) duurt het nog een tijd voor de mist begint af te nemen, maar ik hoop toch dat het beneden beter zal zijn. Gelukkig is dat ook zo, de mist begint af te nemen en een tijdje later is het helder en zitten we onder die wolk.

Ik zoek op Park4Night een camperplaats in de buurt van Ribadeo, na de brug belanden we op heel smalle en steile wegjes, en zo komen we op een plaats aan het water, waar veel campervans en campers staan. We like it here, en we installeren ons voor de nacht. Scheef en wel, maar dat kan ons niet bommen, we zijn tevreden en gelukkig met het geluid van de golven. 

Donderdag 29 augustus

We hebben allebei geslapen als marmotten, wat is het hier rustig aan de Playa de Serantes. Geen lawaai, geen gedoe, alleen het geluid van de oceaan. Happy campers indeed, met een room with a view. Zalig, toch?

Het weer ziet er niet zo goed uit, dus blijven we hier niet. Maar eerst maken we nog een wandelingetje en foto’s. De oplettende kijker ziet mij twee keer op de foto’s staan, hihi.

Wij staan niet tussen bovenstaand rijtje campers, we staan wat verder.

We trekken een eind richting Frankrijk, langs de kust. Bij ons vertrek een stukje op een zandweg, we worden steeds avontuurlijker!

Vandaag rijden we nog eens via autosnelweg, dat het wat vooruit gaat, want deze kust van Spanje is toch wel een uitdaging met alle bergen. Waar de autosnelweg gisteren saai was, is die hier wel interessant, met de bergen en de vele viaducten en tunnels.

Het weer valt best wel mee, bewolkt maar de zon priemt er af en toe door en regen zien we niet, behalve wat verdwaalde spetters hier en daar.

We zien pijlen naar de Lagos de Covadonga en naar de Picos de Europa. Doen we ooit wel eens, maar niet nu. Nu rijden we via Gijon en Santander naar Arnuero, waar we de nacht gaan doorbrengen. Geen mooie plek deze keer, dat kan nu eenmaal niet altijd, maar wel een plek waar we kunnen lozen en water bijnemen. We kijken er naar de rit van de Vuelta, de rit die we eergisteren verkenden. We zien veel beelden van de rivier Sil, die we al vaak tegengekomen zijn, en die door dat fantastische landschap met de steile wijngaarden stroomt, waar we gisteren door reden. Eten, verslag, blogbericht, en slapen. Morgen vinden we wel weer een mooie slaapplaats.

Verwante Berichten:

• 2024 Roadtrip (15)
• 2024 Roadtrip (14)
• 2024 Roadtrip (11)
• 2024 Roadtrip (7)
• 2024 Roadtrip (16)