Satur9Donderdag 22 augustus
We zijn op tijd wakker voor de zonsopgang boven de Garonne (Saint-Nicolas-de-la-Grave), er is nog nét tijd voor een kop koffie. De zonsopgang is mooi, zonder wolken maar wel mooi. De omgeving maakt ‘m extra mooi.
We maken ons verder rustig klaar, en vertrekken een beetje na 8u voor een lange rit, met veel tussenstops. We vertrekken via een brug over de Garonne die be-hoor-lijk smal is, verschillende smalle “poorten” te passeren. Spannend.
Daarna rijden we nog eens verkeerd in Moissac, maar daarna gaat het beter, hehe. De Tarn rijden we ook nog over, die vloeit trouwens samen met de Garonne vlakbij onze verblijfplaats.
We rijden een groot stuk via autosnelweg omdat we toch wat ommetjes maken en het dan niet echt vooruit gaat. Eerst via de FNAC in Capvern, waar Meneertje Mertens de foute kabel voor de Starlink gaat terugbrengen, zodat we ons geld terugkrijgen. Daarna naar een Super U in Bénéjacq (niet ver van Pau). Vlakbij zien we een loosplaats, en daar rijden we nog snel heen, is zo goed als op onze weg. En zo kunnen we een latere tussenstop vermijden. We krijgen een jeton voor water van de Italianen die voor ons aan het lozen waren (ze hadden er teveel gekocht), heel lief, zo nemen we gratis water in. Het duurt wel even, het debiet is maar laag.
We rijden door naar de Super U, ondertussen is het warm geworden en de boodschappen laden in de camper is een zweterige bedoening. We besluiten terug te rijden naar de loosplaats om daar in de schaduw te eten. Mis poes, de zon zit bijna in het zenit en er is ook daar weinig schaduw. Ach ja. Dan maar in de zon. Daarna vertrekken we naar onze eindbestemming, net over de Spaanse grens, zonder autostrades. De Pyreneeën komen in zicht.
De rit wisselt van saai (de omgeving van Pau is altijd saai) naar druk naar behoorlijk steil. We rijden via Saint-Jean-Pied-de-Port (druk! toeristisch!)…
… de grens over, waar ik het bord eigenlijk mis (snif).
Hier zitten we echt wel in de Pyreneeën, de laatste 20 kilometer zijn zeer bochtig. Aan de Iglesia de San Salvador de Ibañeta In Roncesvalles houden we halt, er is een parking waar je kan overnachten. Het uitzicht is er prachtig, en ik hoop op een mooie zonsondergang.
We staan op de top van de Ibañeta, 1057 meter hoog.
We lopen eens rond en maken foto’s,
De kerk is gesloten, maar je dan wel binnengluren en dan zie je dit.
Het lijken honderden kaarsjes, maar het is de zon die binnen schijnt door de muur achteraan.
Maar al snel overtrekt het en wordt het mistig, dus op die zonsondergang moet ik niet hopen. We zijn niet de enigen die hier komen overnachten, er is veel over- en weer gerij, maar we nemen aan dat het vanavond wel stil zal worden. Dit is mijn room with a view.
Vrijdag 23 augustus
Inderdaad, het werd vrij vroeg rustig op deze mooie plek. Jammer genoeg word ik geplaagd door hoofdpijn, ‘s nachts sta ik op voor een pijnstiller, die niet veel doet. Ik merk dat het nog steeds mistig is buiten. Later op de nacht, onder de morgen, zie ik ineens de maan, die zonsopgang, dat komt goed! Ik sta weer op met hoofdpijn. Buiten is het mooi, en ik ga met fototoestel en statief op wacht staan. Er hangt een wolkendek in het dal waar we zicht op hebben, dat levert mogelijks mooie foto’s op.
Koud is het niet echt. In het rijtje campers en campervans slaapt iedereen nog.
Ik wacht tot de zon op het wolkendek schijnt, en ruim dan op.
We maken ons klaar, ontbijten, en vertrekken voor een rit van een 280-tal kilometer. In de eerste dorpen zien we veel camino-wandelaars. De camino zal ons gedurende de hele rit blijven begeleiden.
We rijden wel 10 keer of meer over de rivier de Erro.
We rijden naar grijze wolken, en trekken er een tijd doorheen.
Na een tijdje zien we dat er blauw gloort, en zo komen we weer in het mooie weer terecht.
Het gaat door weidse, gele landschappen, met veel geoogst graan en hooi, maar ook heel veel zonnebloemen, in dezelfde staat van verpietering als in Frankrijk.
We rijden grotendeels over grote, goede wegen, en de signalisatie vinden we hier ook stukken duidelijker dan in Frankrijk. Het valt ook op dat er onder de Spaanse chauffeurs veel minder patsers en halvegare idioten zijn.
De plek om te overnachten die ik voorzien had, hebben we al vervangen door een plaats waar we ook kunnen lozen en water nemen, in Briviesca (we zijn ondertussen in de provincie Burgos). Maar er is daar geen beschutting, en het is behoorlijk warm, dus zoek ik een andere plek terwijl Meneertje Mertens het nodige doet om te lozen. Die plek vind ik op Park4Night, in de vorm van een plek waar meer schaduw zou zijn. We belanden ergens op een gravelweg in the middle of nowhere, geven nog de geo coördinaten in, maar vinden de plek niet (misschien wel moesten we met een 4×4 campervan gereden hebben, maar niet met ons zeilscheepje). We zoeken dan maar weer iets anders, en kiezen een plaats wat meer richting bergen, waar we denken dat er schaduw zal zijn, in Pancorbo.
Onderweg vinden we nog een mogelijkheid om onze flessen te vullen, wat we vergeten waren op de vorige plaats. Ter plekke aangekomen doe ik een dutje, de hoofdpijn blijft present. Het is warm, en er is hier veel lawaai. Grote weg, snelweg, honden… we gaan in onze stoeltjes buiten zitten en worden geplaagd door vliegen. De combinatie hoofdpijn, lawaai en vliegen doet het bij mij: ik wil hier weg. En Meneertje Mertens ook. We gaan nog een eind rijden, dan is het ook koel.
Ik vind een mogelijkheid tot overnachten in een dorp aan een kerkhof, 2 plaatsen, we wagen het erop en we zijn weg. Rond 20u30 komen we aan in Olmillos de Sasamón en oooooh wat is het hier zalig. Stil, een onooglijk, ouderwets dorp. Met best wel een spectaculaire entrée.
De mensen groeten, er zijn schaapjes en een ezeltje, er is rust. Za-lig. Oh ja, hier gaan wij goed slapen. En hier laat mijn hoofdpijn mij eindelijk los ook. Hopelijk komt ze niet meer terug. Ons internetprobleem is ook opgelost: Meneertje Mertens had nog 2 kaartjes van Mobile Vikings die kunnen omgezet worden naar een abo met ongelimiteerd verbruik. Hiep hiep hoera!
PS: Sorry, onze voorruit was wel erg vuil.
Ik ga er zonder meer van uit dat het bordjeiet door jullie omgereden is. 😉
Fijn dat uiteindelijk toch de hoofdpijn verdwenen is.
Prachtig die kaarsjes in die kerk die geen kaarsjes zijn. 😉
Mooi al die op kaarsjes lijkende lichtjes door het raam. Ik ben net het boek de Camino aan het lezen
Prachtige foto’s allemaal. Fijn dat het internet probleem kan worden opgelost. Gelukkig verdween je hoofdpijn. Het kan ook met de wisseling in hoogte te maken hebben. Zorg goed voor jezelf
Ik heb ooit vanuit St Jean-Pied-De-Port de Pyreneeën overgestoken per fiets. Fijn om hier de streek nog eens terug te zien.
Pfff eindelijk hoofdpijn weg… lange ritten, de warmte, een beetje stress misschien.
Jullie zijn al goed gevorderd. Oh ik vond indertijd dat ze in Baskenland reden als zotten 😂.
Een mooi plaatsje om te overnachten. Hopelijk lekker geslapen, dat lezen we wel.
Knappe foto’s zonsopgang!