Satur9Zondag 18 augustus
We worden vroeg wakker. Door het dakluik zijn even nog wat sterren te zien, maar daarna gaat het weer regenen, steeds harder en harder. Het weerbericht vertelt ons dat het de hele dag gaat regenen. Ik kan er wel mee om, de voorspellingen voor de komende dagen zijn goed. Wel jammer van de mooie uitzichten alhier, alles zit achter een dik pak wolken en mist. Na een tijdje wordt het zelfs nog erger: de wolken zakken steeds lager. De waterval aan de overkant verdwijnt bijna volledig uit zicht.
Het is een raar gevoel: naar buiten kijken en alleen melkwit zien. Het is hier ook koud: rond de 12 graden en een ruwe noordenwind, gevoelstemperatuur dus nog een pak lager. We steken de kussens onder de voorwielen, zodat we wat rechter staan (daar hadden we gisteren geen zin meer in, in de regen).
Er wordt een blogbericht geschreven, er wordt nog een tukje gedaan. ‘s Middags eten we een vrij normaal middagmaal uit onze voorraad, zoals gezegd: we komen niet om van honger. En lo and behold, het weer betert wat, geen regen meer, de zon probeert zelfs te komen piepen, de mist is verdwenen (grotendeels, boven de toppen hangen nog wolken).
We kunnen zelfs wat buiten zitten. We krijgen shirts en een vlag van E. Leclerc (sponsor van de bollentrui), die we aan een gezin wat verder gaan geven. Voor de publiciteitskaravaan arriveert, gaan we binnen zitten, en kunnen kort daarna koers op TV kijken. En amai, de rensters zijn al aan de voet van de Glandon.
We posteren ons weer buiten, en zien het geleidelijk aan weer slechter worden. De mist zakt, het wordt kouder en kouder. Er arriveert een fietser die stopt bij ons, een Vlaming, en we doen een babbeltje met de zeer magere en dun geklede mens. Koud koud koud! Ik heb mijn fleece trui aan, en trek zelfs mijn jas aan, man wat is het ellendig koud.
Het peloton ligt helemaal aan diggelen, na de kopgroep rijden ze in kleine groepjes, per twee of alleen langs. Het is afzien, dat zien we aan de gezichten. Ik haal het einde niet, heb het te koud en ga binnen onder mijn warm dekentje verder kijken.
Het wordt een heel spannende ontknoping van deze Tour de France, met Kasia Niewiadoma als mooie winnares. En Demi Vollering als zeer ongelukkige tweede op 4 seconden. Wat een thriller. Hier gaat nog lang over nagepraat worden. Wat als Vollering beter bijgestaan werd door haar ploeg (ongezien, hoe die in de steek gelaten werd). Waarom reed Lucinda Brand zo lang zo hard op kop? Vreemde dingen. En proficiat aan Justine Ghekiere voor die bollentrui! Zo knap gedaan!
Met een restant oud brood maak ik nog croque monsieurs, en daarna vertrekken we van onze plek naar een andere overnachtingsplaats. Wat verder is een meer (stuwmeer) waar we ons oog op laten vallen . Het is maar 6 kilometer, en gelukkig maar, want op de top van de Glandon is de mist een heel dikke erwtensoep en het zicht heel beperkt. Niet zo fijn als je op een bergweg zonder belijning, borden of vangrails rijdt.
Gelukkig verdwijnt de mist al snel nadat we weer afdalen. Het bergmeer is van ver te zien.
Wat een plek om te overnachten, fantastisch mooi! Op goed 1700 meter, we slapen nog 100 meter hoger dan vorige nacht. Geen internet dus wordt de starlink nog opgezet en daarna gaan we slapen.
Maandag 19 augustus
We worden wakker van onze interne wekker. Het is nog steeds slecht weer: mistig, een gure wind, en echt koud (9 graden is echt niet veel). Plan is om in de voormiddag wat boodschappen te doen, te tanken en te lozen, terug te keren naar het meer, daar een wandeling te maken en er nog eens te overnachten. Kort voor ons vertrek richting Hyper Intermarché in Sainte-Marie-de-Cuines weigert de Starlink dienst. Vreemd. We ruimen op, vertrekken en gaan boodschappen doen. Kort voor we vertrekken, begint het (eindelijk) uit te klaren.
Maar een paar kilometer verder is de mist toch weer aanwezig als dikke erwtensoep.
Als we verder naar beneden rijden, komt de zon erdoor en ziet alles er weer aangenamer uit. De temperatuur is ook wat beter.
De Intermarché is wat chaotisch, maar we vinden wat we nodig hebben (vooral fruit, groenten en brood). Tanken kan vlakbij, en lozen doen we op de terugweg via de Col du Croix de Fer, ongeveer toch, op een plek die Meneertje Mertens thuis nog gevonden had. Het is een loosplaats voor campers langs de kant van de weg, en alles werkt, stel je voor! Wat een succes.
Daarna rijden we terug naar het meer. De zon schijnt, de laaghangende wolken zijn verdwenen.
Wat is dit landschap hier toch oneindig mooi.
Het meer zien we weer al vanuit de verte, maar gans anders dan gisteren.
Probleem: de Starlink werkt niet, en er is 0 internet, ook geen 4G. Niet echt een optie, want we gebruiken het internet voor zoveel verschillende dingen. Eerst maken we nog een wandelingetje.
De bronrivier van het stuwmeer.
Na het wandelingetje en veel foto’s besluiten we vandaag al te vertrekken richting Auzon, onze bestemming van morgen. Waarbij we nog een heel eind langs het stuwmeer rijden, en een paar keer stoppen.
Aan de barrage aan de andere kant van het meer.
Het weer wordt geleidelijk aan weer slechter, we moeten nog door veel wolken en wat regen. Wat later rijden we Grenoble volledig door, pfahah. Dat duurt en dat duurt, Grenoble is toch wel groot. En in het grijze weer ook niet aantrekkelijk.
Een uurtje later besluiten we te stoppen om te eten, ik vind op Park4Night een parkeerplaats bij een kerkhof in Saint-Etienne-de-Saint-Geoirs. Het is er rustig, we staan er goed, en we gaan er blijven slapen, in plaats van nog 3 uur door te rijden naar Auzon. Morgenochtend rijden we dan de rest.
Meneertje Mertens doet wat opzoekwerk en denkt dat er kortsluiting geweest is in de kabel van de Starlink, dus zo’n kabel gaan we de komende dagen proberen te bemachtigen. Maar eerst slapen en een dagje Auzon.
Tjonge wat een mist en wat een afzien voor de renners en jullie. Ik ken de mist nog goed uit Noorwegen en weet hoe lastig het is als je geen 20 meter vooruit kunt kijken. Ik wist niet wat Starlink was maar nu wel dus. Succes met het oplossen van de problemen daarmee en verder meer zon gewenst. Prachtige foto’s heb je van alle omstandigheden gemaakt. Dat paaltje vind ik echt magnifique.
Ik herken het slechte weer in de bergen van onze laatste vakantie in juni. Ik werd er depressief van. Slecht weer in de bergen vind ik dubbel zo erg dan slecht weer ergens anders.
In het zuiden van Spanje zal je nog wel mooi weer krijgen. Waarschijnlijk zelfs té warm!
Maar voor de foto’s is elk weer goed, ook de mistige foto’s zijn prachtig.
Oh, wat is het daar mooi!
Vreselijke mist kan er opduiken in de bergen. Jullie zijn er goed doorgekomen. Totaal andere zichten met een zonnetje. Het is meegenieten. Hoop dat je een kabeltje gaat vinden of gevonden hebt. Succes.
Wat een mooie foto’s, toch zeker eens de zon begon te schijnen 🙂
ah ik dacht al dat je naar mr Elon Musk een klachtenmail zou moeten sturen voor zijn Starlink connectie.
Wel tof om daar zo aan dat meer te staan.
En ja, zo spannend die Tour des Femmes! op 4 seconden stranden, dat moet zo balen zijn. En dat na die valpartij enz, ja daar kan idd veel over gepalaverd worden nog.