Satur9Een reeksje met “zou je liever” vragen, elke donderdag eentje. Zo van die moeilijke en/of onmogelijke dingen waar je eigenlijk geen zinnig antwoord op kan formuleren. Maar ik ga het toch eens proberen.
Zou je liever mentaal of fysiek nooit verouderen?
Zo. Dat is eens een moeilijke hè? Ik ben echt benieuwd wat jullie gaan antwoorden.
Mijn eerste gedacht is: ik zou mentaal niet willen verouderen. Maar dan denk ik: jamaar, als ik mentaal verouder (waarbij ik dan denk aan alzheimer of dementie), dan merk ik tenminste niet dat ik fysiek ouder word.
Ik zou gewoon ouder willen worden zonder dat ik last heb van één van de twee, maar da’s natuurlijk een utopie. Ik heb al langer door dat ik niet ouder ga worden zonder de nodige kwalen. En ik vind het fysieke verouderingsproces momenteel Echt. Niet. Leuk. Ik heb het gevoel dat ik met alle mogelijke rotzooi overladen word.
Al jaren in menopauze door borstkanker, maar die opvliegers blijven maar komen. Opvliegers deluxe, noem ik ze, omdat het toch wel wat lastiger is dan efkes in zweet uitbarsten. Mijn spieren verkrampen, mijn hartslag versnelt, ik krijg het warm, uiteraard. Het is zo’n vreemd fysiek proces. Nog gevolgen van de menopauze/hormoonbehandeling? Pijnlijke knieën. Haaruitval. Broze nagels.
Eén van de grootste teleurstellingen: ik dacht dat de menopauze me zou verlossen van mijn migraine. Not. Ze is minder geworden, en heel goed beheersbaar, maar damnit, weg is die dus echt niet. En dat is een gigantische teleurstelling. Pukkels blijf ik trouwens ook nog krijgen. Veel veel minder dan vroeger, maar toch: niet volledig weg.
Nog iets: mijn gewicht. Niet onder controle. Vreselijk. En ik weet niet meer hoe ik het nog onder controle kan krijgen, omdat ik verschillende soorten medicatie neem die hun (negatieve) invloed hebben op mijn gewicht. Zucht. En tegelijkertijd heb ik het moeilijker dan voorgaande jaren om zoveel wat ik lekker vind, te laten.
Euhm ja, het einde van het lijstje is nog niet bereikt, maar ik ga stoppen met zagen hè.
Ik zou dus wel graag fysiek niet teveel aftakelen. Maar mentaal ook niet.
Als ik MOET kiezen? Dan denk ik dat ik fysiek zou kiezen. Als je mentaal aftakelt, merk je daar niet veel van? Allez, dat denk ik toch? Hoewel ik er mijn twijfels bij heb, zeker in het begin zal je soms toch wel merken dat er iets niet pluis is in je hoofd. Maar het lijkt me vreselijk in een rusthuis te zitten en bijvoorbeeld niet meer te zien, en me daar helemaal van bewust te zijn.
Aaaaargh. Goed. Ik wil fysiek niet aftakelen. Punt. Mentaal wel. Voila.
Dit vind ik een heel moeilijke. Aftakelen op zichzelf is gewoon heel erg lastig en toch doen we het allemaal bij het ouder worden. Die Wonderpil moeten ze nog uitvinden.
Aanvaarden hoe we ouder worden, ik wens het iedereen toe, ondanks het mezelf niet altijd lukt.
Ik wil hier niet kiezen, het voelt aan alsof de keuze mijn lot zal bepalen 😦.
Wat komt, komt en ik hoop dat ik er dan mee kan leven…..
Een niet zinvol antwoord op de vraag dus.
Blijkbaar verdwijnen mijn lange reacties altijd….
De fysieke veroudering is reeds gaande, zij het nog zeer binnen de perken, dus daar kan ik me maar beter bij neerleggen. Mentaal wil ik echter nooit aftakelen als het even kan. Maar het meest cruciale vind ik nog steeds een gezonde geest in een gezond lichaam.
Goh, moeilijk. Maar ik kies toch voor mentaal niet verouderen. De fysieke aftakeling is, zoals Menck zegt, al jaren aan de gang. Alle fysieke ongemakken die jij opsomt heb ik ook en dat kan ik wel plaatsen. Soms moeilijk, maar moeilijk gaat ook. Maar dan bv. ook nog dement worden, neen.
Ik zou ook echt niet kunnen kiezen, allebei even irritant. Ik krijg trouwens hoofdpijnen van die medicatie, vroeger zelden last van en nu met periodes elke dag zucht. We zullen het er maar bij nemen zeker…
Mentaal wil ik niet aftakelen. Lichamelijk is de aftakeling al heel lang bezig en dat is afzien, fysiek en mentaal. Maar één ding is zeker, je kan nog praten en schrijven met mensen, documentaires kijken enz ook al moet je noodgedwongen bijna onder de kerktoren verblijven. En je kan beslissen ja/nee ik wil eruit.
mentaal..aftakelen
ik durf er niet aan denken
de natuur zal uiteraard wel zijn gang gaan
Dat is inderdaad niet zo’n heel simpele vraag want het antwoord is mede afhankelijk van de staat van beiden… Uitgaande van een situatie die ik niet ken -beiden gezond- kan ik niet antwoorden want ik kan er niet over oordelen immers. Uitgaande van de situatie die ik ken -beiden ongezond- is het ‘leren omgaan met’ altijd 24-7 deel van het bestaan geweest. Het ouder worden is ‘gewoon’ een deel van dat ‘leren omgaan met’. Hoe je het ook noemt, wat ook de oorzaak is… als je al gezegend bent met de (on)mogelijkheden van een anderswerkende geest vallen de verschillen die ontstaan door het ouder worden niet zo op. Zou ik nu moeten kiezen dan zou ik kiezen voor oudere geest en fitter lijf. Met een oudere geest en een fitter lijf kun je mi beter (letterlijk en figuurlijk) uit de voeten dan andersom. Maarrr dat is mijn beleving…
Ja dit willen we natuurlijk allebéi niet! En gelukkig hebben we daar zelf vrijwel geen inspraak in. Bovendien heb je aftakeling én aftakeling , het hangt dus sterk af van de mate waarin die aftakeling zich manifesteert. Bovendien zijn er voor veel lichamelijk kwalen met goede hulpmiddelen nog een redelijke kwaliteit van leven mogelijk. De geestelijke aftakeling kán ook , als extra, lichamelijke ongemakken veroorzaken door het uitvallen van cognitieve functies. Helaas gaan ook die twee dingen samen en áls er als iets te kiezen zou vallen gaat dat in die gevallen dus al helemaal niet op, bijv. na een zware hersenbloeding.
Wanneer je last van allebei hebt, is het lood om oud ijzer. Dus die keuze maak ik niet.
Ik gebruik mijn joker voor een keer. Kiezen tussen deze twee kwalen kan ik niet.
Moeilijk moeilijk. Het liefst beide niet. Fris van verstand een totale fysiek aftakeling doorstaan? Nee ik pas dit keer
Het hangt ervan af wat er verstaan wordt onder mentaal verouderen. Als dat gewoon betekent dat je misschien wat trager wordt en bedachtzamer enzo, dan wil ik gerust mentaal verouderen. Maar dement worden lijkt me heel eng, dat wil ik dan weer absoluut niet. Eigenlijk wil ik niet ouder worden tout court ;-).
Helaas moet ik door mijn ziekte ervaren dat ik in een sneltempo fysiek aftakel. Geen rem houdt dit tegen… Eerlijk? Mentaal verouderen is iets, maar fysiek aftakelen is héél erg en valt heel moeilijk te accepteren.
Mentaal bepaalt je persoonlijkheid. Als je mentaal achteruitgaat, verdwijn je als persoon. (en al wie denkt dat je dementie niet merkt…die mensen zijn doodsbang, continu in omgevingen die je niet herkent, die hebben te maken met paranoia en depressie. En ja het komt in vlagen in het begin dus je weet heel goed wat je aan het overkomen is. Vreselijk!)
Als je enkel fysiek achteruitgaat…dan kan je dat nog bewust meemaken als je mentaal sterk staat en je eventueel nog aan andere zaken optrekken. Dan hoop ik op het laatste.