Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Bakerman van Laid Back, waarop Goofball doordraaide met One Day van Bakermat.
Vermits we goed bezig zijn met “baker” op alle mogelijke manieren, doe ik nog even verder want er is nog een klassieker die in het lijstje past: Baker Street van Gerry Rafferty. Een nummer dat bij het luisteren altijd een rukje aan mijn hart geeft, dit is voor mij mijn zus Christine van begin tot eind. Vol herinneringen, vol emotie. Vluchtige beelden die door mijn hoofd gaan, melancholie.
Maar ook gewoon een prachtig nummer.
Goofball, ’t is weer aan u!
Ja, da’s een hele mooie.
Blijft mooi.
Muziek kan zoveel emoties en herinneringen oproepen. Een zus die je zo jong is overleden, dat hakt erin. ❤️🩹
Het favoriete nummer van mijn schoonvader. Telkens als we daar op bezoek zijn, legt hij het op. Kortom: beu gehoord. 😀
Heel lang niet gehoord maar dit is zo’n liedje dat vooraan je muzikale geheugen verblijft. Noem de titel en de interne juke box begint te spelen. Blijft mooi.
Lekker nummer uit mijn studietijd. Dit nummer klonk eind jaren ’70 – begin jaren ’80 regelmatig uit de speakers in de dancing waar ik in de weekends werkte.
Een onvergetelijk nummer dat over 100 jaar nóg mooi is. Echt een klassieker!
het is absoluut een prachtig nummer