Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Vrijdag waren we naar Bassevelde gereden voor een rustig weekend op camperplaats ’t Caprihof, bij een geitenmelkboerderij. We worden er zoals altijd vriendelijk ontvangen.
A room with a view, ’t morgens vroeg.
Veel volk is er niet. Maar dat hebben we graag.
Van zodra het wat opwarmt, maken we ons klaar voor een fietsritje. (breedbeeld foto, die camper is heus zo lang niet). Elektrische fietsjes testen. Er staat veel wind, met de koersfiets weet ik niet of we gefietst zouden hebben. Deze fietsen zijn zwaarder en hebben bredere banden, waardoor je net wat minder snel van de weg waait.
We fietsen door het prachtige krekengebied van het Meetjesland.
Vaak net op de grens met Nederlands, waarvan je altijd getuigen zieten.
Weids landschap en mooie wolken aan de einder. En lo and behold, een streepje blauw hier en daar.
Het Leopoldkanaal. Het koudere weer zorgt ervoor dat alles veel langer zo mooi en teer groen blijft.
Tevreden van het tochtje én de fietsen keren we terug naar Bassevelde.
Zondagochtend vroeg keren we terug naar huis, ruimen we op, maak ik soep, en trekken we naar Huize Fotoschuur voor het verjaardagsfeestje van Lili. 8 jaar wordt ze. Hiep hiep! (foto’s van het feestje door mama Fotoschuur)
Veel volk ten huize Fotoschuur.
Het kleine bandietje lust chips.
Er was iets met ballonnen.
A good time was had by all.
We waren maar heel kort thuis, maar ik werkte toch wat naaidingen af. Een zomerkleedje met racerback, een grijs-zwart gestreept shirt dat door de moeilijke stof een beetje een sloddershirt werd, en een shirt in een grappig stofje waar ik niet aan kon weerstaan.
Woensdagvoormiddag ging ik naar de Fotoschuur (wat is dat kleine bandietje toch een knuffelaar, zalig ventje), en in de namiddag vertrokken we met flink wat vertraging naar de Ardennen. (niet door de Fotoschuur, wel door het onderhoud aan onze auto).
Onderweg reden we ineens naar het mooie weer, de wolken trokken weg en er was blauwe lucht en zon. ZON! Daar moest ik gewoon een foto van maken!
We nemen op de camperplaats van Herbeumont het laatste plaatsje in beslag.
Donderdagochtend luieren we wat, maar gaan dan rond 10u30 toch eens op stap naar het centrum van Herbeumont. We waren hier al eerder, rond nieuwjaar, toen was alles grauw en grijs en bruin. Nu genieten we van de explosie van kleuren.
Zo’n tafereeltjes moeten gewoon op de foto.
Zoals altijd gaan we eens op het kerkhof neuzen. Kijkt naar die wolkskes jong, mooi toch?
Er is een oud deel aan het kerkhof, waar de graven 100 jaar oud zijn.
Op de terugweg komen we een herdenkingsplek tegen van de wereldoorlogen in en rond dit dorp. Ik vind dit tekstje héél beklijvend. En OK, het is ondertussen 9 mei, maar het past heel goed in de sfeer van 8 mei, de herdenking van het einde van WOII.
(en op een dag komt het artillerievuur zich mengen met het gezang van de vogels en met het gelach van de kinderen)
Terug aan de camper, beslissen we meteen te gaan fietsen. Het is al lekker warm, en dan hebben we nog een rustige namiddag en kunnen we naar de Strade Bianche-rit van de Giro kijken. We nemen onze boterhammetjes mee en eten die onderweg op.
We genieten van het mooie landschap, van de zon en de warmte.
Een blik op de Semois. Mooi hè.
En ojo maat, die fietsen! Ik heb nog nooit zo vrolijk en fluitend een berg opgereden! Wat is dat zalig! Het ging bij mij zelfs beter dan bij Meneertje Mertens, en ook daarvan heb ik genoten (zonder leedvermaak). Ik had veel minder stress dan anders, zaagde veel minder dan anders, wat een fijne ervaring. Nog van dat!
Maar niet de dag nadien, het fietstochtje van vrijdag verloopt iets minder vlot. Ik ben nijdig en ontgoocheld, ik had zo’n zin in nog een vrolijk fluitend ritje. Meer dan 6km op onverharde weg die er slecht bij ligt, na een tijd heb ik het ermee gehad en wil ik gewoon terug naar de camper. Dit geeft me zo’n stress. Mooi is het wel, maar ik kijk alleen maar naar de grond voor mijn neus.
Gelukkig worden de wegen daarna wel beter, over het algemeen. En mooi is het nog steeds.
Het laatste stuk gaat via Mortehan, waar ze een mooi maar vervallen kerkje hebben.
Voor de rest wilde ik nog vertellen over het vogelkoor dat we hier vooral bij het ontwaken horen, en ook over kleine maar belangrijke spullen die verdwijnen, zoals de afstandsbediening van de Google Chromecast en het sleuteltje van de Bearlock, maar dit is al lang genoeg en ik hou het maar voor volgende week.
Prachtig dat verjaardagsfeestje. Begrijp dat je dat stofje niet kon laten liggen
. En CEMI dat zie ik hier ook op de kleinzoons hun T-shirt staan . Laatst waren ze ze tegengekomen in een binnenspeeltuin. Oma kon foto’s printen! Dit weekend prachtig weer, dat wordt een zonnig verslag.
Ha, dat camper T-shirt is zo tof!
Wij moesten ook maar eens een keer richting Ardennen om te fietsen. Zo mooi en ik ken het daar eigenlijk helemaal niet.
Veelzijdige blog met als hoogtepunten toch wel je campershirt en je familie. Wat een rijkdom. Onbetaalbaar die blikken van de kleinkinderen
Wat een mooie week. Dat is echt genieten en de dag plukken. Zo mooi daar bij de Semois. Weer zo’n foto’s die me doen verlangen naar de Ardennen.
Gefeliciteerd met en voor de jarige!
Wat zitten er weer geweldige plaatjes tussen! Die heel brede foto’s zijn zo tof, moet ik ook eens proberen! En fijn toch, zo’n familiefeestje
.
Echte levensgenieters zijn jullie. En al deze schoonheid is je van harte gegund hoor.