Ik fiets graag, ik fiets veel… als het mooi weer is. Ik fiets ook vaak alleen, ik doe dat graag, het is een manier om mijn hoofd leeg te maken. Nu komt het er niet echt van, met dat aanhoudende %$#@!weer. Bij gebrek aan fietskilometers, hou ik me onledig met wat fietspraat. Letterlijk. Ik heb namelijk wel wat vreemde of idiote gewoonten, als fietser, en daar ga ik het hier eens over hebben.
Zo praat ik tegen mezelf. Luidop ja. Als ik iets heel moois zie, dan zeg ik daar vaak iets over. Luidop, tegen mezelf. “Maar kijk nu eens”, of gewoon “woooooow”. Als er iets foutloopt tijdens het fietsen, geef ik ook soms luidop commentaar. “Pataaaat” als ik in een put rijd. Commentaar op de slechte wegen/fietspaden. “Ge moet naar daar, kieken”. Of mezelf aanmoedigen. “komaan, komaan, komaan”. Dat is soms behoorlijk lullig is er ongemerkt een fietser achter mij rijdt, die me voorbijsteekt terwijl ik tegen mezelf aan het praten ben. Meestal hou ik daarna een tijdje mijn mond.
Ik groet de koeien. Koeien kijken je heel vaak aan als je passeert. En dan zeg ik gedag. Goeiemorgen koetje! Hallo! Dag koe. Dat soort dingen.
Als ik fiets, zit er vaak een liedje in mijn hoofd. Iets wat ik de dag voordien gehoord heb, iets dat zo in mijn hoofd plopt, of er is een aanleiding die me aan een liedje doet denken. En dan zing ik dat liedje. In mijn hoofd. Vaak tot vervelens toe, want meestal is het maar één of twee zinnetjes, en is het dus altijd hetzelfde op repeat. Soms zing ik ook luidop. Niet in bewoonde gebieden, maar in de velden of op kleine boerenwegels.
Ik heb al vaak gedacht dat ik dat eens ga bijhouden in mijn Strava, welk liedje het liedje van de dag was. Perhaps van Cake was het liedje van mijn laatste ritje.
Ik tel mijn kilometers. Altijd. Ik heb een fietscomputertje waarop ik kan zien hoeveel kilometer ik al gereden heb. Meestal tel ik in de zin van: ik heb al één tiende van mijn rit gefietst. Eén vijfde. Een kwart. De helft. Ik zit over de helft. Dan ga ik minder rekenen, eerder nadenken over hoeveel kilometers ik nog moet. En vergelijk ik met gekende afstanden. Zo is 8 kilometer de afstand naar Janna en terug. Vroeger in Gent dus, van ons huis in de Scheldestraat naar de Fotoschuur. 4 kilometer enkel, 8 kilometer heen en terug.
Het is niet dat ik niet graag fiets (ik zou dan wel echt zot zijn), maar ik doe dat gewoon altijd. Ik kan het niet laten. Ik kijk ook heel vaak op dat computertje. Soms probeer ik mezelf te dwingen dat niet te doen. “Je fietst tot daar zonder op je computertje” te kijken. Maar of dat dan altijd lukt…
Doe jij ook rare dingen als je fietst? Ik ben benieuwd!
Spreken tegen mezelf onderweg doe ik niet, maar zingen in mezelf of stillekes neuriën, dat wel. En fietskilometers tellen ook. één vijfde gedaan, één vierde, … Nog maar 5 km, joepie! Niet dat ik niet graag fiets, maar dan is het doel bereikt. Haha, zouden er nog zo rare mensen zijn buiten jij en ik?
Hahaha kijk, nog eentje met een telgewoonte!
Ik ben echt benieuwd of er zich nog zo’n rare kwasten gaan outen 😀 😉
Wel ja, ik ook.
Zingen op de fiets wordt in Zoetermeer aangemoedigd, daar is zelfs een fietspad waar het officieel is toegestaan volgens een naambordje. 😉
Hahaha ja, in Nederland is men wel vaker creatief met naam- en verkeersborden 🙂 Zo herinner ik me ook een verkeersbord op de Veluwe ergens: Fietspad, met daaronder: dus niet brommen. Schitterend vond ik dat.
Ik kijk vooral heel graag rond en dat is soms een beetje gevaarlijk (of ik zou op een tandem achteraan moeten zitten, maar dan mis je volgens mij ook veel omdat je de hele tijd opzij moet kijken en voor je enkel nog een rug zit ;-)) , daarom dat ik eigenlijk liever wandel dan fiets en de fiets eerder zie als een functionele verplaatsing waarbij ik toch wat meer bij de les (aka het verkeer) moet blijven of als verfrissing tijdens heel zomerse dagen wanneer het misschien toch wat te warm wordt om lang te wandelen….
Ik fiets heel graag omdat het mijn actieradius zoveel groter maakt. En dan ga ik toch vaak in de remmen als ik iets zie, haha. Maar het klopt wel dat je al wandelend meer details ziet.
hahaha heerlijk dit!! Ja ik herken er wel wat uit. Vooral het hardop praten of geluiden maken zonder er bij na te denken dat andere mensen die misschien ook horen.. Leuk als je volop op je rem trapt en dat dan ook nog vocaal aanzet 🤣.
Oh enne de liedjes op repeat eveneens!!
Vroeger toen de dieren nog spraken en ik veel fietste, was ik ook tegen mezelf aan het praten. Nu heb ik schrik om te fietsen, vooral vallen, met al dat ijzer in mijn lijf en veel krachtverlies. Maar het is zo ‘vrij’zijn in het hoofd.
Ja hè, helemaal. Ik heb geen rijbewijs, dus het fietsen vergroot mijn actieradius, en dat vind ik er ook fijn aan. Vallen doe ik ook al wandelend, dus het maakt niet veel verschil.
Leuk om lezen. Ik kijk vooral rondom en durf ook wel eens te zingen. En mijn fietscomputer wordt goed opgevolgd.
Zingen op de fiets is zalig! 🙂
Als tiener trouwens, fietste ik altijd naar huis na het uitgaan, ’s avonds laat. Dan werd ik al bang van het geluid van mijn eigen dynamo, had ik het gevoel dat er iemand achter me fietste. Dus zat ik maar luidop te zingen zodat ik al die beangstigende geluiden niet hoorde 🙂 Soms kwam er een vriendin slapen, en die was nog banger dan ik, maar ze vond het ook schaamtelijk dat ik zong op mijn fiets 😀
Als mijn km teller het niet doet ben ik sacherijnig. Ik probeer altijd bepaalde snelheden te halen en constant te rijden. Ik groet iedereen, ook lopers en wandelaars. Ik roep meestal goedemiddag etc. ipv te bellen want dat klinkt vriendelijker en wordt ook beter opgemerkt. Bij stoplichten in de stad doe ik altijd wedstrijdje wie het eerst weg is. Meestal ik in een kleine versnelling tegenover al die scooters en e-bikes😂 Selfspeak gebruik ik niet alleen bij sport maar ook in huis. Ik ben kampioen verdwalen dus ik ben heel blij met mijn nieuwe gps.
Zelf fiets ik nog enkel in mijn living, op zo’n traptoestelletje. Gewoon fietsen lukt al een tijdje niet meer. Ondertussen kijk ik TV.
Respect. Ik vind dat vreselijk, binnen fietsen, TV of geen TV.
Er is geen alternatief voor mij…
Nee, voor velen is er geen alternatief. Het is goed dat het kan, maar het vergt discipline en wilskracht. Respect, dus.
Herkenbaar! Ik zing ook vaak als ik wandel of fiets. En ook als ik achter het stuur zit.
In de auto … heel luid!
Zingen is plezant 🙂 (vooral als niemand anders het hoort, wat mij betreft)
Ik fiets veel, functioneel want dat is mijn vervoermiddel als het niet regent (want dan pak ik de tram). Ik heb de ambetante gewoonte- en ik kan dat echt niet laten – om altijd te reageren als ik andere weggebruikers zie die verkeersregels aan hun laars lappen. Helaas zijn er veel fietsers die dat ook doen (spookrijden, op het voetpad fietsen, door het rood rijden, me rechts inhalen ipv links) en meestal word ik dan uitgescholden. Vorige week stond er eentje die me op het voetpad bijna van mijn sokken reed me zelfs wat verder op op te wachten met zijn fiets-ketting-slot in de handen. Het bleef gelukkig bij wat dreigen op een afstandje maar ik heb toen wel de politie gebeld en gevraagd om aan de lijn te blijven tot ik binnen was. Ik scheld nooit, maar ik wijs gewoon op de verkeersregels. En dat maakt fietsen minder fijn, heb me al bedacht dat ik daar gewoon moet mee ophouden. Maar ik kan dat blijkbaar niet. Dat is een soort van verantwoordelijkheidsgevoel, ik vind dat ik dat MOEt doen om mee het verkeer wat veiliger te maken.
Soit, dat doe ik dus als ik fiets.
En ik groet ook zowat alle beestjes die ik onderweg tegenkom, ook als ik niet fiets trouwens 😉 .
Beestjes verdienen een groet van ons 🙂
Als een fietser me hindert, dan roep ik. Feit. Als een automobilist me aan een onverantwoorde snelheid voorbijraast, dan steek ik mijn middelvinger op. Ik weet het, het is agressief en gemeen, maar ik vind die snelheid zo’n gebrek aan respect tegenover mij, dat ik ook niet meer beleefd hoef te zijn.
Meneertje Mertens is zoals jij. Hij reageert ook op andere weggebruikers die de regels aan hun laars lappen. En soms leidt dat echt wel tot conflicten, waarbij hij zich wel kan weren. Maar ik zeg altijd dat hij eens klop gaat krijgen van iemand.
Maar ik snap het dus wel. Ik durf dat gewoon niet.
Koeien groeten kan geen kwaad, dat doe ik ook wel eens. 🙂
Hahaha 🙂
Je bent de enige niet hoor… hier nog zo eentje al zijn mijn km’s in aantal ongetwijfeld vele malen lager dan niet van jou maar dat doet er niet szo toe toch
Natuurlijk doet dat er niet toe! Je fietst, dat is het belangrijke. Of neen: je bent in beweging, dat is het belangrijkste.
Zo gaat dat bij mij met wandelen. Lekker het hoofd leegmaken gewoon in mijn uppie
Heb ik ook. Ik ga graag in mijn uppie wandelen, fototoestel mee, rondkijken, stoppen, nog eens stoppen, eens een paar stappen terugkeren… kan ik niet als er iemand bij is 🙂
ik heb het meer op wandelen begrepen…
het leert me om naar de natuur te kijken
groeten
Ik wandel ook, vooral in de winter (of in een koude, natte lente zoals nu), en je ziet inderdaad veel meer rond je. Het fietsen doe ik ook graag, ik heb geen rijbewijs en het fietsen vergroot mijn actieradius. En als ik alleen ben, stop ik wanneer en waar ik wil, soms meer dan 10 keer per ritje 🙂
Dan is fietsen de oplossing
ik moet van de kine en chirurg blijkbaar mijn fiets eens uithalen. Ik heb dat vorige maand beloofd. Hmm. Tja, ik fiets toch doorgaans wel 1 à 2 keer per jaar :p.