Elke zondag: een deeltje van de vakantiefoto’s die ik maakte met de Nikon, en thuis nog bewerkte. Deze reeks gaat door tot een eind in de winter.
12 mei. Vorige week en de week voordien had ik het al uitgebreid over deze dag, maar er moet nog een stukje bij. Na onze zeer amusante koersdag op de helling van een berg, vertrokken we naar andere oorden. Op de mooie route in het Gran Sasso Nationaal Park waren er nog een aantal bezienswaardigheden.
Eerste stop: de Cappella dell’Istituto San Vincenzo. Zonsondergang nadert, we parkeren bij een andere camper op een parking langs de zeer rustige weg, en kijken eens rond.
We vinden het hier prachtig, het is zo stil, er is enkel nog een camper en bewoners in een huisje aan de overkant. We besluiten gewoon te blijven staan en te overnachten. Tijdens de late schemering hoor ik weer wolven huilen.
’s Ochtends twijfel ik of er wolken zijn, het ziet er grijzig uit. Tot Meneertje Mertens de deur opendoet, eens naar buiten gaat, en roze kleuren ziet in de lucht. Hij is hier zo content: wat is het heerlijk overnachten in de bergen. Hij kotert me mijn bed uit, en ik ga foto’s maken.
Prachtig, dat roze licht op de besneeuwde bergen.
Daarna dooft het zonlicht zachtjes uit.
Al goed dat Meneertje Mertens alert was en me mijn bed uitkoterde. De zes bovenstaande foto’s zijn gemaakt in een tijdsspanne van amper 8 minuten, daarna was het definitief afgelopen met het mooie roze licht.
We maken ons klaar en vertrekken, richting Cesena. Ook aan de Adriatische kust, maar we verlaten de Abruzzo na er veel tijd doorgebracht te hebben.
We stoppen eerst nog aan een andere kapel, de Chiesa degli Alpini. Het is er mooi.
Het is er ook koud, modderig en de ondergrond is drassig door de vele regen. Meneertje Mertens heeft zelfs geen zin om uit te stappen. Ik kijk er eens rond, waarna we onze rit naar Cesena verderzetten.
Dat zachte van de eerste fotoshoot is ook heel mooi. De luchten de volgende ochtend blijven betoverend. Ik ben zelf veel in de bergen geweest, ook in Italië. Ik hou ervan.
Wat een prachtige zichten. Ik stel mij er de aangename warmte bij voor…
En ik hoef niet eens m’n bed uit om die mooie zonsopgang tekunnen zien.