Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Pipa kwam een weekend bij ons, dus ik begin hier met foto’s van vrijdag. Eerst: aan tafel!
Ze stuiterde zowat rond van contentement, maar deed toch nog een schietgebedje. Haha. Niet echt, maar ze is nog steeds bezeten van (sic) Jezus en Moeke Raria.
We hadden beloofd met haar naar de McDonalds (“de McDonocks”) te gaan, ze had blijkbaar enorm uitgekeken naar daar te kunnen spelen. Maar het was er zo druk, dat het uiteindelijk bij kijken bleef.
’s Namiddags werd er aan kinderarbeid gedaan. Eerst ging ze het onkruid wieden.
Ik kreeg twee hartjes.
“Kijk, zonder handen!”
Daarna werd er verder gewerkt, opa helpen met het afwassen van de achterdeur.
Wat al snel resulteerde in pret met schuim.
Waarom ik het kind “onze diva” noem? Wel…
… ze zingt “let it gooooooooooooooooooo” voor de hele buurt! (referentie? dit! klikkerdeklik)
Zalig kind.
Op zondag kan ik zelfs een uurtje gaan fietsen.
Daarna is het warm genoeg om buiten te spelen. Hoe zot kan het zijn, op 1 oktober?
Na de middag komen mama en Otto het kleine juffertje ophalen. Ze heeft heel flink twee nachten bij ons geslapen, zij heeft zich geamuseerd, wij hebben ons geamuseerd, maar het werd zo stilaan toch tijd voor de reünie met mama, papa, Lili en Otto.
Maandagochtend ga ik naar de psychologe, en rij daarna nog een blokje om. Langs de Lieve zie ik de reiger die daar ergens zijn woonst heeft. Denk ik.
Woensdag trek ik erop uit voor een fotoritje. De beelden die ik in mijn hoofd had, wilden weer niet lukken, maar ik heb wel een paar mooie beelden gevangen. En een “getengeld” onderbeen (in de netels gelopen om dichtbij het koebeest te geraken).
Daarna was er nog tijd om toe te geven aan mijn meest recente verslaving. Chinese tomatensoep. Eerst als verspakket van Albert Heijn, en toen hadden ze dat opeens niet meer. Boe! Mijn eerste eigen poging werd wat te zout, maar ik zit wel in de goede richting.
Donderdag maakte ik een langer fietsritje, naar Ursel. Man, wat zijn daar slechte wegen en fietspaden. Maar de wind jaagt me die richting uit. Deze straat ken ik nog van vroeger, we wandelden er ooit. (Woar weunde gij? In ’t Konijntjen!)
Mijn route leidde me over oude, trage wegen.
Mijn doel was de WO II-site B-67, aan de rand van het Drongengoed en niet ver van het vliegveld van Ursel.
Daar kwam ik uit het bos…
en zo moest ik verder. Mooi, verlaten, rustig. Heerlijk.
Dit beeld kon ik natuurlijk niet laten liggen.
Nog een laatste blik op de weidse omgeving, en dat is het voor deze week.
Je had duidelijk heel wat hulp deze week…
Pipa, opletten hoor, dit is eigenlijk kinderarbeid – LOL
Hihi ja, we moeten daarmee opletten hè, ze hielp dan nog in de keuken ook, tssss 😀
Heerlijk blij kind! En nog fotogeniek bovenop!
🙂
Zo leuk als je schrijft over de lol met je kleindochter.
Interessant ritje naar Ursel. Ik heb de link even bekeken
Dankjewel 🙂 Ik vond het allemaal wel interessant. Hier in de regio zijn er veel van die oorlogsverhalen.
Een diva met caoutchouc (lees: katchoe) botten. Geweldig!!
Hahaha, ik moest hier zo hard mee lachen! Ze heeft weinig kapsones, onze diva in caoutchouc laarsjes 🙂
Dat ze zo maar mag blijven!
Prachtige foto’s van de kleine diva!
knappe foto’s van je kleinkind
prettige dag
Amber is nu gelukkig over de “let it goooooo”periode gegroeid maar ik heb er nog beeld én geluid bij. 😉
Heerlijk zo’n logee.
Haha 🙂 Ze kijkt eigenlijk zelden naar de film, ze zingt het gewoon al sedert ze nog een mini-peutertje was, en ik vind het zalig 🙂
Ja jong, genieten, zo’n logeetje in huis! (en achteraf uitgeput in de zetel vallen)
Mooi bericht en foto’s! Gave kleindochter heb je!
Wat een feest om jullie diva in huis te hebben. En daarna mooie fietstochtjes
Wat maakt deze foto’s mij zo blij.
Leuk om te zien dat ze de opa mee help en dat ze onkruid uit trok.
Super gewoon.
Het is een schatje 🙂
is haar gele giletjes door jou gebreid of gehaakt?
oh Ursel, waar mijn roots liggen maar waar ik buiten het kerkhof nu niets meer verloren heb. Vreemd zo, ‘k zal er wellicht amper nog komen.