Afscheid

Het waren hier vreemde weken, zware weken. Een week of 6 geleden werd mijn schoonmoeder opgenomen in het ziekenhuis, nadat ze al een paar maanden echt sukkelde met haar gezondheid. Pijn, zoveel pijn dat ze nauwelijks nog haar bed uit geraakte.

Uiteindelijk werd ze opgenomen, en werd er 2 dagen later beslist dat ze 2 nieuwe hartkleppen moest krijgen. Operatie geslaagd, maar het herstel ging traag, en de weken op intensieve sleepten aan. Er volgden nog een paar procedures onder anesthesie, ze ging achteruit, ze ging vooruit, in die mate dat ze zelfs haar bed uit kwam, en het stukken beter ging. Maar: nog steeds op intensieve wegens nog altijd allerlei ondersteuning nodig. Een laatste procedure onder verdoving was een zware dobber voor haar lichaam, ze werd weer in kunstmatige coma gebracht, waar ze na een week traag uit kon ontwaken (long story short, het is het verhaal zeer beperkt en onvolledig samengevat).

En toen overleed een tweetal weken geleden mijn ex-schoonmoeder, de grootmoeder van mijn kinderen. Ik heb haar natuurlijk, tot 20 jaar geleden, ook goed gekend, en ik moet zeggen, dit kwam ook wel aan.

Ondertussen verslechterde de toestand van mijn schoonmoeder weer heel snel, waarna ze in de nacht van zaterdag op zondag is overleden. Omringd door haar man, haar kinderen, schoonzoon en haar twee oudste kleinkinderen.

Een vreemde periode dus. Een periode van melancholie en afscheid, van loslaten en verdriet. Een heftige periode. Een periode van stress en angst. Mijn kinderen verloren hun grootmoeder langs vaders zijde, en vreemd genoeg verloren mijn pluskinderen nog geen twee weken later ook hun grootmoeder langs vaderszijde. Mijn ex-schoonmoeder en schoonmoeder overleden heel kort na elkaar.

Voorlopig trek ik me even op mezelf terug, zoals ik eerder ook al deed. Ik blijf wel bloggen, mijn hoofd zit vol ideeën die eruit moeten. Maar de rest (blogs lezen, reacties, ook op mijn eigen blog) moet even op een lager pitje.

Verwante Berichten:

• Geen verwante berichten