In Simplenote bewaar ik allerlei ideeën voor mijn blog, onder andere ook links naar blogposts van andere bloggers die me inspireerden. Zo las ik bij Regenboogbui over hoe zij meer mindfull probeert te leven, en in haar tips herkende ik wel één en ander. En daar wilde ik ook wel eens iets over schrijven.
Mindfulness, het is niet echt mijn ding. Denk ik toch. Tijdens de revalidatie na mijn borstkankerbehandeling hadden we een kennismaking met mindfulness. Het was het verhaal van de rozijn, en het hoefde niet echt voor mij.
Maar tegelijk heb ik wel een aantal bezigheden die heel hard op mindfulness lijken, en het gewoon ook zijn.
Tijdens mijn ziekteperiode, behandeling en herstel van borstkanker, beschouwde ik mijn naaiwerk als mijn therapie. En dat was het gewoon ook. Therapie én mindfulness. Want ik bleef bezig, ik bleef in beweging, ik moest erover nadenken. Ja, over naaien moet je nadenken. Plannen, denken welke stof je wil gebruiken, welk patroon je gaat gebruiken, hoe je de dingen ziet. En tijdens het naaien, en daar zit hem het hele mindfulness-idee, zit je enorm in het moment. Je hebt geen ruimte om na te denken over het verleden, te piekeren over de toekomst. Je bent bezig, en moet je concentreren. Want, vergis je niet, naaien is echt niet simpel. Nadenken, logisch redeneren, goed opletten, het hoort er allemaal bij.
En nog een belangrijke bij dat naaien: je maakt iets, je creëert iets. En dat geeft een erg goed gevoel.
Mijn tweede vorm van mindfulness is fotografie. Meer bepaald, erop uit trekken om foto’s te maken. Ik vertrek graag ’s morgens vroeg om de zonsopgang te fotograferen, het mooie licht, het blauwe uur, het gouden uur. Eerlijk, ik vertrek vaak ook met frisse tegenzin. Maar meestal kom ik na een kwartier, maximum een half uurtje, helemaal “in the zone” en ben ik vertrokken. Mijn ogen de kost geven, voor mij, opzij, achter mij kijken, altijd kijken om zo weinig mogelijk te missen. Meestal vertrek ik met het idee: ik loop een blokje om en kom dan weer naar huis, maar vaak ben ik uiteindelijk anderhalf tot twee uur weg, omdat ik nog eens “tot daar” wil, maar dan toch ook weer een eindje verder, en nog wat verder… Ik geniet daar enorm van, en ben alleen maar bezig met wat ik zie en met wat ik wil fotograferen. En dat is voor mij mindfulness.
Onze reizen met de camper zijn ook een complete “mindfull trip”. We laten het dagelijkse ritme van thuis los, en volgen het ritme van waar onze reis ons brengt. De bestemming is niet het belangrijkste, de reis is even belangrijk, of zelfs belangrijker. We rijden, we kijken naar wat we tegenkomen, we genieten van elkaars gezelschap en zeveren er vaak een eind op los, onze internet-gewoonten veranderen volledig, wij zijn de reis en de reis is van ons.
Herkenbaar? Of helemaal niet? Heb jij ook zo van die mindfull bezigheden?
Bij naaien vergeet ik alles om me heen, dus het moet wel mindful zijn. Dat ontdekken ervaar ik ook bij fietstochten en wandelingen. Niet de beweging is mindful maar het kijken. Ik kan dat ook in musea hebben. Dat open kijken is helend voor mij.
Ik kan me hierin helemaal vinden. Ik heb het gevoel dat ik anders kijk sinds ik veel bezig ben met fotografie, het “open kijken” is een goede term daarvoor.
Zeer herkenbaar en deze invulling van mindfulness werkt voor mij ook gewoon beter dan de shizzle errond 😉 Hier is het tuinwerk dat het proces het best in gang zet en daarnaast wandelen in combinatie met bewust kijken ook (en aangezien ik heel gemakkelijk verloren loop, heb ik dan zeker geen tijd om nog aan veel andere zaken te denken).
Hihi 🙂
Werken in de tuin doet het niet voor mij, ik blijf over vanalles nadenken dan (dat niet te maken heeft met de tuin).
Ik heb de app Headspace op mijn gsm staan en ik heb die een periode wel veel gebruikt om te mediteren. Tegenwoordig komt het er zo niet meer van, maar ik weet dat het er is als ik het nodig heb. En ik blijf de inzichten wel meedragen in het dagelijks leven.
Zo’n mindful dingen zijn voor mij met mijn handen bezig zijn en met dieren bezig zijn, dingen die me even uit mijn altijd bezige hoofd halen. Met de hond wandelen, het konijnenkot schoonmaken, paardrijden,…
Ik heb al wat dingen gelezen en gehoord over zo’n apps, maar ik denk dat het mijn ding niet echt is.
En ook jij hebt weer een invulling voor mindfull bezig zijn die heel waardevol is!
Ik ben er niet bewust mee bezig, maar heb doorheen de jaren ook wel wat gewoontes opgebouwd die onder de toepassing van mindfulness vallen. Zo kleur ik al graag eens mandala’s in, vaak met leuke muziek op de achtergrond. Overigens is muziek beluisteren ook wel iets waar ik me in kan verliezen. En dan verhaaltjes verzinnen in mijn hoofd, dat heeft me al vaak gered van gepieker. De meest kleffe liefdesverhalen eerst ;-).
Dat kleuren, dat lijkt me ook wel wat. Misschien moet ik dat maar eens meer doen (heb nog een boekje met mandala’s liggen) in plaats van zo’n kleurspelletje op mijn telefoon te spelen. Hm, goed idee. Ik ga eens op zoek naar mijn spullen 🙂
Met muziek heb ik dat bij momenten ook, maar alles moet goed zitten dan.
Heerlijk, je verhaaltjes bedenken! Het is iets wat ik lang geleden ook deed, maar ik ben die kunst volledig kwijt. En ja, het waren ook de meest kleffe liefdesverhalen 😀
Kleuren heb ik ook nog gedaan, is idd wel rustgevend!
Ooit volgde ik de achtwekencursus mindfulness, de rozijn incluis. Ik begreep toen al dat ik die oefeningen nooit in praktijk zou doen. Maar met de theorie wilde ik wel verder. Eigenlijk oefen ik dagelijks in even stilstaan en bewust worden van wat op mijn weg komt. Lukt niet altijd hoor, dus de nadruk ligt op ‘oefen’.
Letten op de ademhaling probeer ik wel toe te passen in stressmomenten.
Van bewust en aandachtig kijken bij het wandelen en fietsen geniet ik enorm.
Een mooie film in de bioscoop kan me totaal wegtrekken uit de wereld van nu. Daar sta ik dan ook bij stil.
Ha, jij kent de rozijn.
Uiteindelijk heb je er wel wat uit geleerd, uit je cursus, en dat is het belangrijkste. Oefenen is ook al goed 🙂
Een film, daar had ik nog niet aan gedacht. Ja, ook een goeie om volledig van deze wereld te zijn!
En toch lust ik ontzettend graag rozijnen 😉. Maar om ze te voelen!?
Ja, heel die rozijnenhistorie bevestigde zo’n beetje mijn vermoedens.
Ik kan je heel goed volgen. Alleen voor nazien kan ik het geduld niet opbrengen, ach heb het nooit zien zitten laten de het zo zeggen 😂. Met de camper zou ik het wel zien zitten. Gadverdamme in mijn eentje na mijn pensioen willen op uit trekken, rond zwerven in Europa maar er werden veel maze’s geopperd door anderen en trezebees is niet vertrokken… fotografie, schilderen en lezen ook helemaal
Nazien = naaien
Jammer dat je dat reizen met de camper nooit hebt kunnen doen. Het is inderdaad echt wel heerlijk.
Maar jij hebt dan weer jouw schilderen… moet heerlijk zijn dat te kunnen!
Is ook een reis in een andere wereld.
In het fotograferen herken ik mij, heerlijk in mijn eentje en kunnen stoppen bij dat ene bloemetje of takje zonder mij opgejut te voelen door een ander die al een stuk verder staat, van kom nou….schiet nou op….Verder in mijn tuin bezig zijn, handen in de aarde en nergens aan denken
Ja haha, zo is dat helemaal. Als je alleen op pad kan gaan om te fotograferen, kan je er echt helemaal in op gaan.
Met tuinieren lukt het me niet, dan blijft er vanalles door mijn hoofd spoken.
Mindfulness, yoga, … niet aan mij besteed. Fietsen en in mindere mate wandelen, en dan liefst op onbekend terrein, daar leef ik helemaal van op. Daarom is de winter voor mij een moeilijkere periode. Behalve nu. Ik geniet!
Blij dat je weer genieten kan, Myriam.
En dat het na jullie sneeuwvakantie maar snel mooi weer wordt, zodat we veel mindful kunnen gaan fietsen 🙂
Ik hoop het ook.
Van de mindfulness van fotografie moet je me niet overtuigen, ben ik helemaal akkoord mee. Je logjes in dit verband zijn het levend bewijs. Blijf dit vooral volhouden!
Doe ik zeker Paul, je zal nog veel kunnen meegenieten de komende tijd 🙂
Ik denk dat alles waarbij je concentratie nodig hebt mindful is, in de betekenis dat je alleen maar dáármee bezig bent. Mindful een boterham smeren lijkt me onzin. Routines heb je niet voor niks. Beter is het iets te zoeken waar je je aandacht bij moet hebben. Naaien bijvoorbeeld. Dat doe ik zelf niet, alhoewel ik grote bewondering heb voor mensen die dat kunnen, maar fotograferen doe ik wel, en ja, als je wandelt met het idee dat er iets te fotograferen zou kunnen zijn, kijk je bewuster. Reizen doe ik ook, en als je dat combineert met fotografie dan ben je dubbel mindful bezig 🙂 En, wil ik er nog aan toevoegen, lezen hoort ook in dat rijtje als het aan mij ligt. En schrijven natuurlijk. Goeie zinnen bouwen met het liefst iets van betekenis, een gedachte of een grap, of, idealiter, beide.
Dank voor je fijne reactie 🙂
Inderdaad, gecombineerd reizen en fotograferen is dubbelop mindful 🙂
Lezen en schrijven horen ook thuis in dat lijstje. Een mooie tekst opbouwen die logisch in elkaar zit, heerlijk om doen.
Oude wijn in nieuwe zakken, of te wel, nieuwe naam voor iets dat altijd al goed was, je gedachten verzetten door iets te dat je helemaal in beslag neemt. Niets mis mee.
Inderdaad. En ik ben blij dat ik me nooit heb laten verleiden tot (betalende) cursussen.
Eropuit trekken om te fotograferen en alleen maar bezig zijn daarmee, dat herken ik heel goed. Het bewust bezig zijn in het moment ook. Op een jaar tijd kan er veel veranderen in een mensenleven 😉.
Zalig toch hè. De drie bezigheden die ik hier opnoem, een goeie 10 jaar geleden deed ik er ook nog geen enkele van, haha.
Zo gaat dat. Als ik er nu mijn bericht van toen op nalees (waarnaar jij verwijst, waarvoor dank trouwens), merk ik ook al verschillen.
Die fotografie is wat mij betreft ook een blijver.
Ja, we blijven toch altijd evolueren hè.
Het is met andere woorden al een beetje achterhaald, wat ik toen geschreven heb.
Ik bewonder jouw naaikunst. Want kunst is het zeker. Dat en veel inzicht. Ik zou er niks van bakken en het zou bij mij eerder averechts werken. Ik denk dat ik in schrijven erg kan opgaan, maar ook dat lukt me nu nog niet. Dat reizen met de camper spreekt me zeer aan. Het lijkt me écht vakantie. Ik zit niet graag gevangen in een hotel of een resort. Die vrijheid spreekt me erg aan.
Dankjewel Matroos 🙂 Lezen en schrijven zijn ook wel zo’n dingen, maar momenteel voor mij ook minder, net als bij jou.
Het camper reizen is inderdaad totale vrijheid, leven op je eigen tempo, en niet op een tempo dat je opgelegd wordt door vaste uren om te gaan eten bijvoorbeeld. Of om op te staan. Voor vroege vogels als wij is het erg vervelend om om 5u al klaarwakker te zijn op hotel 🙂
Mindfulness is, zo luidt althans de definitie, een effectieve aanpak om je welzijn te verbeteren en om bewust, alert en geconcentreerd te zijn. In mijn geval is dat tuinen ontwerpen en op plan zetten (mijn winterse core business), schilderen, schrijven, fotografie en muziek. Dat laatste mag dan louter ontspannend lijken, toch reken ik het ertoe aangezien het het beoogde effect sorteert.
Met ‘zweefteeftoestanden’ à la Ingeborg moet je bij bibi niet afkomen.
Haha neen, daar heb ik ook geen behoefte aan.
Is het tuinieren zelf voor jou geen vorm van mindfulness?
Muziek kan er voor mij ook toe behoren, als ik in de juiste stemming ben. Ik kan niet meer, zoals vroeger, constant muziek op hebben.
Fijn dat het naaien en de fotografie helpen. Ze combineren mindfulness en therapie tegelijk, zoals je zegt. De enige bedenking die ik me maak: ze fungeren toch enkel als mindfulness op het moment dat je ze doet, niet? En komt de onrust dan terug wanneer je er niet mee bezig bent?
Ik wil zeker geen pleidooi houden voor mindfulness, maar wel even mijn eigen ervaring meegeven. Wie weet kan het helpen.
Ik heb dit ooit een kans gegeven tijdens een depressie (en slaapproblemen), hoewel ook vér uit mijn comfortzone. Omdat ik redelijk wanhopig was, heb ik het toch wat langer volgehouden dan gedacht 🙂 En ik had een geduldige psycholoog, bij wie ik durfde aangeven wat mij wel en niet lag. Er bleek mij vooral veel niet te liggen (ademhalingsoefeningen, visualisatietechnieken, yoga,…), maar toch was er één dingetje dat mij wel heeft geholpen om eerst mijn inslaapproblemen te verhelpen, waardoor ik, denk ik, weer wat ruimte kreeg om de rest aan te pakken. Voor mij was dat de body scan. Ja, gek hoor, zo’n cd met zweverige taal elke avond maandenlang aan een stuk laten afspelen.
Wanneer ik nu niet kan inslapen, werkt die body scan natuurlijk niet meer, want dagelijks ’trainen’ bleek toch een vereiste om effect te bereiken.
Succes alvast in het zoeken naar rust!
Dankjewel voor je uitgebreide reactie 🙂 Die zoektocht kan toch wel heel lang zijn hè. Die bodyscan die jou helpt, die heb ik lang geleden ook een tijdje gedaan, maar hielp me ook niks. Ik ben toen een tijd bij een kinesist geweest, voor stressgerelateerde problemen, en die had een heel arsenaal aan technieken. Massage, voetmassage (onwaarschijnlijk zalig, ik liep letterlijk op wolkjes achteraf), ook die bodyscan (deden we iedere keer), en ook zo wat “oefeningen” als “denk, je ligt in een bootje, op de oceaan…”. Het baatte me allemaal niet erg veel.
Die “mindfulness” is er wellicht inderdaad enkel tijdens het naaien, maar het is wel een activiteit waar ik vrij lang mee kan doorgaan. Het resultaat is vaak ook iets wat een goed gevoel geeft. Voorlopig is dat naaien nog steeds het meest krachtige middel voor mij.
ik ben niet bewust met mindfullness bezig nee, maar groenten oogsten helpt wel denk ik en ‘k kan niet geloven dat ik dit publiekelijk schrijf maar meeëters uitduwen is absoluut effectief :p.
haha, maar ik kan me dat van het naaien ook wel voorstellen.
Hahaha 🙂