Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Zondag maakten we een wandeling in Maldegem-Kleit. Het weer was niet je dat, maar het werd toch een beetje mooi bij zonsopgang.
We waren nooit ver van de bewoonde wereld (én van grote, lawaaierige wegen), maar de wandeling verliep grotendeels op onverharde paden.
Einde van de wandeling? Niet echt. Ik wilde nog eens een kijkje nemen aan het bedevaartsoord van Maldegem-Kleit, de Mariagrot. Dat is er niet echt van gekomen, aan de ingang ben ik keihard onderuit gegaan, recht op mijn gezicht, door over een niveauverschil tussen een aardepad en tegels te struikelen. Gezicht in de steentjes, fototoestel onder mij. Gelukkig stond de auto niet ver, en was er een behulpzame meneer die bij mij bleef terwijl Meneertje Mertens de auto ging halen. Mijn ego was blij dat er nog niet veel volk was.
Resultaat: beschadigde kin, beschadigde neus, blauwe neusbrug. Gelukkig geen tanden los, wel hier en daar een wondje in mijn mond. Wat ik toen nog niet goed doorhad, was dat ik keihard met mijn ribben tegen mijn fototoestel geknald ben, en daar heb ik gekneusde ribben aan overgehouden. En pijn in mijn armen. Mijn benen. Jeetje mina, wat was dat zeg. Maar, één ding is zeker: het had veel erger kunnen zijn. Maar het was erg genoeg, Meneertje Mertens krijgt nog kippenvel als hij eraan terugdenkt.
Maandag ging ik toch eens naar de familie Fotoschuur, het was zo lang geleden dat ik Otto geknuffeld had, en dat kon ik wel eens gebruiken. En ondertussen was de vakantiedag met de 3 kinderen thuis, terwijl Florian was gaan werken, een beetje gebroken voor Janna. Ik heb genoten van het vele knuffelen, en genoten van de lieve en behulpzame meisjes. Pipa kan Otto ook al goed entertainen.
Dinsdagochtend, alleen thuis. Net als je je niet kan bukken, zal je zien dat je alles laat vallen. Maar ik vond een hulpmiddel!!
In de voormiddag maakte ik wat foto’s in de tuin. Mezelf voortslepend en met veel gezucht, want mijn ribben deden gelijk nog meer zeer dan maandag. Maar ik wilde mijn fototoestel en lens eens testen. Aan de buitenkant is de schade niet erg, enkel wat krassen op de zonnekap van mijn lens. Maar aan de binnenkant kon het fototoestel ook geleden hebben onder de schok.
Eindelijk komt er echt beweging in het perkje waar we bloembollen staken.
De magnolia.
Dat ziet er goed uit, mooi scherp en geen verdere problemen. Gelukkig.
In de late namiddag krijg ik een fotootje doorgestuurd van Otto in de kleertjes die ik maakte. Met een niet echt gelukkig totje en een bezorgd kijkende papa. Vijf minuten later kotste hij de boel onder, maar ik heb toch maar mooi een foto.
Donderdag dan. Het lag al een hele tijd vast: de meisjes komen een nachtje logeren. Donderdag zelf geraakte ik niet verder dan een smoelentrekker-foto aan tafel.
Het was behoorlijk pittig, de twee dames in huis met mijn pijnlijke ribben. Gelukkig had Lies vakantie en was ze zo lief een deel daarvan op te offeren om me te komen bijstaan. Dankjewel Lies! (hoewel ze dat “opofferen” zelf ook relatief vond, tijd doorgebracht met Lili en Pipa is ook voor haar time well spent).
Zie opa glunderen met zijn meisjes op schoot.
Van het thuisfront was er nog deze foto van matching mama en Otto, met Otto in het tweede shirtje dat ik maakte.
Vrijdag startte nogal vroeg. Ja, voor mij ook. Ik bedoel: ik sta wel graag vroeg op hoor, met ik heb toch wel liever dat die energiebommetjes wat langer slapen. Maar neen. Je wil niet weten hoe vroeg het was. Maar kijk, dan doen ze dit, en dan vergeef je hen alles. Toch?
En dit ook.
Lies kwam nog wat helpen, gelukkig, waarna we in de namiddag de meisjes naar huis brachten. Een rustig weekend volgt, zeker weten!
Ai, die pijnlijke val was minder goed nieuws. Verzorg jezelf!
Na een week is het gelukkig al een stuk beter. Het duurt nog wel wat denk ik voor ik geen pijn meer zal voelen.
OH Anne, nu lees ik het. Ai, gedeeltelijk herkenbaar, we lopen allebei als clown rond nu. De gekneusde ribben hebben het glas me gelukkig niet bezorgd.
Maar zoals je zegt, het kon veel erger, voor jou, voor mij, dus we moeten dankbaar zijn. Zolang ik geen grimassen trek, want dat doet veel pijn, lukt dat wel. Ik ga buxus door het leven als saaie seut.
Komt goed bij allebei!
En de kindjes zijn schatten.
Buxus= nu dus. Grimas
Komt inderdaad goed bij allebei. Hier gaat het al een stuk beter, maar het duurt nog wel even voor het volledig weg is.
Gelukkig was jouw bril niet kapot zeg.
Oh, zo stoem vallen zonder dat je ’t ziet aankomen … dat moet pijnlijk (geweest) zijn. Laat je maar eens goed soigneren.
Meneertje Mertens is de beste soigneur ever 🙂
Daar twijfel ik niet aan.
Heel veel beterschap voor jou.
Het pakje past Otto schitterend.
Ik ben erg blij met mijn naaiwerkjes 🙂 Dankjewel 🙂
En ineens blijkt wandelen een risicosport. Toeme zeg, verzorg je goed.
Ha, ja, goed gezien eigenlijk. Ik voel me ondertussen al een stuk beter.
Zo een smak tegen de grond, het doet wat met een mens. Ook letterlijk het gevoel dat je dooreen geschud bent. Had het iets met je zicht te zien? Ik word van mezelf gewaar dat ik vaker tegen dingen aan loop sedert ik mijn multifocale bril draag. De zijkanten van mijn gezichtsveld zijn anders.
Inderdaad, de klap heeft zijn impact op je hele lijf, alles deed gewoon pijn.
Ik zeg zelf dat het aan mijn gebrek aan dieptezicht ligt (ik doe dit soort valpartijen al van toen ik kind was), maar Meneertje Mertens merkte op dat iedereen daar zou kunnen struikelen. Het was er ook wat duister door de bomen en een omheining. Ik heb melding gestuurd naar de gemeente Maldegem (omdat daar wellicht toch ook veel bejaarde mensen komen), maar daar heb ik nog niks van gehoord.
Ik merk zelf een énorm verschil tussen het zicht dat ik heb als ik mijn lenzen in heb, of als ik mijn bril op heb. Kan me voorstellen dat die multifocale bril ook zo wel rare dingen doet.
Ach jongske toch, wat een val, dat is erg schrikken. Gelukkig valt het allemaal nog mee. Draag goed zorg voor jezelf.
Doe ik. En er wordt ook uitstekend voor me gezorgd. Ondertussen gaat het al veel beter.
Die Mariagrot… daar zijn wij al vaak langsgereden en nog nooit geweest. Jammer dat je zo lelijk ten val kwam. Beterschap!
Ik vind het een plek de moeite waard om eens te stoppen 🙂 (maar wel voorzichtig zijn hoor)
Dankjewel!
Aúwauwauwgekneusde ribben zijn zó pijnlijk, en worden helaas de eerste dagen alleen maar pijnlijker. Je moet nu wel het ergste achter de rug hebben hoop ik. Hoewel vermoeiend zijn de meisjes dan toch wel een pleister op de wonde. Beterschap…..
Ja, ondertussen heb ik al veel minder pijn. Het zal nog wel een hele tijd duren voor ik niks meer voel, maar die eerste dagen waren vreselijk.
De meisjes waren inderdaad een pleister op de wonde. Blij dat ik wat hulp had, maar de afspraak afzeggen, dat wilde ik ook niet. We genieten er altijd zo van.
Gelukkig niets gebroken, was je nog verder van huis geweest, pijnlijke ribben, hopelijk snel beter. En je camera ook niet stuk! Leuke foto’s van alle kleintjes
Het gaat al veel beter, gelukkig.
Het begon allemaal zo mooi met o.a. je foto van dat smalle paadjes tussen die bomen.
Balen dat je later in de week zo ongelukkig te val kwam. Hopelijk heb je intussen al minder last van je kwetsuren.
Ik heb er al een stuk minder last van. Het zal nog wel een tijd duren voor alle pijn verdwenen is, vermoed ik.
Je bent lelijk terecht gekomen bij die val. Gelukkig doet alles het bij je nog, net als de camera. De foto’s zijn in elk geval mooi! Beterschap!
Dankjewel!
Soms kom je iets tegen, waardoor je weet dat het wat kalmer aan moet. Misschien was dit zo een moment voor jou… Ik wens jou een goed herstel.
Dankjewel. Ik denk dat ik wat maatregelen moet nemen… het fototoestel wat vaker terug in de rugzak steken. En die wandelstokken die thuis liggen? Misschien moet ik er zo één of twee meenemen. En gebruiken 🙂
Veiligheid boven alles, zoveel is zeker.
Ai ai dat moet pijnlijk zijn. Ouder worden daar komt vallen als eens eerder bij . Verzorg je goed hoor, ze hebben je daar nog nodig.
Doe ik zeker. Ik heb mijn portie pijn wel gehad 🙂
ai ai ai een ongeluk is toch snel gebeurd eh…gelukkig was het niet erger, maar je hebt er toch behoorlijk veel last van gehad.
ah dat pakje van Otto was dus ook snel gedoopt
Ja, en de pijn is nog steeds niet volledig weg. Maar het had zeker nog een pak erger kunnen zijn.
Klassiek hè, nieuw vers pakje… 10 minuten later gedoopt en voor de was 🙂