Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Zaterdag was het nog eens spaghetti-festijn ten voordele van Kom op tegen kanker, georganiseerd door Team C*tien. Zoals altijd massa’s volk. Meneertje Mertens en oma en Herman konden er niet bij zijn deze keer, maar we hadden toch wel plezier.
Het kleine Otto-mannetje is weer heel veel veranderd. Hij keek zijn ogen uit, al dat gewoel en lawaai daar!
Ook de kleine Fotoschuur-kindjes kunnen niet goed tegen lawaai (Lili: “mama, wanneer gaan we naar huis?”), dus trokken we snel weer huiswaarts nadat we gegeten hadden.
Ik zet hier nog eens wat relevante informatie ivm. wat team C*tien doet voor Kom op tegen kanker. Op 11 maart is er een pannenkoekenslag en aansluitende “winter”bar in Kalken, alle info vind je hier. Je kan ook gewoon een zeer gewaardeerde bijdrage storten, hoe je dat moet doen, lees je ook op de site van Kom op tegen kanker (klik hier). (je leest er ook het hoe en het waarom van de deelname van Team C*tien aan de 1000km). Team C*tien wil dit jaar met 5 teams deelnemen aan de 1000 kilometer, 4 nationale teams en 1 internationaal. Daarvoor moet maar liefst 28.000 euro ingezameld worden. Elke bijdrage is dus zeer welkom. Wegens niet in het land, fietst Meneertje Mertens dit jaar niet mee.
Zondag hadden we nog een uitgestelde nieuwjaarsbijeenkomst met mijn ouders en zus en schoonbroer, waarvan ik 0 foto’s maakte. De afgelopen week was goed gevuld, té goed gevuld, dus de volgende dagen nam ik mijn tijd om te bekomen.
Maandag lag ik op de loer voor een mooie zonsopkomst, maar de mist was té dik.
Dinsdagmorgen kreeg ik wat ik wilde. Wat foto’s van thuis uit. De mooie kleuren die al beginnen nog vóór de start van het blauwe uur.
Tijd om wat te experimenteren…
… met long exposure fotografie.
Waarna de zon zo vriendelijk was op te komen net aan de lantaarnpaal.
Nadat ik zondag nog gevraagd had aan mijn ma of het normaal was dat ik nog niks zag van de bollen die we in de herfst in de grond staken, zag ik deze spruit. En ondertussen wordt er vlijtig gegroeid in het perk. (tussen het onkruid) (slechte foto maar whatever)
De amaryllis is klaar voor de tweede ronde.
Uit een kleedje van mezelf maakte ik een shirtje voor Lili. Ik vond het er klein uitzien toen het af was. Toen Lili het openvouwde, vond ik het er dan weer groot uitzien. Kindermaten, altijd een moeilijke oefening.
Woensdag gingen opa en ik samen de meisjes halen van school. (nog een slechte foto, man man man)
Donderdag maakte ik de maandelijkse foto van “mijn boom”.
En de amaryllis, die groeit gelijk zot.
Nog meer afgewerkte naaiprojectjes. Twee shirtjes en een broekje voor Otto.
Otto blijft de show stelen. Wat een schattig mooi ventje dat verwonderd de wereld inkijkt. Kijken als een kind is de boodschap.
Ja, dat moeten we doen!
Het is zo’n schatje. Hij was achteraf wel een beetje overprikkeld.
Bij ons doet die amaryllis ook haar stinkende best om ons een lentegevoel te geven!
Geestig hè!
Volle bak deze week en toch nog tijd gemaakt voor fraai naaiwerk.
Ik deed wat ik moest doen, niet meer dan één plan per dag. En dat werkte wonderwel.
Je had weer een goed gevulde week.
Mijn amaryllis heeft het na zijn bloei opgegeven. Het zal iets voor volgende jaar zijn (met veel geluk).
Succes! Ik ga ook proberen deze over te houden, geen idee of dat gaat lukken.
Mijn laatste lukte niet, maar die had al twee jaar gebloeid. Voorgaande jaren ging dat vanzelf. Jij ook succes!
Dankjewel 🙂
Zo spelen met langere sluitertijden, ik vind dat ook al eens plezant. Goed gelukt lijkt me! Ik dacht (verkeerdelijk) dat een amarylis geen tweede keer kon bloeien, gisteren nog even op het punt gestaan om er één te kopen en die toch laten staan om die reden.
Na teveel drukte moet ik ook telkens bekomen, herkenbaar.
Ik ben wel tevreden over het lange-sluitertijd-experiment. Volgende keer iets met water uitproberen 🙂
Amaryllissen zijn zalig. Zelfs al kan je ze niet overhouden, de prachtige bloemen zijn echt genieten.
Mooi gespeeld met de schoorsteen en de rook.
Dankje!
Maar die eerste mistfoto doet echt vergeten dat de zon er zou moeten zijn.
‘k ben echt al compleet fan van je boom project
Ha, leuk!