Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend! De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik Wicked Game van Chris Isaak, waarop Goofball doordraaide met Supermodel van Måneskin.
Een keuze waar ik vrolijk van werd, want zonder twijfelen kon ik een vervolg bedenken dat ik hier al lang eens wilde tussen smokkelen: The Carpenters. Met Superstar.
The Carpenters was zo’n duo waar ik als kind, samen met mijn zus Hilde, niet van moest hebben. Te plakkerig, vonden we, te… ouderwets? Zoiets. Mijn grootmoeder was er zot van, ik herinner me nog hoe ze altijd zei dat ze de stem van Karen Carpenter prachtig vond (en gelijk had ze), en hoe erg ze het vond dat ze aan anorexia overleden was.
Later drong het tot me door hoe briljant The Carpenters eigenlijk wel waren, en luisterde ik graag naar hun back catalogue. Superstar leerde ik op een andere manier kennen: Sonic Youth maakte er een (geniale) cover van, en van het één kwam het ander.
Superstar dus. Van The Carpenters. Na Helena Christensen en Michael Hutchence (hoewel Goofball die link niet doorhad) en Supermodel, het kon niet beter zijn.
En voor de fun plak ik er hier nog de versie van Sonic Youth achter, de helden van de distorted guitars. Het is een volledig andere versie, maar het is een tribute to Karen Carpenter, wees daar maar zeker van.
Goofball, ’t is weer aan u!
Als ik moet kiezen tussen deze twee, geef me dan toch de Carpenters maar.
Ik pas vandaag voor allebei.
Mooi! Ik ken dat liedje natuurlijk wel, maar wist niet (meer) dat het van de Carpenters was. Karen was óók een competent drumster! Ik dacht nog wel even: The Carpenters zijn de Amerikaanse Gert en Hermien Timmerman, maar daarmee doe ik ze (de Carpenters bedoel ik) onrecht. 🙂 De versie van Sonic Youth bevalt me ook zeer! De fluisterzang zo voorop in de mix, prachtig, en door de beelden van mevrouw Carpenter erdooheen lijkt het net of hij haar aanzingt: Je hield toch van me? Waar ben je nou?
Hum, ik heb Gert en Hermien Temmerman eens opgezocht: hola, daar doe je de Carpenters inderdaad onrecht mee aan! Karen Carpenter zong technisch gezien ook wel schitterend, en was inderdaad een competent drumster.
Je commentaar over de versie van Sonic Youth is spot on. Ik vind het een héél mooie versie. Die alternatieve groepen maken soms de mooiste covers van de meest onverwachte nummers.
Van de Carpenters ken ik het nummer natuurlijk. Stoort me niets maar ik heb niets van ze in huis. Maar zeker melodieus zoals ze het brengen.
Ik heb er ook niks van in huis. Hoor het wel graag.
Ik vond/vind The Carpenters wel te pruimen. Voor op een zondagochtend bij een dampende kop thee, bijvoorbeeld, wanneer ik de slapers uit mijn ogen aan het wrijven ben.
Da’s bij mij zo één van die groepen waarbij sprake is van voortschrijdend inzicht.
ik ken beide versies niet . Bij Sonic Youth zit er een soort vervelend gekraak/gepiep van die gitaar in het midden. Bleh