Een blogpost van Liesbeth inspireerde me om ook eens te schrijven over mijn favoriete kerstliedjes. Fear not, ge kunt gerust verder lezen, er komt geen tenenkrullende muzak.

Ik hou niet van kerstliedjes, maar er zijn toch een paar uitzonderingen. Zoals dit nummer van Smith & Burrows (Smith being de zanger van Editors).

Het is een nummer waar ik zuinig op ben. Ik mag er alleen in de eindejaarsperiode naar luisteren, want ik wil het niet kapotmaken. Als ik me daaraan hou, dan heb ik elke eerste keer van het jaar dat ik ernaar luister, zo’n kiekevelmoment. Zo’n moment dat ik denk, maar jongens toch, zo schoon.

I hate the cold
A constant reminder that I’m getting old

En ik geef toe ja, het is een béétje cheesy. Een béétje plakkerig. Maar zo net niet teveel. En als ik erbij naar het filmpje kijk, dan zijn er zo een paar glimlachmomenten.

Het blijft mooi. Een héél klein beetje plakkerig, maar mooi.

Op twee staat Stop the Cavalry trouwens, van Jona Lewie. Over een nummer drie moet ik al heel hard nadenken.

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

18 reacties

    1. Hahaha 🙂 Kerstliedjes zijn als suiker, als je er teveel tot je neemt, krijg je een beetje een wee gevoel in je maag 🙂

  1. Ik heb niets met de gemiddelde kerstmuziek. Maar ik heb wel een lijst met 100 ‘andere of alternatieve’ kerstnummers. Eén daarvan is ‘Fairytale of New York’ van the Pogues & Kirsty MacColl. Die zou hier niet misstaan als nr. 3, denk ik.

  2. he ja deze past helemaal in de kerstperiode.

    haha en de cavalerie: ik denk daar nooit spontaan aan maar ik hoorde het 3 keer op de 17e december toen ik tussen de stopplaatsen van DuwMee aan het rondrijden was en ik heb daar zo hard mee meegedaan in de auto.

Zeg het eens?