Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dit jaar gaan we terug naar een nabij verleden. Het jaar 2020, het jaar dat we in onwetendheid begonnen, het jaar dat we een beetje lachten met dat virus in China, het jaar dat we dachten dat we er na een vijftal weken wel weer vanaf zouden zijn, het jaar van de lockdown, het jaar van de mondmaskers en de social distancing, het jaar van het voortschrijdend inzicht. Het jaar dat we kennismaakten met corona.
We leefden hier steeds meer in spanning naar onze vakantie toe. Wanneer zouden de grenzen opengaan? Welke grenzen zouden opengaan? Zouden de grenzen opengaan? Gingen we voor plan A, B of C? (of D of E…). Ondertussen ging het “gewone” leven verder.
Het was al eens minder weer, blijkbaar.
Maar dat duurde niet lang. De straten bleven leeg. Onwerkelijk leeg. Centrum centrum Gent.
Maar wel mooi, zo leeg.
Blijven fietsen allemaal, en dat deed ik ook. In een al evenzeer leeg Laarne, bijvoorbeeld.
Het waren zeer warme dagen, want ik was al héél vroeg op pad met de fiets (5u30 of zo).
En nog eens, wel vlakbij huis hier (Vlaamse Kaai).
Lili ging al eens wandelen met de pop in de poppendraagzak die ik eerder maakte. (foto door Janna)
In onze straat mocht je gaan zitten op een bankje, alleen wel letten op de afstand hè. Eigenlijk gewoon best alleen.
Hallucinant was het!
Toch wel indrukwekkend, die unheimisch lege straten en pleinen.
Meer van dat soort bankjes onderweg. Dat is het helemaal voor mij. 🙂
Prachtige foto’s zijn dat! (De Vlaamse Kaai!) En die lege stad… Hier ook. Wel bijzonder maar ook soort van akelig, zeker na een poosje. Alles dood, alles stil, schichtige mensen die elkaar opzicht vermeden, donkere etalages. Ik vond het niks. Een stad moet leven anders is het geen stad. Voor rust ga je de stad uit. Of, zoals jij, héél vroeg op pad.
Eigenlijk kan ik me die lege straten niet zo herinneren, we vergeten blijkbaar snel.
Barbaarse poppenmoeder met haar baby op de rug. 😉
Is alweer een eeuwigheid geleden da’k nog in Gent Centrum geweest ben.
zet u een beetje…zalig toch