In mijn zoektocht naar inspiratie voor de 40 dagen bloggen, kwam ik deze oma tag tegen. Oud (allez ja, niet zo oud als oma hè), maar wel heel leuk. Dus, bij deze. Nog eens een tag (of stokje). Neem over als je oma/opa bent en dit leuk vindt.
Is Lili je eerste kleinkind?
Ja, en daardoor zal ze altijd een apart plekje in mijn hart behouden. Pipa ook, door haar moeilijke start. Ik neem aan dat elk kleinkind zo wel een apart plekje in mijn hart zal krijgen.
Hoe reageerde je toen je hoorde dat je dochter zwanger was?
Ik was geshockeerd. Hahaha ja, erg hè, ik moet er nog steeds om lachen. Janna en Florian waren al lang samen, maar woonden nog niet lang samen. Ik dacht dat ze wat langer van het leven samen zonder kinderen zouden genieten, maar dat was mis gedacht. Janna was ook nog erg jong. Ik moest dus wel even wennen aan het idee dat ik oma werd. Ik voelde me daar zelf ook nog zo jong voor. Mijn vroegere directeur op het werk blijft me daarmee ten gepasten tijde uitlachen. Hoe zot ik nu ben van Lili, en hoe ik moest wennen aan het idee dat Janna zwanger was. Hij mag dat doen, hij heeft gelijk.
Wat is het eerste wat je dacht en deed toen je hoorde dat je kleindochter geboren werd?
Meneertje Mertens en ik waren een fietstochtje aan het maken. Ik was vreselijk onrustig en humeurig, want ik had een vermoeden dat Janna aan het bevallen was. We stonden stil voor de brug van Zelzate toen Florian belde. Lili! Geboren om één na één! Alle onrust en humeurigheid vielen van me af. Wat deden wij dan? Spurt naar de auto, spurt naar huis, om spurt naar het ziekenhuis te kunnen, natuurlijk.
Ben je veranderd nu je oma bent?
Ik heb meer tijd. Tijd om te leven op het ritme van zo’n kleintje. Lili en ik gingen naar de apotheker, toen ze een jaar of twee was (misschien wat minder), en bij elk grassprietje tussen de trottoirtegels, bij elke platgetrapte kauwgum, bij elk bloemetje bleef ze staan. En daar had ik tijd voor. Zalig. Ik blijf tegelijk ook wel even ongeduldig, soms is het ook voor hen op, het geduld. Waarbij ik me dan schuldig voel bij de verschrikte blik in hun ogen.
Het is een ander gevoel, kleinkinderen. Dat gevoel dat je ze ’s avonds terug in de armen van mama en papa kan droppen, en dat je dan die verantwoordelijkheid niet meer draagt. Maar ik kan wel nog altijd even ongerust zijn als vroeger.
Pas je weleens op Lili?
Lili kwam regelmatig eens bij ons, maar dat was snel weer afgelopen toen ik ziek werd. De vermoeidheid stond soms zwaar in de weg. Nu nog proberen we dat, als de nood hoog is, er eentje bij mij komt en eentje naar andere oma gaat, omdat ik moeite heb met de twee een ganse dag aan te kunnen. Pipa is wat minder arbeidsintensief dan Lili, en voelt zich bij mij heel erg op haar gemak, dus vaak is het zij die een dagje bij mij komt. Corona kwam er natuurlijk ook wel doorwalsen. We hebben ons heel erg aan de regels gehouden, Janna kon niet leven met het idee dat iemand van hun gezin ons ziek zou maken, of Oma Oma en Herman ziek zou maken. Nu zien we ze veel vaker, maar van logeren is nog geen sprake. Misschien binnenkort eens, als de verhuisdozen boven ook opgeruimd zijn.
Wat doe je anders qua opvoeden in vergelijking met je eigen kinderen?
Ik denk eigenlijk niet echt veel. Misschien gaf ik vroeger meer om “in eigen bedje slapen” en “eet je bord leeg”. Die dingen zo. En vooral bij dat eerste denk ik dat ook ikzelf daar veel aan gemist heb, wat is het zalig als zo’n kind bij jou slaapt. Niet dat je goed slaapt, maar zo’n handje op je arm ’s nachts maakt dat allemaal goed. (en het feit dat het niet elke nacht is)
Wat voor soort oma wil je graag zijn?
Een oma bij wie de kleinkinderen graag komen. Janna begon vroeg aan kinderen en dat was even wennen, maar al snel zag ik de voordelen in van een jonge oma te zijn.
Wat vind je het leukste om te doen met je kleinkind?
Toen ze baby en peuter was, genoot ik bij Lili het allermeest van naar een tekenfilm kijken waarvan ik de liedjes ken (Jungle Book, De Leeuwenkoning,…), en dan mee te zingen. Lili gezellig op schoot, kijken naar dat gefascineerde gezichtje, heerlijk. Nu teken ik graag met Lili. Tekenen en kleuren, of een spelletje spelen, of een puzzel maken.
Is de relatie met je dochter veranderd nu ze zelf moeder is?
We zijn een hecht team geworden. We hebben veel contact, en da’s fijn. Ze begrijpt ook steeds meer waarom ik sommige dingen niet leuk vond toen zij klein waren. En dat vind ik grappig.
Waar kijk je naar uit?
Eigenlijk kijk ik op vlak van de kleinkinderen nergens naar uit. Klinkt raar. Hoe moet ik dat uitleggen. Ik kan nauwelijks volgen, zo snel als ze opgroeien, dus ik geniet liever van wat is, dan uit te kijken naar later.
Wat zou je je dochter willen leren of meegeven qua opvoedtips?
Niks. Ik volg haar en Florian in de opvoeding van hun kinderen. Zij kunnen dat zelf wel. Ik vraag soms hoe zij dingen aanpakken, zodat ik weet hoe ik het moet doen zonder af te wijken van hun lijn. Dat vind ik erg belangrijk, en leerde ik van mijn eigen moeder.
Wat zou je Lili en Pipa graag willen vertellen en meegeven?
Dat ze prachtige mensen zijn en dat ze zich nooit, door niemand, iets anders mogen laten wijsmaken.
(dag 13 van de 40 dagen bloggen)
Wat opa/oma zijn betekent, weten we niet. Zullen we ook nooit weten. Maar als ik andere grootouders zie omgaan met hun kleinkinderen, dan weet ik wel dat het een zeer fijn gevoel moet zijn. Geniet met volle teugen!
Ontroerend mooi, dat is wat ik ook ervaar. Dat de stress verdwijnt van ‘moeten opvoeden’ geeft me een grote ontspanning.
Het is zo anders hè. En zo mooi 🙂
Veel kans dat ik nooit oma word, maar ik snap dat je die kleintjes heel graag ziet.
Aparte plekjes in mijn hart 🙂
Ik herken heel veel, ook het ‘geshockeerd’ zijn maar dan wel om een andere reden. Ik schrijf er misschien wel eens over onder wachtwoord.
Ik merk bij jou, en ook bij mijn vriendinnen (moeders van dochters) dat de band tussen een moeder en haar dochter, en bijgevolg de kleinkinderen, heel anders is dan met een schoondochter. Gelukkig komt Wannes zelf liever naar ons dan naar de andere oma en opa’s maar blijven slapen, of eens een dagje naar zee in de vakantie, dat zit er helaas niet in.
Ik ben benieuwd hoe die dynamiek zich bij ons zal ontwikkelen. Ik heb wel een heel goed contact met mijn schoondochter. De mama van de kinderen van Meneertje Mertens is overleden, dus ik neem aan dat op zijn minst de dochter ook wat mijn richting uit zal trekken voor raad en zo.
Ik heb ook een goed contact met mijn schoondochter maar ze trekt toch meer naar haar thuis. Wat normaal is want dat deed ik vroeger ook. Wel jammer..
Ik heb er drie en nummer vier komt deze week. Ik ben dol op ze en zij op mij en ze komen vaak. Maar na een logeerpartijtje of dagje spelen is het fijn ze weer aan zoon of dochter mee te geven☺ Bij ons logeren de kleindochters ook om de beurten hier en de ander bij andere oma. Ik vind allebei tegelijk teveel en te druk.
Deze week, wat spannend!
Blij dat ik niet de enige ben die meer dan eentje te zwaar vindt 🙂
Leuk stokje! Zelf ook oma van drie kleinkinderen 😍
Heerlijk hè 🙂
Zalig
Daar ben ik gezond jaloers van. Ik werd ook vroeg moeder, maar het ziet ernaar uit dat ik een oudere oma zal worden, mocht er nog een kindje komen. Ik heb wel vier kleinkinderen waar ik niks moest voor doen, die zijn de kinderen van mijn echtgenoot zijn kinderen (die ik nooit in huis had). Ik ken en voel mijn plaats en weet dat de twee biologische oma’s de grootste plek in hun hart hebben, dat is niet meer dan normaal, dat is pure biologie, daar heb ik vrede mee. We zien wel of ik mogelijks nog oma zal worden van mijn dochter haar kind. Wat het ook zal worden, het is dat het zo moet zijn.
Maar van die twee dotjes van jullie ben ik toch echt wel zot.
Het zijn schatjes hè 🙂
Meneertje Mertens is ook bonus opa, maar het voelt aan als een echte opa. Maar daar zit natuurlijk ook een heel verhaal achter, wat ik hier liever niet uit de doeken doe om privacy redenen.
Ik ben nu soort van bonus oma van een klein meisje, maar dat is toch heel anders lijkt mij. Eigen kleinkinderen, dat zal nog wel even duren
Hier is de bonus opa gewoon een échte opa. “Geen bloedband, maar dat boeit niet”, zegt mijn dochter dan.
Fijn dat je Janna haar ding laat doen qua opvoeding en haar de ruimte laat.
Ik zie elders soms andere dingen gebeuren, en dat kan me enorm storen. Grootouders mogen hun kleinkinderen wat extra verwennen, dat is zeker. De opvoeding saboteren, da’s iets helemaal anders.
Heel mooi. Ik denk dat je een super oma bent! Hier zou ik ook graag oma worden, maar dat is voor nu nog niet, haha.
Haha, da’s voor later 🙂 Dankjewel voor het compliment 🙂
Je hoort het vaker dat ouders even schrikken van een zwangere dochter, mijn zus had bij ieder kleinkind dat ze kreeg. Ik vond het alleen maar heerlijk en volgde jouw zijn. De ouders bepalen hoe ze opgevoed worden en daar richt een verstandige oma zich daar naar. Oma zijn is geweldig. Verdrietig voor jou dat je door je ziekte destijds niet helemaal zoveel van ze hebt kunnen genieten als je normaal gedaan zou hebben. Ik was trouwens óók jong moeder(20) en daar heb ik alleen maar plezier van gehad en nooit spijt.
Ik was zelf 25, en heb er ook nooit spijt van gehad.
Het was jammer dat ik door mijn ziekte niet heb kunnen genieten zoals ik dat dacht te doen van dat kleintje, maar tegelijkertijd was ze zo’n steun en motivatie om altijd door te gaan. Ze vrolijkte mijn dagen op met haar lieve snoetje 🙂