De oma tag

In mijn zoektocht naar inspiratie voor de 40 dagen bloggen, kwam ik deze oma tag tegen. Oud (allez ja, niet zo oud als oma hè), maar wel heel leuk. Dus, bij deze. Nog eens een tag (of stokje). Neem over als je oma/opa bent en dit leuk vindt.

Is Lili je eerste kleinkind?
Ja, en daardoor zal ze altijd een apart plekje in mijn hart behouden. Pipa ook, door haar moeilijke start. Ik neem aan dat elk kleinkind zo wel een apart plekje in mijn hart zal krijgen.

Hoe reageerde je toen je hoorde dat je dochter zwanger was?
Ik was geshockeerd. Hahaha ja, erg hè, ik moet er nog steeds om lachen. Janna en Florian waren al lang samen, maar woonden nog niet lang samen. Ik dacht dat ze wat langer van het leven samen zonder kinderen zouden genieten, maar dat was mis gedacht. Janna was ook nog erg jong. Ik moest dus wel even wennen aan het idee dat ik oma werd. Ik voelde me daar zelf ook nog zo jong voor. Mijn vroegere directeur op het werk blijft me daarmee ten gepasten tijde uitlachen. Hoe zot ik nu ben van Lili, en hoe ik moest wennen aan het idee dat Janna zwanger was. Hij mag dat doen, hij heeft gelijk.

Wat is het eerste wat je dacht en deed toen je hoorde dat je kleindochter geboren werd?
Meneertje Mertens en ik waren een fietstochtje aan het maken. Ik was vreselijk onrustig en humeurig, want ik had een vermoeden dat Janna aan het bevallen was. We stonden stil voor de brug van Zelzate toen Florian belde. Lili! Geboren om één na één! Alle onrust en humeurigheid vielen van me af. Wat deden wij dan? Spurt naar de auto, spurt naar huis, om spurt naar het ziekenhuis te kunnen, natuurlijk.

Ben je veranderd nu je oma bent?
Ik heb meer tijd. Tijd om te leven op het ritme van zo’n kleintje. Lili en ik gingen naar de apotheker, toen ze een jaar of twee was (misschien wat minder), en bij elk grassprietje tussen de trottoirtegels, bij elke platgetrapte kauwgum, bij elk bloemetje bleef ze staan. En daar had ik tijd voor. Zalig. Ik blijf tegelijk ook wel even ongeduldig, soms is het ook voor hen op, het geduld. Waarbij ik me dan schuldig voel bij de verschrikte blik in hun ogen.

Het is een ander gevoel, kleinkinderen. Dat gevoel dat je ze ’s avonds terug in de armen van mama en papa kan droppen, en dat je dan die verantwoordelijkheid niet meer draagt. Maar ik kan wel nog altijd even ongerust zijn als vroeger.

Pas je weleens op Lili?
Lili kwam regelmatig eens bij ons, maar dat was snel weer afgelopen toen ik ziek werd. De vermoeidheid stond soms zwaar in de weg. Nu nog proberen we dat, als de nood hoog is, er eentje bij mij komt en eentje naar andere oma gaat, omdat ik moeite heb met de twee een ganse dag aan te kunnen. Pipa is wat minder arbeidsintensief dan Lili, en voelt zich bij mij heel erg op haar gemak, dus vaak is het zij die een dagje bij mij komt. Corona kwam er natuurlijk ook wel doorwalsen. We hebben ons heel erg aan de regels gehouden, Janna kon niet leven met het idee dat iemand van hun gezin ons ziek zou maken, of Oma Oma en Herman ziek zou maken. Nu zien we ze veel vaker, maar van logeren is nog geen sprake. Misschien binnenkort eens, als de verhuisdozen boven ook opgeruimd zijn.

Wat doe je anders qua opvoeden in vergelijking met je eigen kinderen?
Ik denk eigenlijk niet echt veel. Misschien gaf ik vroeger meer om “in eigen bedje slapen” en “eet je bord leeg”. Die dingen zo. En vooral bij dat eerste denk ik dat ook ikzelf daar veel aan gemist heb, wat is het zalig als zo’n kind bij jou slaapt. Niet dat je goed slaapt, maar zo’n handje op je arm ’s nachts maakt dat allemaal goed. (en het feit dat het niet elke nacht is)

Wat voor soort oma wil je graag zijn?
Een oma bij wie de kleinkinderen graag komen. Janna begon vroeg aan kinderen en dat was even wennen, maar al snel zag ik de voordelen in van een jonge oma te zijn.

Wat vind je het leukste om te doen met je kleinkind?
Toen ze baby en peuter was, genoot ik bij Lili het allermeest van naar een tekenfilm kijken waarvan ik de liedjes ken (Jungle Book, De Leeuwenkoning,…), en dan mee te zingen. Lili gezellig op schoot, kijken naar dat gefascineerde gezichtje, heerlijk. Nu teken ik graag met Lili. Tekenen en kleuren, of een spelletje spelen, of een puzzel maken.

Is de relatie met je dochter veranderd nu ze zelf moeder is?
We zijn een hecht team geworden. We hebben veel contact, en da’s fijn. Ze begrijpt ook steeds meer waarom ik sommige dingen niet leuk vond toen zij klein waren. En dat vind ik grappig.

Waar kijk je naar uit?
Eigenlijk kijk ik op vlak van de kleinkinderen nergens naar uit. Klinkt raar. Hoe moet ik dat uitleggen. Ik kan nauwelijks volgen, zo snel als ze opgroeien, dus ik geniet liever van wat is, dan uit te kijken naar later.

Wat zou je je dochter willen leren of meegeven qua opvoedtips?
Niks. Ik volg haar en Florian in de opvoeding van hun kinderen. Zij kunnen dat zelf wel. Ik vraag soms hoe zij dingen aanpakken, zodat ik weet hoe ik het moet doen zonder af te wijken van hun lijn. Dat vind ik erg belangrijk, en leerde ik van mijn eigen moeder.

Wat zou je Lili en Pipa graag willen vertellen en meegeven?
Dat ze prachtige mensen zijn en dat ze zich nooit, door niemand, iets anders mogen laten wijsmaken.

(dag 13 van de 40 dagen bloggen)

Verwante Berichten:

• Week in beeld – week 45
• Week in beeld – week 44
• Week in beeld – week 41
• Week in beeld – week 31
• Week in beeld – week 27