Satur9Vragen beantwoorden, dat doe ik graag. Dus zocht en vond ik vragen. In de vorm van de vragenlijst van Proust (die je ook regelmatig in De Morgen aantreft trouwens). Elke week beantwoord ik één vraag.
Wat is je favoriete karaktereigenschap?
In het licht van de vragen die nog volgen, interpreteer ik deze vraag maar als “favoriete karaktereigenschap in het algemeen”, niet mijn eigen belangrijkste karaktereigenschap.
En dan vond ik het eigenlijk een moeilijke. Een eerste belangrijke karaktereigenschap waaraan ik dacht, was eerlijkheid. Nu heb ik zelf op dat vlak al een paar keer zwaar gezondigd, en denk ik ook dat vergevingsgezindheid een belangrijke is. Maar ook op dát vlak heb ik het moeilijk. Ik ben heel vergevingsgezind, tot je eens te hard op mijn hart trapt, en ik niet meer kan vergeven. Of misschien wel vergeven, maar echt niet meer vergeten. Dus ja, ik vind dat belangrijke karaktereigenschappen, maar tegelijk vind ik ook dat een mens daartegen moet kunnen zondigen. Eerlijk gezegd, ik denk dat élke mens wel eens liegt. En als iemand zegt dat hij of zij nooit liegt, dan liegt hij of zij.
Ik denk dat voor mij de belangrijkste eigenschap “zachtheid” is. Zachtheid in oordeel, zachtheid in mensen tegemoet treden, zachtheid in de blik op de wereld. En vergevingsgezindheid speelt daar ook wel een rol in. Zachtheid, vriendelijkheid. Zijn dat er al twee? Ik zie ze als één begrip. Niet hard oordelen over mensen. Altijd kijken wat achter bepaalde handelingen kan zitten. Proberen begrijpen. Kansen geven. Niet op het eerste gezicht een beeld vormen.
Ik geef een praktisch voorbeeld. Je kan zo iemand tegenkomen in een winkel, of in de gang van een ziekenhuis, of op straat, wiens gezicht op onweer staat. Een boos gezicht, een lang gezicht, een triestig gezicht. Je kan zeggen: “allez jong, zo vies kijken, lach eens, dat is veel beter”. Maar dan denk ik: je weet nooit wat er achter dat gezicht zit. Wat er omgaat in het leven van die persoon. Misschien is er wel iets ergs gebeurd. Ik ben zelf de grootste voorstander van niet met een toot tot op de grond rond te lopen, maar het gebeurt me ook. Toen mijn zus ziek was, kon ik ook wel eens naar het werk fietsen met een triestig gezicht. Omdat er slecht nieuws was. Omdat het me allemaal even te veel was. Dat weet je niet hè, als voorbijganger, dus oordeel zacht. Denk niet bij jezelf (of zeg niet tegen je partner die naast je loopt): “amai zo vies kijken dat die doet”, maar denk bij jezelf: “ik weet niet wat er gaande is in het leven van die meneer/mevrouw, misschien heeft die wel een reden om zo te kijken”.
Zachtheid. Medeleven. Begrip. Empathie. Het zijn mooie eigenschappen.
Zoals het cliché zegt:
“Je zou je tong zeven keer in je mond moeten ronddraaien voordat je spreekt, dat zou je een boel zorgen en misverstanden schelen.”
Of zoals de mama van Stamper zegt:
Wat vind jij de belangrijkste karaktereigenschap in een mens? (man/vrouw, algemeen)
Ik deel je mening: empathie is een héél belangrijke karaktereigenschap, zo niet dé belangrijkste. Het is een eigenschap die meer en meer mensen kwijt zijn gespeeld, helaas.
Ja, dat gevoel krijg je soms wel eens in deze wereld van roepers, hè.
Phoehee….. dát is me wel een vraag. Ja in eerste instantie ben ik ook geneigd te zeggen “eerlijkheid”. Tja liegen moet je dan toch verschil maken in “liegen om er zelf beter van te worden” en “liegen om een ander niet te kwetsen” daar vind ik toch echt verschil in zitten.
En ja dat lelijke gezicht, ik bezondig me er vaak aan, niet eens omdat ik zorgen heb maar gewoon, m’n gezicht in rust”. Maar zodra ik de blik van iemand opvang kijk in vriendelijk hoor. Misschien vind ik wel bij iedereen een ‘andere karaktertrek belangrijk, omdat mensen zo gecompliceerd in elkaar kunnen zitten en er geen twéé gelijk zijn. Ook heel belangrijk vind ik humor en zelfspot. Goh, over zo’n onderwerp schrijf ik makkelijk een héél log vol. 😉
Hehe, het is inderdaad wel iets om over te denken hè.
Ik heb ook zo’n streng “gezicht in rust”. Ooit kwam er een nieuwe collega, een hele jonge, en later zei ze me dat ze bang was van mij, ik kon zo streng kijken!
Bang van mij, ik vond het heel grappig. Niemand moet bang zijn van mij! 😀
Eerlijke en heel gemeende empathie. Dit houdt ook échte interesse in in andermans wereld, luisterbereidheid, mee-voelen en mee-leven, mildheid tegenover de ander.
Hierin kan ik me helemaal vinden Lieve.
Ik denk dat we bijna allemaal wel voor eerlijkheid gaan.
Door mijn slechthorendheid, van kinds af aan, dacht ik altijd dat iedereen het over mij had.
Achter mijn rug om.
Ik was zo achterdochtig, nu niet meer hoor.
Maar ik hou dus van open kaart spelen.
Mensen aankijken en open en eerlijk zijn.
Als slechthorende moet je dat zeker wel leren, hoe je in de wereld van horenden past. Geen gemakkelijke taak!