Regelmatig keer ik eens terug naar “onze reis naar de eilanden”, zoals we onze twee weken Frankrijk in september hier noemen.
Ondanks het feit dat we hier al een paar keer eerder waren, verkenden we nog nooit de omgeving van de camperplaats. We waren meestal op het eiland te vinden. Deze keer zijn er werken aan de brug, en vinden we het gevaarlijk om de oversteek te maken, dus we blijven meer op het vasteland.
We gaan de wandelpaden rond de camperplaats eens verkennen, en stappen eens tot aan de brug naar Île de Noirmoutier.
De werken zijn van ver te zien.
Daar komt Meneertje Mertens. Achter hem aan het strand, veel vliegeraars.
De brug is imposant.
Ik miste het wel, op het hoogste punt van de brug gaan staan op het fietspad, en luisteren naar hoe de brug haar griezelige lied zingt.
De Atlantische Oceaan.
’s Avonds gingen we nog een laatste keer naar de zonsondergang kijken. Deze keer met minder wolken.
Maar toch kwamen die wolken weer op, en verdween de zon eerder achter de wolken dan achter de horizon.
Mooi was het zeker.
Wat een mooie kleuren!
Dat blauw … ik verlang daar zo naar.
Mooi wandelpad en een indrukwekkende brug maar wat me vooral bevalt is de prachtige zonsondergang. Die laatste foto is echt heel mooi hoor.
Imposante brug, wonderlijk om te zien hoe men dit soort dingen in het water maakt.
La Barre-de-Monts blijft wel door je hoofd spoken, hè? Mooie foto’s, zoveel is zeker.
Heel die vakantie blijft door mijn hoofd spoken. Het geluk om zo’n mooi weer te hebben, en ook bewust terug naar allemaal plekken waar ik heel graag ben. (water, eilanden…)
Mooi, zeker de laatste drie foto’s!
zonsondergangen zijn toch ook schoon eh
Tuurlijk 🙂