Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!
De ondertussen zeer respectabele en vooral leuke playlist kan je vinden op Spotify én op Youtube. Abonneren kan, uiteraard.
Vorige week had ik het Downtown Train van Tom Waits, waarop Goofball doordraaide met Runaway Train van Soul Asylum.
Dat was bij mij ook een nummer dat ik lang niet gehoord had, mooi. Ik wist niet meteen wat ik erop kon bedenken, maar toen ik wat opzoekingen deed, was dat snel opgelost. In de video zie je foto’s van vermiste mensen. Blijkbaar werden veel van hen teruggevonden. Maar een aantal bleef ook vermist.
Ik zag meteen een manier om hier nog eens wat Neil Finn binnen te smokkelen. Split Enz (de groep van Tim waarbij hij in 1977 begonte spelen) heeft namelijk een nummer Missing Person. En op Youtube is daarvan een live versie te vinden, op Pinkpop Indoors in 1981. Die zelfs vrij recent opgekuist werd, niet zeker waarvoor precies, voor 50 jaar Pinkpop, of omdat Neil Finn met Fleetwood Mac naar Pinkpop kwam (of zou komen, ik kan me nu niet meer herinneren of covid daar een stokje voor stak), dat kan ook.
Ik kende dit al in de “slechte” versie, en vind dit dus echt wel zalig. De complete zottigheid van Split Enz (hoewel ze nog zotter geweest zijn, geloof me vrij), een piepjonge Neil Finn, naast zijn broer Tim, de perfecte pop van Missing Person, zalig uitgevoerd ook, met een overdaad aan 80’s synths. En je krijgt er lekker nog I Hope I Never gratis en voor niets bij.
Goofball, ’t is weer aan u!
Een totaal onbekende deze week!
Tim Finn herinner ik me vooral van ‘There’s a fraction too much friction’. Het hier voorgestelde nummer zegt me niets wegens nooit voordien gehoord.
Dat was wel een mooi nummer, vond ik. Hoewel de muziek van Tim Finn me vaak net iets te gelikt, te overgeproduceerd is.
Toen Message to My Girl van Split Enz uitkwam, ben ik nogal grondig overstag gegaan, en ben ik ook naar hun back catalogue beginnen luisteren. Zeer divers, zeer geschift bij momenten, zeer geniaal ook.
Men heeft mij indertijd gevraagd om dit nummer te schrijven, maar gezien mijn pen toen leeg was is er niks van gekomen. Jammer voor de uitvoerder(s), anders was het een monsterhit geworden.
Gewoon een lekker swingend popnummer, dat de naam me niets zegt doet dan helemaal niet ter zake.
Zo is dat 🙂
Dit nummer ken ik niet maar het ligt fijn in het oor.
Ik ga toch eens een statistiekje moeten trekken hoe vaak je Neil Finn in deze reeks kan trekken en in hoeveel verschillende gedaanten :D. Split Enz, nog nooit van gehoord
Ja, doen 🙂
Split Enz, da’s de roots van all things Finn 🙂 (en Message to My Girl ken je toch? ja?)