Satur9Op donderdag is het hier Throwback Thursday. In 2021 duik ik in mijn analoog fotoarchief en scan foto’s in. Elke week één foto, eens zien hoe lang ik dat volhou, ha! Van enige chronologische aanpak of logische volgorde is geen sprake, ik neem een willekeurig fotoalbum en scan een foto in.
Ik ga nog even verder met foto’s van het huis van mijn grootouders. Foto’s die ik maakte toen het huis leeggehaald werd na hun overlijden. Dus het was lang niet meer bemeubeld zoals het was, maar het roept toch veel herinneringen op.
De keuken. Heerlijk retro. Vintage en al. Ik weet nog goed wat waar zat. De borden en glazen, de Tuperware, het brood, de snoepjes. Ik was zot van “taaikes”, en die had mijn grootmoeder altijd in huis.
Mijn grootmoeder kookte graag en goed. En bakte graag en goed. Ik mocht vaak helpen, ik weet niet of ik veel nuttigs deed maar toekijken en de potten uitlikken deed ik graag. Wat is hier ongelooflijk veel gekookt, hoeveel groenten uit de moestuin zijn hier niet verwerkt, hoeveel fruit tot confituur gemaakt… taarten gebakken, oneindig veel. Ze kon erg lekkere gateaux maken, en rolgebak. Hoewel ze dat laatste niet erg graag deed, het was enorm arbeidsintensief.
De zetel van mijn grootvader, ik denk dat de achterkleinkinderen nu visioenen hebben van Pee die daar in zijn zetel zat. Te roken, de pronostiek in te vullen, naar de koers of voetbal te kijken, of gewoon in het ijle te staren. Rechts aan de deur naar de keuken stond vroeger een wipzetel, naast het boekenrek. Ik weet niet hoeveel uren ik daar gespendeerd heb, de boeken lezend die mijn grootmoeder verzameld had. (ja, je ziet een 17 jaar jongere en veel dunnere ik in de spiegel)
De kamer waar ik sliep, het bed waar ik sliep. Bij het slapengaan kwam Mee ons nog eens onderstoppen. In de winter was het er ijskoud (ik herinner me een winter met ijsbloemen op het raam), en dan zette ze op voorhand een kacheltje aan zodat het wat minder koud was. Maar de lakens waren ijs- en ijskoud toen je in bed kroop. In de kamer stond nog een bed, waar mijn zus Hilde sliep. Er was geen toilet binnen, laat staan boven. Dus hadden wij een pot staan op de kamer (de “piespot”). Aan de achterste muur was een groot gordijn, waarachter allerlei gerief gestockeerd stond. Daar stond ook onze pot. Elk om beurt moesten we ’s morgens de pot gaan leegmaken en uitspoelen. Het was, for obvious reasons, niet toegestaan een grote boodschap te doen in de pot. Op een ochtend, toen het Hilde haar beurt was om de pot te legen, zeurde ze en zeurde ze tegen mij of ik het niet eens in haar plaats wilde doen. Uiteindelijk gaf ik, kieken, toe. Bleek dat ze een drol gedraaid had in de pot. Gezellig! Ik kwaad en mijn beklag doen tegen mijn grootmoeder, maar Hilde maakte het niet uit, ze rolde bijna over de grond van het lachen.
De slaapkamer van mijn grootmoeder. Alles ziet er zo onderkomen uit, zo armoedig, maar mijn grootvader wilde niet dat er geld uitgegeven werd aan het huis. Als kind vond ik het allemaal nog wel normaal, en in de jaren 70 was dat ook nog wel normaal, maar als je het nu terugziet… De slaapkamer van mijn grootmoeder dus. Toen ik klein was bleven we er allemaal (behalve mijn vader) wel eens slapen, en dan moest ik bij mijn grootmoeder slapen. Iets waar ik echt niet zot van was, en zij ook niet. Er moest een opgerolde sprei tussen ons beiden liggen, omdat ze vond dat ik anders teveel lag te stampen tegen haar.
Toen ik deze foto’s terugzag, werd ik echt helemaal terug ondergedompeld in de herinneringen, in de geur van het huis en de kamers, het gevoel… de trap met het vast tapijt, de oude schakelaars, de ingebouwde kasten… in één van de kasten vonden we ooit een klein dood vleermuisje, helemaal opgedroogd. We hebben het beestje jarenlang bijgehouden in een glazen, afgesloten potje.
Volgende week een laatste aflevering met de tuin.
Oh die keuken! Wij hadden thuis precies zo’n kasten. Weet je dat ze voor die oude Cubex kasten (en vooral de oude orignele handvatjes) een tijd veel geld hebben gegeven? Ik kende een keukenmaker die oude Cubex frontjes opkocht om ze opnieuw te gebruiken.
En de ijsbloemen op het raam, die hadden wij thuis ook. Trouwens ook nog in ons huidig huis voor we nieuwe ramen lieten plaatsen.
Grappig, ik had het er gisteren nog met mijn fotomaatje over … We hebben allebei het gevoel dat we veel te weinig foto’s hebben van de gewone alledaagse dingen om ons heen uit de jaren 60 en 70.
Ik heb al decennia lang de gewoonte om veel foto’s te maken van dingen uit het dagelijks leven. Objecten, situaties. En die “banale” foto’s ook bij te houden. Ik word er soms wel eens meewarig om bekeken. Maar ik vind ze hun waarde hebben.
En ze krijgen ongetwijfeld nog meer waarde naar mate de tijd verstrijkt.
Zeker weten.
Bij mijn vader is de keuken nog steeds zo vintage als maar kan. Hij werd geplaatst in 1964 en staat er heden nog, geheel onveranderd. Je foto’s roepen instant tal van herinneringen op.
Mijn moeder had tot aan haar overlijden een soortgelijke keuken. Kloek tot en met, zo worden ze niet meer gemaakt.
O die keuken is zo mooi en ook het behang, zo heerlijk retro.
Ik vind de keuken geweldig. Ik hou ervan. Dat poverhaal was bij ons aan boord ook de dagelijkse gang van zaken gedurende de nacht dat wij in het vooronder sliepen. En de kou ook. Soms zaten de dekens vastgevroren aan het voeteneinde van ons bed door het condens van onze adem.
Als ik foto’s van het huis van mijn grootouders zaliger terugzie, val ik ook van de ene verbazing in de andere. Het was allemaal zo ‘oud’ en krakkemikkig. Maar als kind leek ik dat allemaal prima te vinden en zag ik dat amper.
Idem hier.
Dat keukentje vind ik nog steeds mooi! Ik herinner mij dat hij bij een vriendinnetje van mij helemaal knalgeel was geschilderd en ik vond dat zo mooi.
Mijn moeder haar keuken staat er ook nog steeds. Hij werd geplaatst in 1969, toen kregen we een nieuw huis. Dat was me wat hoor. Gingen we van een huis met enkel glas en weinig of geen luxe naar een voor die tijd riante bungalow. Ons oude huis werd verbouwd en deels nieuw gebouwd terwijl we daar bleven wonen. Waar moesten we heen met negen kinderen? Wij woonden tijdens de verbouwing een hele zomer in de garage waar alle bedden stonden. Wat een mooie herinneringen, maar voor mijn moeder waren het wel grote zorgen. Dat beseften wij als kind niet echt. Maar nu wel. Hoe mijn ouders dat toen allemaal hebben klaargespeeld, ik weet het niet, maar durvers waren het zeker. Dankzij hun vooruitziendheid voor hun oude dag, kan mijn moeder er nog steeds wonen. Alles beneden en de badkamer bij haar slaapkamer.
De ijskoude slaapkamers herinner ik me natuurlijk ook nog. Met alleen een een potkachel in de huiskamer maak je nou eenmaal geen heel huis warm. Maar de keuken is helemaal zo slecht niet voor die tijd. De mijne was veel slechter in die tijd.
Het was een gezellig huis waar ik als kind erg graag was 🙂
Die keuken is fantastisch! En dat behang in de gang, dat lijkt heel erg op een behang dat bij mijn grootvader in huis ook ooit gehangen heeft (was, toen ik er kwam, wel al overplakt met een ander, maar er was een plekje waar je de drie, vier lagen van ervoor kon zien 🙂 ).
een vleermuisje in een bokaaltje? serieus?
Ik herinner de huizen van mijn grootouders amper…het ene werd geleegd als ik 4 was, het andere als ik 8 was. Ik heb er nooit geslapen en ik heb ook echt helemaal niets nostalgisch naar dit soort keukens en die huizen die vol prullen stond. Waarom is zo’n keuken zo vol niveauverschillen zit ik me dan af te vragen en niet wat meer gealigneerd?
hahaha, strak en gealigneerd, dat bestond toen niet, denk ik 🙂 of toch minder.
Een vleermuisje in een bokaaltje, ja, beetje creepy misschien 🙂