Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Het bleef wat aanmodderen met het weer, en ik ben een goedweerfietser, dus ja. Gelukkig bracht Meneertje Mertens een boeketje mee, en was er toch een beetje zon in huis.
Maar kijk. De zon scheen toch éven.
Ik lag op de loer voor een dag met een mooie start, en dinsdag was die er. Ik twijfelde, bij ons thuis zie je niet veel van het ochtendlicht, en ik vertrok net iets te laat. De hemel was bloedrood terwijl ik fietste. Deze kleuren zijn ook nog mooi, maar niet meer zo dieprood als toen ik onderweg was.
Ik maakte uiteindelijk niet de foto’s die ik in mijn hoofd had. Ik geraakte maar niet waar ik wilde zijn (zal mijn route eens beter moeten uitstippelen), maar uiteindelijk zag ik toch wel wat mooie dingen. Zoals de bloemetjes in een heel lichte ochtendnevel.
De Gentbrugse Meersen zijn echt wel een prachtig natuurgebied zo dicht bij Gent. Nadelen heb je er wel, zo is er altijd het geraas van de autosnelweg, en zie je overal elektriciteitsmasten. Maar dat neem ik er graag bij.
Het weer was goed genoeg om er nog een fietstochtje aan te plakken, een retourtje Laarne in het groen. Langs de Schelde.
Deze foto krijgt de prijs van de lelijkste foto. Toch?
In Laarne is er een plek waar het een héél klein beetje glooit. En heel mooi is. Maar in Laarne zijn wel meer mooie plekken, dat wel.
Woensdag ging ik een uurtje babysitten bij Lili en Pipa. De dametjes waren voorbeeldig en speelden vlijtig. Pipa zoals vaak met het playmobil huis, waar je haar hele verhalen bij hoort bedenken. Helemaal op haar eentje. Tot ze kwam vragen om de “tjap”, het had nogal wat voeten in de aarde voor ik begreep wat ze wilde, maar de “tjap” vonden we niet. Ik bedacht een alternatieve “tjap”, waar ze zéér bedenkelijk bij keek, maar na getoond te hebben hoe haar poppetje naar de bovenverdieping kon klimmen, was ze tevree. Lili puzzelde erop los, met puzzels groot en klein. En maar een héél klein beetje hulp van oma. Ze kunnen goed spelen, die twee.
Donderdag zag het weer er deftig uit, en ik besloot te gaan fietsen. Het weer zag er zo goed uit, dat ik besloot een fietstochtje te doen dat ik al eerder uitgestippeld had, een kleine 50km met 200 hoogtemeters. Vooral dat laatste is voor mij behoorlijk buiten mijn comfortzone. Jammer genoeg besloot ik dit pas nadat ik mijn medicatie genomen had, waardoor het een stuk lastiger werd. Normaal, als ik weet dat ik ga fietsen, stel ik die medicatie uit tot na de fietsrit, waardoor mijn hartslag een stuk verder omhoog wil. Als die hartslag niet hoger dan 115 of zo wil, wordt dat fietsen op minder vlak terrein weer een pak lastiger. Maar goed. So be it.
Vertrek via Merelbeke, en je hoeft niet ver te gaan om de eerste glooiingen al te voelen. Daarnaast en daarbuiten vond ik Merelbeke niet echt fijn om te vertrekken. Veel te druk. Maar dan opeens zit je op dit paadje in Landskouter en all is well.
Verlaten kapelletje, leuke straatnaam.
Al helemaal als je ziet dat de buurtbewoners er voor toepasselijke bloemen zorgden.
Weidse landschappen, zon en wolken. Meer moet dat echt niet zijn.
Mijn doel was het kasteel van Leeuwergem. Ahum. Ik moest over een gravel oprijlaan met putten en bulten en stenen. Brrrr… en maar hopen dat ik niet plat zou rijden. Wat niet gebeurde. Gelukkig. Om dan aan een kasteel te arriveren waar een vrachtwagen voor staat. Oh the joy.
Baantje naar links. Stukje kassei en dan modder, putten, bulten, stenen, én bergop. Of ik gezweet heb en het benauwd gehad heb? Natuurlijk.
Maar goed, ik ben zonder accidenten en al evenzeer zonder platte banden thuis geraakt. En ik zag veel mooie dingen. Kreeg een bui over mijn kop, maar dat was niet erg, het was warm genoeg om snel weer op te drogen. En ik verlegde mijn grenzen een beetje. Ik weet het, het is verre van een Mont Ventoux, maar dat ga ik dan ook nooit doen. Never say never, maar in dit geval: nooit.
Mooi fietsavontuur ondanks alle dingen die anders uitpakten. Bij mij worden foto’s zelden zoals ik ze wilde. Mijn ogen zien meer dan de camera en zeker dan de smartphone.
Ik zou me op voorhand niet zo’n idee mogen vormen van wat ik wil fotograferen, zou al ver mee komen 🙂
Mij straf je nooit met zo’n prachtige natuurfoto’s. Aan de rand van Brugge hebben wij de Assebroekse Meersen, zo te zien een beetje te vergelijken met die van Gentbrugge.
Ah kijk, dat vind ik fijn om lezen 🙂
Ik heb die Assebroekse Meersen eens opgezocht, interessant! Ga ik onthouden voor onze wandeltochtjes later op het jaar.
Laarzen meebrengen :)!
Ja awel, zoiets vermoedde ik al 😀
een mooie en gevarieerde reeks …
het kasteeldomein is bijzonder mooi, maar je krijgt maar zelden de kans om het te bezoeken
jammer toch
Da’s inderdaad wel jammer. Het ziet er een echt mooi domein uit met nog veel bijgebouwen en een actieve boerderij, had ik de indruk.
Vele dappere fiets uren! Mooie omgeving Laarne. Nog groen om te kijken.
Ik fiets daar heel graag, in en rond Laarne, tussen al dat mooie groen.
Schitterend!
De Gentbrugge Meersen… dan denk ik altijd aan mijn dochter die er vlakbij woont. Het is daar echt wel prachtig. Ik vind die geluiden en die masten ook niet storend. Het groen maakt gewoon alles goed. En de kleinkinderen die zo gedreven spelen, dat voorspelt veel goeds voor later. Zoals een kind speelt, zal het later werken, leerde ik destijds op school. Landskouter, daar ben ik ook nog geweest. In Merelbeke woonde een tante van mij. Toen ze met pensioen was, ging ze samenwonen met haar vriend… de pastoor van Landskouter.
Het is er inderdaad prachtig, in alle seizoenen. Ik vind het nog steeds zot, wonen in verstedelijkt gebied en dan vlakbij dit. Het lawaai en de mastend nemen we er inderdaad bij.
Haha, zoals een kind speelt, zal het later werken, die moet ik onthouden!
Ik moet luidop lachen bij de pastoor van Landskouter 🙂 Lijkt me wel een fijne gemeente. Gehucht.
Maar alles bij elkaar toch weer een mooie opbrengst van deze week.Inclusief de spelende dametjes.
Zeker weten 🙂
De hoge paarse bloemen die heden tal van velden en bermen opleuken, zijn Lythrum salicaria ofte grote kattenstaarten. Ze vrolijken dezer dagen ook onze tuin op. Ik vind ze ronduit schitterend.
Mooi boeket van Meneertje Mertens!
Ja, ik zocht dat een tijdje geleden op (ik maak nogal vaak foto’s van wat ik tegenkom van bloemen langs de kant van de weg, en dan is PlantNet mijn vriend), ik deel je mening dat ze schitterend zijn!
Heb dus paar jaar in Gentbrugge gewoond maar ben nooit in die meersen geweest. Het was vooral mijn slaapplek maar veel was ik daar niet overdag. We zaten intussen al in Leuven te verbouwen, ik werkte in Waarloos, sprak af met vrienden in centrum Gent en ging regelmatig bij Jan op bezoek die toen nog in Edinburgh werkte…
En ik vermoed dat de Gentbrugse Meersen toen nog lang niet de groene aantrekkingspool was die het nu is. Maakt deel uit van een plan om overal rond Gent groenpolen te voorzien, en het natuurgebied wordt steeds uitgebreid. Echt wel de moeite waard om eens te komen wandelen (er is een blote-voeten-pad dat erg leuk om doen is met kinderen)
Mooie fietsroutes allemaal! En die foto van de zonnebloemen in Zonneveld vind ik superleuk!
Geestig hè. Vind ik altijd zo van die leuke ontdekkingen.