Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!
Vorige week had ik The Gioconda Smile van Poésie Noire, waarop Goofball doordraaide met Mona Lisa Smile van Will.i.am ft. Nicole Scherzinger.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet echt mee ben met Will.i.am en hier dus ook nog nooit van gehoord had, maar het is een vrolijk deuntje met een leuk clipje.
En die raadselachtige glimlach, daar wilde ik wel mee verder. Is het een raadselachtige glimlach, of eerder de onzekere glimlach waar Matt Johnson van The The over zingt? The The, zo’n groep die ik altijd heel erg graag gehoord heb, en waar ik regelmatig nog eens naar teruggrijp als ik op zoek ben naar iets om naar te luisteren. Met multi-instrumentalist Matt Johnson, die ook wel goed van de tongriem gesneden is en graag voor zijn mening uitkomt. Ik zou hier nog wel andere links willen zetten, maar misschien spaar ik die beter voor later nog eens.
Geniet van Uncertain Smile, met die heerlijke gitaren, en het jazzy pianospel in de tweede helft van het nummer. Gespeeld door Jools Holland, trouwens. Ik ben absoluut geen jazz-fan, maar dit soort intermezzo’s vind ik dan weer fantastisch.
En hoe zot is het niet dat ik zie op Youtube dat Poésie Noire, mijn groepje van vorige week, dit nummer ook gecoverd heeft. Ik hou van dit soort toevalligheden.
Goofball, ’t is weer aan u.
Muziek uit de tijd dat ik een jonge moeder was, en samen met mijn dochter zong en danste. Ik proef weer helemaal de sfeer. Mooie tijden.
Ah maar kijk, dat vind ik nu echt mooi! 🙂
Het zal, in tegenstelling tot Matroos, liggen aan het feit dat ik nooit een jonge moeder ben geweest. Mijn genre is het niet echt, al doet het ook geen pijn aan mijn oren.
Natuurlijk doet het geen pijn aan de oren 😉 (van sommige liedjes kan ik me voorstellen dat iemand ze niet mooi kan vinden, van dit zou ik dat moeilijk kunnen begrijpen 🙂 )
Het is iets aan de zagerige stem van de zanger dat me tegenstaat. De muziek op zich valt nog mee. Ik ben absoluut geen referentie op muziekgebied, wel integendeel, dus sorry voor mijn mening…
Dit nummer werpt me zalig terug naar de eerste helft van de jaren tachtig, toen ik nog jong en knap was. (Nu alleen nog knap.) Zalige song. En dat jazzy stukje maakt het nummer helemaal af, vind ik.
Ja, dat vind ik dus ook hè.
Ik heb verder niks met TheThe, maar dit vind ik nog altijd een erg lekker nummer. Helemaal certain ben ik er niet over, maar volgens mij heb ik het nog op vinyl en het staat zeker bij mijn digitale muziekkast.
Mooie tijd was dat. 🙂
Mooie muzikale tijd ook, gelijk wat men nu mag zeggen van de jaren 80 🙂
Ik heb meer met de jaren 70.
Tja, jazzy , ik heb er geen verstand van maar in mijn gevoel slaat hij af en toe een toets mis. Maar wie ben ik, heb er geen verstand van zeg ik toch. 😉
Ha, dan verschillen we van mening 🙂
én van inzicht over wat vals is. 😉 moet maar kunnen !Maar ik weet niets van jazz, dat kan het ook zijn natuurlijk.
dat jazz stuk valt me hier ook enorm in op en ik kan het ook wel pruimen als in feite geen jazz liefhebber
Ja, zelfde hier dus. Ik heb zo nog wat nummers die gelijkaardig in elkaar zitten en die ik erg graag hoor, terwijl jazz verder echt mijn ding niet is.