Satur9Vaste rubriek op zaterdag: week in beeld. Een greep uit de telefoonfoto’s die ik maakte van zaterdagochtend tot vrijdagavond. Soms eens een foto door Meneertje Mertens. De laatste tijd ook vaker foto’s met de Nikon. Maar vooral foto’s van mijn telefoon.
Niet bepaald veel foto’s deze week. Dat weer, niewaar. Hoewel we absoluut niet mogen klagen en ik dat bij deze ook niet doen: de zondvloed ging compleet aan ons voorbij, op de ergste dagen hadden we hier geen druppel regen. I count my blessings.
Zondagochtend vroeg ging ik fietsen. Langs het jaagpad aan de Schelde. Dit is nog Destelbergen, denk ik. Of Heusden.
Ik werd een tijdje gevolgd door een luchtballon.
Ik fietste helemaal door tot in Uitbergen, en stopte weinig, wat een gemiddelde snelheid opleverde waar ik toch eens een foto van moest maken. (eigenlijk ging ik tot 23,8km/u, nog nooit eerder gedaan).
Wichelen. Denk ik toch.
In de buurt van het Donkmeer.
Overmere.
Het Boerinnenkapelleken in Overmere.
Ik klokte af op 50 kilometer. En toen werd voor de rest van de week geen meter meer gefietst. Zucht.
Ik werkte een slaapzakje af voor de Fotoschuur, hopelijk komen daar later nog wat foto’s van.
Woensdag kwam de kapster bij ons thuis, wat lang geleden was. De familie Fotoschuur kwam ook. Meneertje Mertens maakte foto’s van Piepje die haar telefoon meehad, en telefoonconversaties voerde zoals alleen een peuter dat kan.
Er werd nog eens langsgegaan bij de tentoonstelling waar mijn foto hangt, en deze keer ging ik niet alleen. Later meer daarover. (ik beloof nu al dat ik u daar niet elke week mee ga blijven lastig vallen, maar voorlopig wel nog even).
Gefietst werd er niet meer, maar er werd wel veel fiets gekeken, heelder namiddagen Tour de France passeerden hier. We zagen flink wat plaatsen waar we geweest waren, en herkenden wel wat. Zoals Massat, aan de voet van de Col de Port, in de Pyreneeën, waar we dag op dag vier jaar geleden ook waren. We zagen de plek waar we toen stonden, het dorpje waar we rondwandelden. We stonden toen in “camperland”, zoals het wel eens genoemd wordt. Wat gek genoeg vaak resulteert een een plek waar ik erg graag gestaan heb, want ik voel me veilig tussen alle andere camperaars, en als je je plek weet te kiezen (niet op de berg bijvoorbeeld) dan is het er over het algemeen verbazend rustig.
Ons uitzicht van toen.
Het was die keer dat we “op den bots” de beslissing namen om toch maar naar de Pyreneeën te rijden, dat dus onvoorbereid deden en dat een onvergetelijk “omweggetje” werd. Met de prachtige Pyreneeën als backdrop zaten we vast achter een Tour-vrachtwagen op de top van een berg, konden we ’s avonds de steden niet door want vuurwerk voor Quatorze Juillet, reden we midden in de nacht in het pikkedonker op smalle bergwegjes waar we van schrik de slappe lach kregen, vonden we de mooiste plekjes om te staan, en maakten we de mooiste herinneringen. Ja, ik heb behoorlijk wat reiswee gehad deze afgelopen Tour.
Vrijdag probeerde ik met de telelens nog wat foto’s te maken van bloemen in de tuin, maar ik werd een beetje depri van het resultaat. Eigenlijk koos ik gewoon een fout moment om foto’s te maken. Wind, namelijk. Wind en telelens: geen goed idee. Niet scherp, dus.
Maar toen keek ik naar dit filmpje en kon ik er weer mee leven. Foto’s leren maken is geen lineair proces, leer ik er vooral uit.
Hier in het noorden hebben we sinds maandagochtend amper 2,5 mm regen gehad. Het was niet koud, maar wel vooral bewolkt en grijs, goed weer om van de Tour te genieten. Op zo’n moment doen foto’s met een helder blauwe lucht het altijd goed. Maar gelukkig schijnt de zon hier nu ook volop.
In het begin van de week heeft het hier wel geregend, maar op het moment van de zondvloed in de Ardennen en Duitsland, was het hier kurkdroog. Echt vreemd vond ik het. Ik heb de radarbeelden in de gaten gehouden, het kwam dichtbij, maar niet verder dan dat.
Inderdaad goed weer om van de Tour te genieten. En nu zo’n beetje het zwarte gat 😉 Maar het weer is nu goed, dus dat zal wel meevallen.
Wel ja, die paar dagen tot de Olympische Spelen overleven we wel. 🙂
Hahaha juist ja, dat was ik vergeten 🙂 (weet je wel hoe vroeg je daarvoor moet opstaan?)
En daarna is de Vuelta er zo. En het WK. En Paris-Roubaix. We zijn nog wel even zoet 🙂
Een mooi vooruitzicht, daar doe ik het voor. 🙂
Weet je om hoe laat je moet opstaan zaterdag voor de wegrit? 🙂
Rond een uurtje of vier ’s ochtends, schat ik zo. Maar er vanuit gaand dat er de eerste twee uur vast niet zo gek veel gebeurt, dank ik dat ik de eerste uurtjes aan de opname-functie toevertrouw. Zelf vind ik zes uur namelijk ook al heel vroeg. 😉
Ik deel je mening dat de eerste twee uur niet veel wereldschokkends zal gebeuren. Wij zijn daarentegen altijd vroeg wakker, dus misschien doen we wel een extra inspanning.
Michel en José zeiden dat er om 4u ’s ochtends wellicht een tiental mensen gaat kijken, ik wil daar wel bij zijn 😉
Michel en José … wat zal ik die gaan missen volgend jaar. Ze weten humor en informatie over de koers altijd heerlijk te verenigen. 🙂
Ik vind het onwezenlijk dat het nu telkens “de laatste keer” is voor Michel Wuyts. De Cauwer zal nog wel even doorgaan (Wuyts wellicht ook, maar niet op de vrt), maar het zal toch nooit hetzelfde zijn. Ben er niet zeker van dat hij en Renaat Schotte het even goed kunnen vinden. Had eigenlijk liever Karl Vannieuwkerke gehad voor de grote rondes, maar dat zit er niet in. En dan zouden we wellicht Vive le Vélo moeten missen.
Dat laatste zou ik ook jammer vinden, ik heb het dit jaar de eerste weken van de Tour ook gemist, omdat er onevenredig veel aandacht was voor het EK voetbal.
Afijn, zo gaan die dingen. We zullen het zien en vooral ook horen volgend jaar. 🙂
Ja dat ene zielige weekje Vive le Vélo was wel heel snel voorbij. Beetje jammer dat Karl Vannieuwkerke alles moet (of wil, denk ik eerder) doen. Voetbal zegt me helemaal niks.
We zullen inderdaad wel zien, volgend jaar. Wij zullen het wellicht sneller weer gewend zijn dan Michel Wuyts zelf.
Inderdaad, wat erg die rampen met die regenvloed. Ik heb alvast m’n deel gestort op die speciale rekening van het Rode Kruis om hopelijk toch een beetje te kunnen helpen hierin.
Zou het tussen haakjes begot niet gemerkt hebben, dat die foto’s niet scherp zijn, als je er niet over was begonnen. Maar ben dan ook geen pro/kenner.
Verder geniet ik hier ook van de beelden tijdens Vive le vélo, telkens weer. Vooral de getuigenissen van mensen die er met hun kamper gaan staan, soms zelfs ontroerend mooi, die getuigenissen. Een mens zou zelf goesting krijgen om er met zo’n kamper op uit te trekken. Al zie ik het me op m’n eentje nog niet meteen doen…
We kunnen alleen maar proberen een beetje bij te dragen hè… we zijn hier toch echt wel ontsnapt aan een ramp.
We hebben verschillende jaren de Tour gevolgd met de camper, maar niet erg fanatiek. We hebben geen specifieke renner waar we fan van zijn, we houden gewoon van de koers. En van de hele atmosfeer tijdens het volgen van de Tour, is echt heerlijk. We doen lang niet alle ritten na elkaar, dat vinden we te stresserend. A l’aise! 🙂 Dit jaar heb ik het heel erg gemist, en we hebben ons voorgenomen volgend jaar toch maar weer eens een Tour te volgen 🙂
Het is zo ongelooflijk lang geleden dat ik nog gefietst heb dat ik niet weet of ik het überhaupt nog zou kunnen. Ik prefereer wandelen boven fietsen; er kan meer worden stilgestaan bij de dingen en het maakt foto’s nemen een stuk eenvoudiger.
Wind + telelens = inderdaad een no go. Bovendien is een statief geen onnodige luxe met zulk een lens.
Ik maakte foto’s met statief, maar dat volstond dus nog niet.
Ik doe beide eigenlijk graag. Wandelen voor inderdaad het makkelijker stilstaan en opmerken van kleine dingen. Fietsen omdat het mijn actieradius aanmerkelijk vergroot, wat vanuit de stad echt wel een voordeel is. En al helemaal ik weer wat meer getraind heb, en ik wat verder kan fietsen. Heerlijk vind ik het, buiten mijn bekende gebied komen. Gisteren heb ik echt keihard genoten van de kleine boerenbaantjes in de omgeving van Aalter.
Pipa met haar telefoon: geweldig!!
Hier ook nauwelijks een paar mm regen. En veel Tour kijken uiteraard.
En dan heb je haar conversatie nog niet gehoord!! (ik heb een filmpje maar ja, dat soort dingen zet ik hier echt niet)
Gelukkig was er de Tour! En weinig regen.
We hadden voor Wannes ook zo’n oude gsm. Ik kan me dus de conversaties wel voorstellen. 😊
Heerlijk toch hè 🙂
Prachtige foto’s van je fietstocht! En altijd van dat lieve Pipatje😍
Het is zo’n vrolijkmakertje hè, dat smoeltje 🙂
Ja heerlijk. Daar zou ik ook zot van zijn!
Het was geen weer om veel te fietsen he. We zijn eigenlijk amper buitengekomen, wat ik me wel een beetje beklaag. Maar goed, als je de rampen in de Ardennen ziet, ga ik heus niet klagen.
Ik ben ook veel te weinig buiten geweest. En inderdaad, klagen gaan we niet doen. Het is verschrikkelijk.
zo dient een oude nokia-gsm nog voor kinderentertainment!
Leuk hè. Zelf bewaarde ik oude, nog werkende digitale cameraatjes, en ik kon er zo eentje geven aan Lili. Waarmee ze nu gretig foto’s maakt 🙂
die foto van Overmere heeft prachtige diepte.
haha, jij gevolgd door een luchtballon. Ik stel er me allerlei slapstick filmachtige scenes bij…”Volg die fietser, daar daar, sneller” (mensen die gesticuleren in die ballon, jij die wat versnelt, enz). (sorry, teveel fantasie).
Jij hebt weinig gefietst, ik heb dieptepunt in stappenteller gehad. Tja, ’t was geen weer om buiten te komen eh.
Hahaha, geen sorry, ik kan je wel volgen in je fantasie 😀
En deze week is het weer zo’n dieptepunt. Ik wil beter weer!