Op reis: Ansart – Bouillon – Stekene

Zondag 16 mei

We zijn wakker voor de wekker afloopt (misschien ben ik wel wakker van gesnurk in de mobilhome, en resulteert mijn vraag aan Meneertje Mertens om op zijn zij te gaan liggen, wel in een wakkere Meneertje Mertens, dat zou zomaar kunnen). We maken ons op het gemak klaar, en vertrekken rond 6u30. We hebben er sinds gisteren nog nieuwe buren bij, en als zij wakker zijn van ons vroege vertrek, well suits them fine, er was genoeg plaats om elders te gaan staan, en niet noodzakelijk vlak naast ons. Neh.

We rijden richting Bouillon, eerst nog langs bekend gebied, maar eens we Chassepierre gepasseerd zijn, is het toch wel nieuw. Het is zwaar bewolkt, met donkergrijze wolken die samenpakken.

Aan de einder gloort een streep licht, soms probeert de zon er eens door te komen, maar meestal met weinig succes.

Via heel kleine wegen rijden we naar Botassart, waar we onze camper op een quasi lege parking neerzetten, en naar le Tombeau du Géant gaan kijken. Wat is dit mooi, en indrukwekkend.

De wolken geven het een beetje extra, maar ze zijn net te donker en te grijs, vind ik. Maar goed. Het had slechter gekund.

We kijken of we nog wat dichter kunnen geraken maar de wandeling die we voorzien hadden, laten we zo. Het weer is te wisselvallig, de buien zijn te hevig. Ook het plan om wat dichter te geraken, laten we maar zo.

Dan maar wat foto’s van bloemen en waterdruppels zeker.

We trekken weer naar de camper, en rijden naar Bouillon. Daar is een camperplaats/parking met zicht op het fort, waar we op zijn minst even willen gaan staan. De weg erheen is nogal avontuurlijk: door een tunneltje, als we aan het einde komen, weigert de dame in de witte auto achteruit te rijden. Ahum. Echt vreemd. Het duurt even, maar uiteindelijk rijdt ze toch achteruit. Meneertje Mertens denkt achteraf dat ze de achteruit-versnelling niet wist te vinden. Soit.

Daarna gaat het nog een smal brugje over, maar we weten dat we naar een camperplaats rijden, dus: moet kunnen. En kan.

De camperplaats is niet veel verder, en het is er heel druk.

We lozen er de grijswatertank, en vinden een plekje met de hulp van een andere camperaar van DD Mobilhomes, haha. We beslissen het stadje in te trekken, en kunnen een droge wandeling maken. Flink bergop richting kerk en een (nu in ieder geval toch) iets minder toeristisch deel van het stadje.

waarna we weer richting Semois stappen. Daar vinden we het te druk en toeristisch. We zien er een stoet verklede mensen.

Daarna beklimmen we het fort en genieten we van het uitzicht.

Godfried.

We keren terug naar de camper, Waze stuurt ons Bouillon uit via benauwelijk smalle en steile wegen, waar we achteraf smakelijk kunnen om lachen. Dat hebben we ook weer gezien, is onze mantra dan.

We keren terug naar de camping, waar we een rustige namiddag doorbrengen met de koers en mijn haakwerk. In de vooravond gaan we betalen, de uitbater raadt ons aan om ons plekje in het gras bij het water te verlaten, en ergens veiliger te gaan staan. Het water is aan het stijgen, het grasplein aan het water wordt drassig, en als het nog eens een ganse nacht regent, is er kans dat we er niet meer wegraken. We maken nog een korte wandeling door Ansart,

en volgen daarna de mens zijn raad op, want hij kan het weten. We verlaten ons plaatsje aan het water, snik.

Boterhammetjes, nog wat foto’s prutsen, verslag schrijven, en bedtijd. Morgen gaan we weer een eind rijden.

Het nieuwe plekje blijkt ook wel zijn charmes te hebben, na een hevige regen-, hagel- en onweersbui.

Maandag 17 mei

Herman zijn 81ste verjaardag vandaag.

We willen vroeg vertrekken, maar overslapen ons toch een beetje. Geen erg, we maken ons rustig klaar, er is zelfs tijd voor koffie én ontbijt, en vertrekken toch rond 6u45. Dag Ansart! (foto van gisteren)

We moeten een eind rijden vandaag. We mailden een camperplaats in Stekene, op de website staat dat die de hele maand mei volzet is. Leek ons vreemd, dus mailden we of er eventueel toch nog plek was. Geen antwoord. Als er in de loop van de voormiddag geen antwoord komt, rijden we door naar een camping in Sint-Laureins.

De nacht was eigenlijk nog vrij droog. De rit naar Vlaanderen is dat bepaald niet, de ene hevige regenbui volgt de andere op.

De vrolijkheid onderweg komt vooral van de koolzaadvelden.

En van onszelf, uiteraard, we verliezen ons gevoel voor humor niet en lachen samen wat af. Iets wat we deze hele vakantie al gedaan hebben. Na een tijdje vinden we de wegen niet zo leuk meer: we rijden niet via autosnelwegen, maar worden nu de hele tijd via grote viervaksbanen gestuurd waar je vaak 120 km/u mag rijden. Autosnelweg-achtig dus. En dat is niet ons ding. Je ziet weinig, het is oersaai. Vinden wij. Na een tijdje besluiten we Waze een schop onder de kont te geven en keren we terug naar onze geliefde dame van Google Maps. Hoewel ik moet toegeven: die van Waze kon er ook wat van, was bijwijlen nog erger dan de dame van Google Maps. Ja, wij zetten die dame op die alle straatnamen vermeldt, wat zeker in het Frans soms heerlijk absurde resultaten oplevert. Goed voor aanhoudend entertainment, vaak een opgetrokken wenkbrauw, onbegrijpende blik of schaterlach. Call us weird, but we love it.

Dus. Back to Google Maps. Na nog een eindje viervaksbaan komen we in de omgeving van Hoei, en rijden we een eindje via bekende wegen van het begin van onze vakantie, en het wielrennen aldaar.

Een verzopen brug in Hoei.

En nog eentje.

Naarmate we dichter bij Vlaanderen komen, wordt het drukker. We stoppen voor een kop koffie op een parking in Oud Heverlee (herken je het, Goofball?).

En zo gaat het verder richting Stekene. Deze mens had precies toch een probleemke.

(Neen, hij of zij is niet tegen de brug gereden. Hij of zij realiseerde zich net op tijd dat er zich een klein probleempje situeerde. Er weg raken zal nog een spannend momentje geweest zijn).

Onderweg krijgen we toch nog bevestiging dat we welkom zijn in Stekene, en daar rijden we dan ook heen, naar camperplaats Den Boerenhof in Kemzeke, waar we rond 14u arriveren. Hier moeten we zijn.

Een vrij recente camperplaats op een akkerbouwbedrijf, er moet nog heel veel afgewerkt worden maar wij vinden het hier zeker al goed genoeg. Bij beter weer kan je er ook op een grote wei staan, maar nu is het daar door de vele regen te drassig. Wat we moeten hebben, is er: water, elektriciteit, mogelijkheid tot lozen en afval netjes kwijtraken, rust en stilte. Heerlijk.

Ook mooie uitzichten zijn present.

En ook: uitgebreide ontbijtservice, allerlei mogelijkheden om eten te bestellen (hier huist ook een cateringbedrijfje), en een foodomaat aan de straatkant. Wat wil een mens meer. Mooi weer misschien, maar dat ligt precies toch iets moeilijker. Het waait hard, en veel zin om te fietsen of wandelen hebben we niet. We kijken naar de koers, maken ondertussen plannen voor de volgende dagen, en lopen eens rond (die foodomaat moet toch eens bekeken worden, niewaar).

Het weer is ondertussen flink uitgeklaard, dus haalt Meneertje Mertens de party grill boven om ons vlees te bakken.

Daarna vertrekt hij toch nog voor een kort ritje op de fiets, want de wind lijkt ook wat gevallen te zijn. Zelf heb ik er niet echt zin in, en ik blijf dus lekker warm in de camper. De “lange termijn plannen” (zoals: hoe lang blijven we hier en hoe regelen we het einde van onze campervakantie) zijn gemaakt, maar wat we morgen gaan doen, dat weten we nog niet. Dat zien we morgen dan wel weer!

Dinsdag 18 mei

Na een niet al te goede nacht (voor mij toch) zijn we wakker als het zonnetje al uitbundig schijnt. Meneertje Mertens staat op en maakt koffie, ik blijf nog wat liggen. Het weer ziet er – eindelijk, EINDELIJK!! – wat treffelijker uit. Zon, wel wind en wolken maar toch, zon! Dus maken we ons klaar, en vertrekken we rond 10u voor een fietstochtje.

Ik had een tochtje naar Doel in gedachten, maar dat is een beetje te ver voor mij, vooral omdat ik de laatste tijd door het slechte weer niet bepaald veel gefietst heb. We bekijken de rit eens in myWindsock, zodat we in de goede richting vertrekken. Het eerste stuk wind op kop, daarna blaast de wind vaak voordelig. Maar die eerste kilometers dus, die ik al nodig heb om op te warmen, zijn dus behoorlijk steken. Maar over een heel mooi pad, een oude spoorwegbedding.

We steken de Stekense Vaart over (ooit al van gehoord, de Stekense Vaart? Neen? Ik ook niet).

Hier is Meneertje Mertens nog vrolijk.

Onderweg zien we in de schaduw van de bomen veel paarse druifjes.

We passeren het oude stationsgebouw van Stekene, en hier dat van Klein Sinaai.

En dan is Meneertje Mertens al iets minder vrolijk, want hij rijdt lek. Alweer. Maar ik moet zeggen: hij houdt het beschaafd en vloekt niet al te veel. De vloeibare latex in de band die het lek zou moeten dichten, doet haar werk niet. Dus, stoppen om een binnenband te plaatsen. En ik moet zeggen, opnieuw: Meneertje Mertens houdt het beschaafd en vloekt niet.

Doet in stilte en aan een behoorlijk straf tempo zijn werk, Gelijk Nen Echte. (zijn benen zijn in het echt veel bruiner dan op de foto’s)

Al snel zijn we terug op pad. Nog een eindje tegenwind, en dan kunnen we een andere richting uit. We rijden door Moerbeke, Koewacht, de Klinge… we flirten met de Nederlandse grens.

Ze zeggen altijd dat de Nederlanders hun ruimtelijke ordening stukken beter is dan bij de Vlamingen, maar laat ons stellen dat ik het hier in het Nederlandse deel van Koewacht ook maar flauwtjes vind.

In De Klinge stoppen we nog even bij een oude stoomtrein, waarna we richting Kemzeke en camper stomen.

Ik ben content, deze rit viel me veel minder lastig dan die in Kalken. De wegen en fietspaden waren vaak slecht, maar als je wind mee hebt, voel je dat toch net iets minder. We gaan een slaatje halen in de foodomaat, Meneertje Mertens wisselt naar zijn nieuwe band, ik maak foto’s van de wolken.

Het weer mag dan wel beter zijn, warm is het nog niet te noemen en ik vind het te koud om buiten te zitten, dus hou ik me in de camper in stilte bezig.

’s Avonds eten we boterhammen, en richten we niet veel uit. Ik vind mijn bed gezellig, met boek en laptop. Opnieuw weten we nog niet wat we morgen gaan doen, dat zal van het weer afhangen. Maar we blijven op camperplaats Den Boerenhof, het bevalt ons hier uitstekend.

Verwante Berichten:

• Op reis: Ansart (Tintigny) (3)
• Op reis: Ansart (Tintigny) (2)
• Op reis: Stekene – Gent
• Op reis: eindconclusies #tourofbelgium
• Op reis: Dentergem – Kalken