Woensdag 21 april
De wekker staat om 4u40, en we zijn allebei snel wakker. We willen ons klaarmaken en meteen vertrekken naar het parcours van de Waalse Pijl. De nacht was wat beter dan de vorige, hoewel het lawaai op de weg nooit helemaal stilviel en er allerlei ander vreemd lawaai was. Ik hoorde opnieuw de hele nacht door een vogel en begon me af te vragen of het in mijn hoofd zat, maar Meneertje Mertens hoorde hetzelfde.
Af en toe lachen we met onszelf en elkaar: dit jaar is het met de trapjes. Na 2 jaar dezelfde camper, hebben we nu een andere, waarin de trapjes anders zijn. We mogen mee in het hok van de hond van Pavlov, want onze hersenen zijn geprogrammeerd op de oude trapjes. Dus af en toe struikelen we over de nieuwe trapjes, of stappen we in het ijle op onbestaande oude trapjes. Maar we kunnen ermee lachen, en tot nog toe zijn er niet echt ongelukken gebeurd.
Rond 5u45 zijn we weg. De ochtend begint net wat te gloren. Het is begot 2 graden. Ja, we hebben verwarming in de camper, moest je je het afvragen. We rijden door tot de plek die ik eerst voorzag, maar hadden gisteren besloten om het parcours naar Hoei nog eens af te rijden om eventueel andere plekjes te spotten. We zijn niet helemaal overtuigd. We rijden tot de Muur van Hoei. Neen, we rijden er niet op, maar rijden tot ongeveer ter hoogte van de muur. We zien maar weinig plekjes om te staan, en twijfelen vooral heel veel en heel hard. Hier gaan ze te snel rijden, hier is teveel verkeer, hier is het te schuin, hier gaan we geen satelliet ontvangst hebben… er is altijd wel iets. Uiteindelijk gaan we hier een ganse dag staan en het moet toch wat plezant zijn. We zien wel een mooie zonsopgang op een lelijke plek.
We rijden door tot aan dat eerste plekje, en besluiten dan wat verder te rijden. Gisteren durfden we niet omdat het er nogal smal uitzag, maar Meneertje Mertens wil het er nu wel op wagen. We rijden dus de Côte d’Ereffe op, en het valt allemaal goed mee. We zien wel 3 campers. Drie, begot. Het zijn vreemde tijden. (voor alle duidelijkheid: ik had eerder gelezen dat de Muur van Hoei afgesloten zou zijn voor publiek – waar we toch nooit zouden gaan staan – maar dat je elders wel mocht staan). We vinden weer geen plek, rijden de top over, we rijden nog even verder, en stuiten op het dorpsplein van Marchin. Waar twee campers staan. En waar we beslissen bij te gaan staan. OK, tussen het volk en dat doen we niet graag, maar het moet dan maar zo. En uiteindelijk zijn we best content: er rijdt nog een camper weg, en het is heerlijk rustig en mooi.
Volgt een dagje van op het gemak zitten, rusten, haken, koers kijken, en 3 keer langs de weg gaan staan om te supporteren.
Eén maal rond de middag voor de vrouwen, twee maal in de namiddag voor de mannen. We maken enkel foto’s en filmpjes bij de vrouwen, als de mannen passeren hebben we geen zin om foto’s te maken.
Het valt goed mee van het volk eigenlijk. Alleen duiken er toch wel vervelende types op die zich overal tussenwurmen en erg egoïstisch in de weg gaan staan. We snappen dat allemaal niet goed, hoe je zo kan zijn, en weten weer waarom we altijd lege plekken opzoeken. Ons geloof in de goedheid van de mens krijgt toch wel weer wat deuken vandaag. Er komt een stel Fransen naast ons staan, Fransen, met regionummer 73… uit de Savoie? Hoe komen die hier in godsnaam? Er is toch een lockdown in Frankrijk? Soit. We hadden een zeer fijne koersdag, de renners en koerskaravaan rijden bijna over onze tenen, we blijven het een imposant circus vinden. We zien Julian Alaphilippe graag winnen.
Na de koers staan we al snel alleen op het dorpsplein. We hebben besloten hier de nacht door te brengen, en morgen boodschappen te doen in de supermarkt een eindje verder. Waarna we voor een paar dagen naar Tongeren rijden. We maken nog een korte wandeling. Ik voorzag een blokje om, vond een paar wandelpaden via Komoot, maar die bleken toch wel wat té avontuurlijk te zijn naar ons goesting. Dan maar gewoon een blokje om via de wegen. We zien erg mooie vergezichten.
Er is een onderkomen kapel, en een watertoren.
We spotten een prachtige plek om morgenochtend foto’s te maken van de zonsopgang. We keren terug naar de camper, voor soep met boterhammen (nog voorraad van thuis), en kruipen vroeg in onze nest.
Donderdag 22 april
De nacht was vrij rustig. Het begon met muziek bij de circusschool, maar het werd al snel stil, en ‘s nachts was er ook geen verkeer. Ik ben wakker om 3u en kan niet meer inslapen. Ik wacht tot de wekker afloopt. Telefoon, spelletje spelen, boek lezen, koptelefoon op… Rond 5u uit onze nest, koffie, klaarmaken, en naar de zonsopgang kijken. Iets te laat, het mooiste licht hebben we gemist. Maar we hadden toch een mooi wandelingetje.
Ik maak ook nog wat foto’s van het plein waar we staan. We staan vlak voor een circusschool, aan de overkant hebben ze een wei met een circustent, een paard en een ezeltje.
We staan hier toch wel mooi!
Ontbijt, en vertrekken voor wat praktische dingen. Eerst tanken in Hoei, daarna naar de Delhaize die we onderweg gezien hadden. Mager beestje, jammer genoeg, onverzorgd, klein assortiment en “verse artikelen” die 4 dagen over tijd zijn. Meh. Daarna rijden we door naar Limburg. We willen een wandeling maken bij het water van de Haut-Geers, maar we zien pas ter plekke dat het daar hermetisch afgesloten is als gevolg van wangedrag van bezoekers. Jammer. Pijnlijk, eigenlijk.
We blijven er een tijdje staan, genieten van de stilte en de weidsheid, maar blijven in de camper, het is ijskoud.
Rond de middag vertrekken we naar Tongeren. Waar we eens gaan verkennen waar we zaterdag naartoe trekken, en rijden dan naar de camperplaats waar Meneertje Mertens een plek vastgelegd heeft: de Boomgaard. Je kan er met 5 campers op een kluitje staan bij een huis. De eigenaar is erg vriendelijk, maar het is toch niet echt ons ding: veel te dicht op elkaar, veel te krap, we moeten een beetje te sociaal zijn en daar hebben we absoluut geen zin in. De camperplaats ligt ook aan een drukke weg waar hard gereden wordt. Hopelijk wordt het er vanavond stil. We overwegen morgen te vragen of we nog een dag aan de overkant kunnen gaan staan: daar is deel 2 van de camperplaats, in een wei naast een boomgaard. Er zijn geen voorzieningen, maar het is er opener en rustiger.
Ik maak soep, we rusten een beetje, en maken dan een wandeling naar het Kasteel Van Rooi. Het is een erg mooie wandeling grotendeels via een onverhard pad.
Terug bij de camper schrijf ik mijn verslag en blogbericht, maken we eten en kijken we wat TV. Het weer werd in de late namiddag uiteindelijk nog behoorlijk mooi, maar ’s avonds vinden we het te koud om buiten te zitten.
Wat schrijf je toch altijd vlot en gezellig! Ook de foto’s gaven het gevoel dat ik even mocht mee reizen. Fijne vakantie verder, en ook veel stille rust in een mooie omgeving gewenst!
Dankjewel dankjewel T. Ik vind het ook fijn dat het zo overkomt 🙂
Weer een heerlijk verslag. De koers boeit me niet, de streek – en je foto’s ervan – des te meer. Heel fijn logje!
Dankjewel 🙂
Leuk je afwegingen en camperperikelen te lezen, je interesse voor koers en landschap. Ik kan me zo voorstellen hoe het bij jullie verloopt.
Dat vind ik heel fijn om te lezen 🙂
Leuk dit stukje te mogen meereizen. Ook bij mij totaal geen interesse voor de koers, maar zo hebben jullie méér!
Yep. Er waren twee koersen die we konden meepikken, en we zijn blij dat we het konden doen.
Ben even gaan lezen bij Haut-Geers, amai zeg. De bezoekers hebben daar echt wel serieus lelijk gedaan. Geen wonder dat ze de boel sluiten. De brave mensch is daar dan weer de dupe van.
Mooi verslag alweer. En die zonsopgangen van jou blijven smullen!
Ongelooflijk hè. Je snapt dat toch niet. Maar ik kan me er wel één en ander bij voorstellen, vrees ik. En ja, de brave mensch is er inderdaad de dupe van. Dankjewel 🙂
Tongeren, dat is lang geleden dat ik er was terwijl het zo vlakbij is. Fijn verslag!
Het is zo’n mooie streek 🙂 Dankjewel!
Heerlijk de manier waarop je ons meeneemt op reis en laat meegenieten. Ik stuur het meteen ook door naar mijn dochter! Tot de volgende.
Fijn! 🙂
Wat heb ik weer genoten. Ik vind het zo tof om mee te reizen. De koers, ja. Dit zal wel mooi meegenomen geweest zijn buiten het gedrag van sommigen maar dat vind je hier ook jammer genoeg.
Prachtige foto’s en ik stel me heerlijke wandelingen voor.
Zo leuk wat je schrijft over de trapjes…hihi
Ik kan er me iets bij voorstellen maar ik was blij te lezen dat jullie geen accidenten hebben gehad. Houden zo!
Ik vraag me af naar waar ik nu verder met jullie reis. Gezonde nieuwsgierigheid. Ik weet dat er nog veel mooie dingen gaan komen en laat het dan ook op me afkomen.
Liefs, je nicht!
We zijn dat gedrag wel wat gewoon van de dagen dat we naar de Tour gingen kijken.
We hebben het ergste nu wel gehad met die trapjes. Af en toe nog. En vaak zeggen we luidop: “trapje” om goed op te letten.
Wij weten zelf nog niet waar we gaan belanden. Allez deels. Er zijn plannen, maar wat we gaan doen, dat beslissen we nogal op het moment zelf.
Jullie moeten echt wel heel grote koersfans zijn. Zo’n hele dag daar bivakkeren, ik zou er geen zin in hebben. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde, het zou nogal druk worden aan de kant.
Hopelijk ben je de trapjes in de nieuwe camper snel gewoon!
Wij vinden dat inderdaad plezant, het is een aparte sfeer. Maar inderdaad, goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn.
Het begint te wennen, die trapjes 🙂 Af en toe stap ik nog in het ijle, struikelen is er al niet meer bij.
Dat laatste: gelukkig! Een vakantie met breuken kan nooit de bedoeling zijn.
Feit. Liever zo weinig mogelijk miserie.
Heb het zelf een keer voor gehad. Enkel gebroken. Gelukkig op de laatste dag, toen we onderweg waren naar huis.
Da’s echt echt niet leuk. Zo’n problemen heb ik nog niet echt gehad. Wel wat ander gedoe de laatste jaren zoals die platte band en eerder pech met een camper. Geeft toch altijd extra kopzorgen. Ik hoop nu op een pech- en ongelukvrij jaar.
Ik schrik van het bericht van Haut-Geer! Wat voor barbaren zijn daar geweest! Het is van geen wonder dat ze het gesloten hebben.
Echt erg hè. Daar kan je als normaal, welwillend mens met je verstand niet bij. Mensen, het is toch wel een vreselijke soort…
Zo sociaal zijn op reis, daar heb ik ook nooit zin in 🙂
Samaja, you made my day toen ik dit las. Ik voelde me echt zo’n vreemd geval, ik vroeg me af of we normaal zijn, maar je gaf me een zetje in de goeie richting. Ja, wij zijn helemaal normaal, alleen een beetje asociaal, maar daar is niks mis mee 🙂
We zijn zeker normaal! Al vond ik de herkenning wel fijn, zo toch een kleine bevestiging dat ik niet alleen ben daarin 🙂
Ja hè, dat heb ik dus ook bij jouw reacties 🙂
Het is goed toeven in het Belgische land! Ik zou naast je komen zitten tijdens de koers (op veilige afstand uiteraard.) De muur van Hoei, die voel ik nu nóg in m’n benen zitten (-:
Een wandelpad dat afgesloten is voor bezoekers wegens wangedrag? Jeetjemina, hoe gek kan je het als mens maken. Ongelofelijk!
Ik zou dat best gezellig vinden, moest jij (op veilige afstand) naast mij komen zitten tijdens de koers. Ben jij de muur al opgereden dan? Ik wil er nog niet aan dénken, de gruwel! Zelfs Annemiek Van Vleuten is bang van de Muur van Hoei 🙂
Je snapt dat toch niet hè, hoe erg sommige mensen zijn. Wij zijn echt een vreselijke soort. Maken alles kapot.
De nachten, en dus ook de avonden en ochtenden, zijn nog behoorlijk koud. Dat maakt de risico’s met “andere trapjes”dan je gewend bent een risico, koude spieren zijn kwetsbaar. Maar het zal dit jaar ook best lastig zijn om goede plekjes te vinden.
We zijn heel voorzichtig, want je hebt gelijk. Koude spieren zijn nog gevoeliger.
We zijn een beetje beducht voor de drukte. We gaan proberen te vermijden dat we in weekends plek moeten zoeken. België is zo’n klein land hè.
Ja en niemand kan naar het buitenland, dat dat maakt het druk.
En dat is wel waar we een beetje schrik voor hadden/hebben. Maar dan nog liever nu dan in het hoogseizoen, dan wordt het helemaal gek.
Daar kun je vergif op innemen., ténzij voor die tijd het buitenland “open kan”.
da’s wel vreemd om nu jullie in België koersen te zien volgen…
de kamperplaatsen zijn hier precies minder eh, al vallen ze in Frankrijk ook wel af en toe tegen natuurlijk
Ja gek hè 🙂 Hoewel we dat wel vaker doen. Maar dan blog ik daar niet over.
De camperplaatsen zijn hier écht minder. Dat is een feit. Het valt overal wel eens tegen, maar bij ons is het echt wel zoeken. Jammer genoeg.
Tongeren staat ook nog op mijn to-visit lijstje. Ziet er leuk uit! Ik vind die foto van die mooie zonsopgang op een lelijke plek wel iets hebben, eigenlijk. Het heeft iets charmant. Iets interessant. 🙂
Dat deel je dan met mij, ik zie daar ook wel de schoonheid van in, die zonsopgang op die lelijke plek. Het heeft inderdaad iets 🙂