Gastblog: Mijnnikonenik’s vriendenboekje

De coronacrisis is nog lang niet voorbij, we gaan ons nog lang in stilte moeten bezighouden. Dus leek een reeks gastblogs leuk om de boel wat op te vrolijken. Ik nodigde uit om een vriendenboekje in te vullen, en kreeg veel respons. Vandaag leren we Mijnnikonenik kennen. Veel leesplezier!

Naam: Mijnnikonenik

Leeftijd: 67

Mijn hobby’s die ik nu nog uit oefen (want er zijn er ook wel die ik uitgewuifd heb):

1. fotografie: momenteel veel natuurfoto’s. Geen bezoekjes aan steden door corona. Fotografie daar vind ik rust in.
   Ben net gestopt na 20 jaar met sportfotografie: basketbal van de Leuven Bears 1e nationale. Daar heb ik heel van van geleerd maar af en toe ook wat te verduren gekregen: van op de middenlijn een worp naar het net en de bal miste maar die raakte mijn hoofd. Sterretjes zien, ja die heb ik toen gezien. Een bal recht op mijn lens en die lens tegen mijn bril dan weer tegen mijn neus. Een dunkende speler van 105 kg op mij. Resultaat, de grond op en een barst in mijn heiligbeen. Bij minder goed weer word ik er nog aan herinnerd.
2. Wandelen: samen met de fotografie probeer ik weer wat beweging te hebben en te wandelen. Na de nieuwe heupprothese van vorig jaar kan ik toch kleine wandelingen maken 2 à 4 km. Een geklemde zenuw in de rug bezorgt mij nog veel last. Anders zou de afstand waarschijnlijk wat verder kunnen.
3. Lezen: de korte inhoud moet me al iets zeggen, anders laat ik het boek liggen.
   Schrijvers: Simone de Beauvoir, George Orwell, Carlos Ruiz Zafon, Harry Mulisch, Aster Berkhof (in mijn jeugdjaren), Gabriel Garcia Marquez, maar een Umberto Eco en Jane Austin heb ik dan niet gelezen alhoewel ik de boeken ‘in de naam van de roos’ en diverse van Austin wel heb. Verplichte schrijvers op school las ik nooit. Die konden mij niet bekoren. Ik ging naar de bibliotheek om de korte inhoud te lezen en vroeg de mening van de bibliothecaris want daar kwam ik toch tot 3 keer per week. De boeken van Lucinda Riley lees ik graag en ik zit vol ongeduld te wachten op het laatste boek uit de serie ‘ de zeven zussen ‘. Thrillers kunnen mij ook in hun macht hebben en uit het dagelijkse ritme halen. Alhoewel dagelijks ritme. Heb ik dat? Nee zeer zeker niet. Er heeft nooit veel ritme (regelmaat) in mij gestoken behalve in mijn job maar anders, hoe onvoorspelbaarder hoe beter zeker. Zoals ik zei, geef me de achterflap en ik kies wel… En het hoeft ook niet altijd te serieus te zijn. Een beetje romantiek als je die niet hebt is ook best te smaken 🙂 . Een goede dichtbundel mag je mij ook geven en dan liefst van een Belgische dichter, sommige zijn echt goed. Geef mij maar diversiteit, een soep met balletjes en ik pak wel mijn balletje.
4. Schilderen: twintig jaar geleden veel geaquarelleerd. Al mijn werken vernietigd bij mijn verhuis twee jaar terug, behalve degene die ik weg geschonken had en/of verkocht. Was voorbij hé die periode.  Nu probeer ik mij het schilderen met acryl aan te leren. Dat brengt de fantasie naar boven en geeft rust in het hoofd en kan ik kleur gebruiken, rood 🙂 . Dan vertrek ik even naar een andere wereld. Een wereld waarin ik niet meer IK ben.

Hier vind je me op het internet (blog, instagram…)

• https://mijnnikonenik.wordpress.com/
• instagram: jokdev

Nutteloos talent: telefoonnummers van vroeger die ik veel belde nog steeds van buiten kennen.

Mijn guilty pleasure: chocolade eten liefst geen witte maar alle andere is welkom!

Het beste wat me overkomen is: mijn twee dochters, schoonzonen en kleinkinderen.

Mijn lievelingseten: jammer genoeg is dat verdwenen. Na de menopauze en een vastgestelde lactose intolerantie is eten een hele tijd ‘struggle for life’ geweest. Nu kan ik ermee omgaan en af en toe steekt het ongemak nog wel eens de kop op. Maar plezier in eten is eigenlijk weg.

Dit lust ik niet: spinazie. Op het meisjesinternaat werd het gras afgereden en gegarandeerd werd er de dag nadien spinazie geserveerd. De meeste leerlingen hadden plastiekzakjes mee om stilletjes als de nonnen niet keken de spinazie in het zakje te schuiven om het later in de WC te kieperen 🙂

Mijn lievelingskleur: ik hou van rood maar ik heb niet de huid om het te dragen. Ik gebruik het meer in mijn creatieve bezigheden.

Mijn favoriete boek: Benoîte Groult: Zout op mijn huid. Als ze dat boek verfilmden had ik wel de hoofdrol willen spelen.

“Zij is een intellectuele Parisienne, hij een Bretonse visser. Beiden zijn getrouwd, alleen niet met elkaar. Hoewel hun verschillende levensstijl hen tot vreemden had moeten maken, leidt hun ontmoeting tot een levenslange hartstochtelijke verhouding. Zout op mijn huid is het meeslepende, inmiddels klassiek geworden verhaal over een gepassioneerde liefde tussen twee totaal verschillende personen die niet slijt of gedoemd is ten onder te gaan aan dagelijkse beslommeringen.”

Mijn favoriete film: sinds jaar en dag ga ik niet meer naar de film. Maar de films die mij zijn bij gebleven zijn: 

1. one flew over the cuckoo’s nest
    https://nl.wikipedia.org/wiki/One_Flew_Over_the_Cuckoo%27s_Nest
2. Die Blechtrommel
   https://nl.wikipedia.org/wiki/Die_Blechtrommel_(film)
3. A Clockwork Orange
   https://nl.wikipedia.org/wiki/A_Clockwork_Orange_(film)

Op TV bekijk ik nog wel films die getoond worden en ook Belgische films heb ik wel gevolgd alsook reeksen die top zijn, maar die drie zijn wel echt blijven hangen en beklijfd. Door het leven ben ik wel kieskeurig geworden naar wat ik kijk en niet. 

Mijn favoriete muziek: Nina Simone en één nummer is mijn supertopper ‘Baltimore’. Haar muziek kan ik kapot draaien. Tina Turner haar repertoire (niet in Ike and Tina). Van Simone woonde ik een concert bij in de AB te Brussel en van Turner één in Vorst en één in het Sportpaleis Antwerpen. Net als mijn moeder heb ik graag de stilte in huis en zal je heel weinig een radio vinden die een muziekje speelt. Muziek is nooit mijn grootste favoriet geweest. Zelf kon ik niet zingen en heb er een vreselijk trauma aan overgehouden. Uitgelachen worden als je vooraan in de klas staat omdat je niet kan zingen is geen lachtertje. Muziek werd dus met de jaren afgebouwd en zeker gedurende mijn brugpensioen en pensioen heb ik daar weinig nood aan. Teveel prikkels …
Klassieke muziek is nooit mijn ding geweest, dat heeft een reden maar dit ga ik nu eens niet uit de doeken doen 🙂 .

Mijn favoriete reisbestemming: geen meer. Na de dood van mijn broer nu bijna 10 jaar terug kan ik niet meer reizen. Het lukt me niet meer, de roep naar huis is elke keer te groot. Nochtans was ik iemand die alleen met een plaatselijke chauffeur drie weken door Ethiopië trok.  Maar helaas… het gaat niet meer.
Misschien moest ik een reismaatje hebben dat het nu weer zou lukken om enkele dagen op stap te gaan en het eens uit te proberen. Verre reizen zeggen me niets meer. Een goed stuk taart en een warme tas koffie in een prachtig koffiehuis in Wenen of Praag zou ik nog eens willen proeven. Rondreizen in het mooie land van de UK en Ierland en een paar dagen Zoutelande en Zeeland.

Mijn ideale vrije dag: alle dagen zijn vrije dagen sinds een 10-tal jaar en elke dag is sinds een tweetal jaar een ideale dag. Doen waar ik goesting in heb. Niets moet…

Deze actrice mag de hoofdrol spelen in de film over mijn leven: Meryl Streep. Weet dat zij de veelzijdigheid heeft die nodig is om de dramatiek van het leven te vertolken.

Deze celebrity mag eens bij me langskomen: Richard Gere. Vond dat die wel een strak kontje had in ‘American Gigolo’ maar of hij aangenaam gezelschap is, weet ik niet.
Ik heb geleerd uit mijn ontmoetingen met Belgische celebrities dat de ‘grootsten’ soms de eenvoudigste en vriendelijkste zijn en die denken dat ze groot zijn ‘zijn klein in hun zijn’.

Mijn levensmotto: ik leef dag per dag en ben gelukkig met kleine dingen en eerlijk, die maken me ook gelukkig.

Verwante Berichten:

• 37 vriendenboekjes: de afsluiter
• Gastblog: Corines vriendenboekje
• Gastblog: Pharaildes vriendenboekje
• Gastblog: Le petit requins vriendenboekje
• Gastblog: Lentebloems vriendenboekje