Satur9Dinsdag muziekdag. En een samenwerking met Goofballsworld. We spelen muzikale pingpong, we draaien samen door. Elke week borduren we voort op elkaars muzikale keuze, en die keuze kan alle mogelijke kanten uitschieten. Zo wordt het extra spannend!
Vorige week had ik Drink to Get Drunk van Different Gear vs. Sia, waarop Goofball doordraaide met Our Darkness van Anne Clark.
Omdat ze het lekker dansen vindt, en ze dus voortgaat met de danslink. Wel, hier heb ik ook op gedanst, want new wavers wisten wel hoe ze hierop moesten dansen. En of ik een new waver was, en of ik hier veel naar geluisterd heb.
Dat ik verder zou gaan met een new wave nummer, dat was een no brainer. Ik heb er wel wat op gekauwd, want ik wist niet meteen wat ik zou nemen. Een nummer uit 1984, het jaar van Our Darkness? Maar de eerste nummers die ik vond, waren al van het meer gelikte new wave type. Dingen die ik achteraf meer onder popmuziek klasseer. En die ik eigenlijk niet graag meer hoor. Of nooit graag gehoord heb. Denk Thompson Twins, Howard Jones, Frankie Goes to Hollywood (urgh), Bronski Beat (aaargh), Alphaville… het was redelijk zot wat er toen allemaal onder new wave geklasseerd werd, tot Prince en INXS toe (hoewel ik dat wat INXS betreft op het moment zelf ook vond).
Alle leuke nummers (zoals bijvoorbeeld Collapsing New People van Fad Gadget) kwamen uit 1983. Het jaar dan maar losgelaten, en gewoon leuke dansmuziek gezocht die past bij Anne Clark. En zo kwam ik bij The Neon Judgement uit. New wave van eigen bodem. Het was nog even zoeken welk nummer ik zou kiezen: TV Treated, Tomorrow in the Papers? Maar het werd The Fashion Party. Past mooi bij Anne Clark vind ik.
En laat daar nu nog eens een extra link zijn.
Op 8 november 1985 zag ik The Neon Judgement op een klein indoor festivalletje in de Vooruit in Gent.
Twee dagen later zag ik Anne Clark live in dezelfde Vooruit in Gent. Wijs, toch? (ik kan erbij zeggen dat ik niet echt heel erg onder de indruk was, ze stond op het podium als een zuil van zout).
(als je hetzelfde nummer live in bovenvermelde Vooruit, maar dan 25 jaar later, wil zien: dat kan. Hierzo).
Goofball, ’t is weer aan u!
Sweet memories 😍
Zonder twijfel…De jaren 80 waren prachtig
Hihi 🙂
Echt de jaren 80! Mijn twintiger jaren… En wauw, jij hebt Anne Clark gezien, maar zoals ik kan lezen viel dat dus dik tegen. INXS zag ik ook in de Vooruit. Ik ging naar het optreden met een paar collega’s. Ik herinner me vooral mijn ene collega die bijna in katzwijm viel voor Michael Hutchence. ‘Wat een beest’ was het enige wat ze constant kon uitbrengen. Notabene een toen al wat oudere godsdienstjuf met vier kinderen. Ik herinner mij niet veel van het optreden omdat ik teveel was gebiologeerd was door mijn hitsige, bezeten vrome collega.
Ik heb INXS ook in de Vooruit gezien. 😊
Ik vond er eerlijk gezegd niet veel aan, beetje teleurstellend. Veel meer van verwacht. Maar zo was haar “performance” nu eenmaal. Ik heb liever wat meer interactie met het publiek en zo.
INXS heb ik nooit gezien in de Vooruit. Wel verschillende andere keren. Ik heb onlangs gekeken naar een docu over Hutchence, die man had verdorie echt wel iets. Naast talent en een zalige stem. Maar een zeer geestig verhaal over jouw hitsige, bezeten vrome collega 😀
Goh, dat was tenminste zalige muziek toen. (Zegt een voormalige zéér fervente new-waver.)
Anne Clark staat/stond er altijd bij als een zoutzuil. Volgens mij heeft ze gewrichten van cement. Het is haar vergeven, haar coole muziek indachtig.
Ja jong, dat was pas muziek hè 🙂
Ik vond het toch teleurstellend. Het was de zoutzuil-performance, maar ook het gebrek aan interactie met het publiek. Het was vréselijk statisch, vond ik. Niet zo mijn ding. Ik hou van artiesten die hun publiek betrekken in hun optredens, en van verrassingen en schwung 🙂
Zoveel jaren later: het publiek is enthousiast. Nu zij nog.
https://www.youtube.com/watch?v=7_B9JTN-od8
Stevige versie, leuk! En weet je, hier beweegt ze al wat. Van de Vooruit herinner ik me (als mijn herinnering juist is) dat ze naar haar plekje achter de microfoon liep, en nauwelijks nog bougeerde.
Ook voor mij een leuke herinnering!
Fijn 🙂 Ik heb jouw muzikale blogpost gemist vorige woensdag!
Ik was van plan er een tijdelijke stop op te zetten – had ook het merendeel van de reeds geplande weggegooid, maar postte er vanmorgen nog ééntje die blijven hangen is.
Ik ben meteen gaan lezen 🙂 Jammer dat je de reeks on hold zet, ik genoot er echt wel van.
Mijn stemming zat ver onder het vriespunt. Was echt het moment niet om vrolijker dingen te posten en tegenreacties te geven..
Dat snap ik uiteraard. Hopelijk lukt het de komende tijd een beetje om uit het moeras te kruipen…
We doen ons best. Binnenkort komt de lente eraan, zal al een heel stuk schelen in mijn gemoed!
Ja awel, die lange donkere dagen en het slechte weer wegen ook op mijn gemoed. Elke dag zijn we een dagje dichter bij die lente!!
Eh…. de jaren 80? die heb ik helemaal niet meegekregen, ik bleef toen hangen in de sixties en had de mazzel dat m’n kinderen óók van onze muziek hielden dus dit is nóóit in huis geweest;-)