951. Op wie was je onlangs jaloers?
Op de mensen met campers langs de weg in de koersen die ik zag op TV. IK WIL DAT OOK!
952. Wat vond je ontroerend aan het aanzoek van je partner?
Er was bij ons niet een aanzoek as such. Ons huwelijk was redelijk rationeel overwogen. Vooral om onze kinderen, die toen in woelige wateren zaten, de zekerheid te bieden dat wij dit engagement met elkaar wilden aangaan. Een beetje vastigheid in moeilijke tijden. Ook al weten we maar al te goed (en uit eigen ervaring) dat ook een huwelijk geen zekerheid is, het feit op zich dat we trouwden, gaf hen toch net iets meer houvast.
953. Wanneer raakt je geduld op?
Als er een lens gaat wandelen in mijn oog. Een keer te veel in mijn ogen wrijven, hup, lens verdwenen, en dan maar wachten tot ze wil tevoorschijn komen. Dan raakt mijn geduld snel op. Ik kan geen kant op, want die lens kan uit mijn oog vallen en dat is niet echt praktisch.
954. Wat zou je nog tegen die ene pestkop willen zeggen?
Die ene pestkop. Goh, dat ze een omhooggevallen, arrogante trut was. Dat haar gegoede milieu haar niet beter maakte dan de rest.
955. Ben je een optimist, een pessimist of een realist?
Ik ben een realist. Ik probeer wel in de mate van het mogelijke het positieve op te zoeken, maar dat lukt zeker niet altijd.
957. Welk zelfgemaakt toetje is altijd een succes?
Tiramisu. Chocolademousse. Vlaai! De vlaai naar het recept van mijn grootmoeder.
958. Wie speelt er een belangrijke bijrol in je leven?
Mijn gezin en familie speelt de hoofdrol in mijn leven. De belangrijke bijrollen zijn weggelegd voor de beste vriendinnen. Corine, mijn buddy al van in het vierde middelbaar. An, mijn bestie van in het hoger onderwijs. Er waren langere periodes dat we elkaar niet zagen, maar Corine en An zijn er nog altijd, en dat vind ik schitterend. Hilde, mijn vriendin van op afstand, normaal zien we elkaar een tweetal keer per jaar, maar dat gaat nu niet. En Leslie, mijn Oudenaardse zuster. Ik noemde ze op in volgorde van ontmoeten.
959. Welke gebeurtenis heeft een enorme indruk op je gemaakt?
De recentste gebeurtenis die een heel grote indruk gemaakt heeft, is de periode van de geboorte van Pipa. De ziekenhuisweken ervoor, de ronduit angstwekkende periode rond haar geboorte, de ziekenhuisperiode achteraf. Enorme indruk heeft heel die periode gemaakt op mij. Nog nooit tevoren meegemaakt, en ik hoop dat ik het ook nooit meer moet meemaken, want het was ronduit traumatisch. Wel blij dat zowel dochter als kleindochter er ongeschonden uitgekomen zijn. En heerlijk om te zien hoe dat kleine meisje floreert.
960. Ben je toe aan verandering?
Verandering zal moeten. Of ik eraan toe ben, dat is een ander paar mouwen. Maar, ik begin een beetje klaarheid te zien in de drab die zich opgebouwd heeft in de bodem van mijn kopje.
Elke vrijdag 10 vraagjes beantwoorden. Vast rubriekje. Ik vond het bij Nerdy Geeky Fanboy, Lieke startte het, vele bloggers begonnen ermee, ook Sara doet het ondertussen, MimaMaakt sprong ook al op de trein en houdt koppig vol. Later volgden nog Lentebloem, en nu doet ook Pharailde van Casa Murphy tot mijn groot jolijt mee. Nog wat later haakte ook Melodyk haar wagonnetje aan, en nu doet Myriam ook mee. Hoe meer, hoe beter!
Is dat recept van die vlaai een familiegeheim, of kan je dat delen?
Ik kan en mag en wil dat delen. Oost-Vlaamse vlaai met speculoos, geen peperkoek of andere zottigheden. Een paar belangrijke details: volle melk. Vol. Halfvol of mager (bweurk): je pan gaat zo erg aanbranden dat je een week nodig hebt om ze proper te krijgen. De vlaai laten afkoelen voor je hem in de oven bakt is ook een belangrijk detail. ’t Is maar dat je ’t weet 🙂
Benodigdheden:
1 liter volle melk
250 gr suiker
5 ronde beschuiten
200 gr speculoos
2 eetlepels gewone maïzena
1 snuifje zout
2 tot 3 eieren
kandijsiroop
Bereiding:
Doe de melk, de suiker, de in stukken gebroken beschuit en de ook in stukken gebroke speculoos in een grote pan. Warm dit zachtjes op zodat de beschuit en de speculoos kunnen weken. Voeg de kandijsiroop toe totdat het mengsel de kleur bekomt die je wil. Het mengsel al roerend aan de kook brengen, de pan naast het vuur zetten (niet meer laten koken) en indikken met de maïzena. De geklutste eieren er krachtig doorroeren en het mengsel in een vuurvaste kom doen. Dit laten afkoelen en daarna ongeveer 1 uur in de oven bakken op 200°.
👍
Ah kijk, ik ging dus vragen wat voor vlaai je maakt, een Limburgse fruitvlaai of eerder type Aalsterse vlaai. Antwoord al gevonden dus 🙂 Wel benieuwd naar de smaak van jouw versie met speculoos; ons familierecept is met peperkoek. Dat staat bij een bezoek aan België dus steevast op het winkellijstje, want hoewel ik niet zo vaak vlaai maak, wil ik het wel kunnen en peperkoek, dat kennen ze hier niet (laat staan de mastellen die je eigenlijk voor een “echte” Aalsterse vlaai zou moeten gebruiken).
En: succes met dat laatste! Ik hoop dat de klaarheid zorgt voor goede verandering en dat dat het gevoel van moeten verandert in willen.
Ik noem het altijd Oosteeklose vlaai, omdat mijn grootmoeder een nogal eigen kijk had op het maken van vlaai. En ik vind ‘m superlekker en minder zwaar dan vele andere soorten vlaai.
Ik hoop dat ook zo’n beetje. Het is zover nog niet, voorlopig blijft het een “moeten” gevoel. Ik hoop dat dat nog verdwijnt.
960, mooi gezegd.
Dankjewel 🙂
Ik zie je zo zitten voor je TV, nagelbijtend, IK WIL DAT OOK! 😆
Hahaha 😀 Nagelbijten eerder vervangen door “borduurwerk opvreten” 😀
😂😂
Boeiend om te lezen. Ik leer je zo iets meer kennen.
Fijn dat je het boeiend vindt 🙂
Ik heb ook nog wel een paar woorden die ik tegen bepaalde pestkoppen zou willen zeggen, maar ik vrees dat het een heel epos zou worden 🙂
Het is bij mij gelukkig lang genoeg geleden om er niet veel meer aan toe te kunnen voegen. Misschien moet je dat eens doen, al was het voor jezelf, dat epos neerschrijven. Op je blog kan ook, gezien je anoniem blog. Het er eens uitgooien, het kan zo’n deugd doen.
959 blijft bij me hangen. Vooral het feit dat jullie hebben doorgebeten, zijn blijven geloven, en het kind nu het zonnetje in huis is.
Jij bent een grote kindervriend hè, valt me elke keer weer op. Mooi 🙂
Het is te zeggen… op de familiefeestjes vroeger hingen de kinderen als vliegen op de stront ‘nonkel Paul’ genaamd ;).
Ja die geboorte hé… en die zorgen… en dat trauma. Daar hadden we het al eens over. Het raakt me ook steeds weer als ik dit lees.
Ik heb lenzen geprobeerd. Twee soorten… Het is mislukt. De lens in mijn linkeroog ging constant alle kanten op. Jammer, het was handiger geweest zonder bril met mondkapje.
Vooral dankbaar nu hoe goed het gaat. De herinneringen dragen we altijd mee. En het idee wat een power girl Pipa is 🙂
Ik draag al 30 jaar probleemloos lenzen (knock on wood). Gelukkig maar, want met -12 is een bril niet altijd even plezant. Mijn dochter probeerde het ook, zonder succes. Ze overweegt nu toch weer eens een poging te wagen, inderdaad door de bril en het mondkapje.
Het is weer een bonte verzameling vragen , ik pik er 3 uit 952 is een leuke want natuurlijk werd ik in 1961 niét ten huwelijk gevraagd, dat gebeurde misschien in “de betere kringen” Maar gewone mensen hadden in die tijd lang verkering , verloofden zich en gingen ongemerkt over in “als we getrouwd zijn.
954 kan ik heel kort zijnj, nooit pestkoppen tegengekomen, bofkont he!
Jij bent inderdaad (op dat vlak) een bofkont! Ik heb zo wel wat moeilijke jaren gehad.
Ik ben sowieso een bofkont want natuurlijk gaat niemands leven helemaal zonder problemen voorbij, maar ik had er echt weinig waar ik niet mee om kon gaan.
Dan ben je inderdaad een bofkont. Bofkont! 🙂
goed eh dat die drab wat klaarheid krijgt.
aaaah gij draagt lenzen!
Het is de ene dag wat beter dan de andere, maar er zijn nu toch ideeën en een general sense of direction.
Ik draag al 30 jaar lenzen 🙂 Hout vasthouden dat dat goed mag blijven gaan, want ik zie erg slecht en ben niet zo zot van brildragen.