Op donderdag is het hier Throwback Thursday. Dan bedenk ik een willekeurige zoekterm, en zoek aan de hand daarvan foto’s op in mijn fotoarchief.
Een zoekterm die Janna me influisterde: kraan. Google Foto’s haalt er, ondanks de omslagfoto, toch vooral keuken- en badkamerkranen uit.
De oudste foto die ik heb, is van 7 september 2000, met Milan die een beetje bedenkelijk zit te kijken in bad.
Ontelbare foto’s van mezelf, mijn ma, Herman die bezig zijn in één of ander keukentje in één of ander vakantiehuisje.
Chaam, 2001. (ik keek al even bedenkelijk, ja)
Chaam, 2003.
De Gavers, 2008.
Jens en Lies wassen hun pollekes. (augustus 2003)
Ons bad, dat was echt wel een avontuurlijke plek (2004).
Mei 2004. Laatste foto van de keuken in het huis van mijn grootouders. Met een oud boilerke en een flutkraantje. Het huis was toen al grotendeels leeggemaakt. In mijn zoektocht naar een ander huis zie ik soms nog zulke keukens voorbij komen, en dan verbaas ik me dat dat bijna 20 jaar later nog altijd bestaat.
Een nieuwe kraan installeren doe je zo: zo hard zuchten, mopperen, vloeken maar ook lachen, dat de foto compleet mislukt. (juli 2011)
Lili heeft ook een keukentje met een kraan (maart 2018)
En dit zijn natuurlijk ook kranen hè. Foto gemaakt in november 2019 in Antwerpen door Meneertje Mertens.
Haha, zo’n boilerke en flutkraantje, dat hebben wij ook nog even gehad toen we net getrouwd waren. 😊
Ik heb herinneringen aan me wassen aan deze pompsteen, met het boilerke en flutkraantje. Misschien een eerdere versie ervan. Zitten op de pompsteen, met de voetjes in een teiltje water.
Foto’s uit de oude en nieuwe doos. Hoe een simpel woord een veelzijdige inspiratie kan toveren!
Helemaal onverwacht komt hier allerlei moois uit.
Havenkranen … als je er nog zoekt, er staan er hele oude in Antwerpen aan de kaai.
Die geblurde foto geeft goed de frustratie weer die er toen moet geweest zijn. 😩
PS Vanmorgen al een reactie geschreven, maar kreeg foutmelding.
Ik denk dat we daar vorig jaar gepasseerd zijn… Antwerpen in- of uitrijden tijdens de 1000km van Kom op tegen kanker, met mijn zoon aan het stuur in de camper. En dan hélemaal verkeerd rijden en denken: jeetje, waar zijn wij verzeild geraakt, kan de bedoeling niet zijn 😀
Ik wil wel graag nog eens gaan fietsen in de Antwerpse haven.
Hahaha ja, die foto paste bij de stemming 😀
Weet je wat het rare is aan je PS? Dat ik je reactie ineens niet meer moet goedkeuren, na al die tijd. Weird!
Ja, WordPress doet soms vreemd. Ik kan nu weer wel vanuit mijn reader reageren. Dat lukte een tijd geleden ook niet.
Zou best kunnen dat je aan die oude kranen gepasseerd bent als je van het noorden kwam richting Grote Markt.
Antwerpse haven wil ik ook nog doen. De uitgestippelde fietstocht ‘het hart van de haven’. Maar dat zal iets voor de lente/zomer zijn.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niks van snap en dat het allemaal nogal arbitrair is. Maar het marcheert weer, dus ik klaag niet 🙂
Ik heb die rit opgezocht en opgeslagen in Komoot. Wil ik ook eens doen. Maar idd niet nu 🙂
Qua spanning geef ik toch de voorkeur aan je eerste en laatste foto. 🙂
Hahahaha 🙂 De foto van de Antwerpse kranen was één van de weinige, ik heb veel foto’s van oude kranen in de Gentse haven, maar die haalde Google Foto’s er niet uit. De omslagfoto heb ik zelf geselecteerd.
Er is ook nog de kraanvogel – die staat helaas niet in je overzicht 🙂
Jammer hè? Zou ik ook wel willen!
Ik heb de afgelopen dagen wel een foto gemaakt van een aalscholver of een Jan van Gent (moet het eens opzoeken, en het is geen goeie foto, haha)
En…..die brengt chinees geluk! (en eens geen vies beestje)
Mijn vaders keuken dateert van 1964. Behalve een overmaatse kraan is er ook een gietijzeren pomp aanwezig. (Die bovendien werkt.)
Wie er binnenkomt, wordt zo teruggeflitst naar de sixties. Vintage galore.
Zo’n pomp hadden ze bij mijn grootouders nooit, ook niet buiten. Wel een regenput, waar mijn grootvader dan met een emmer aan een stok water uit putte. En nog een tweede waar mijn moeder eens ingevallen is.
Heerlijk toch, zo écht vintage. Een beetje onpraktisch misschien wel, maar what the hell. Ik mis dat soms nog, die keuken van mijn grootouders. Ik weet nog precies waar alles zat.
Ik vind bouwkranen (of hoe het ook moge heten) echt ondingen, die kunnen soms echt uitzichten wat verpesten, vind ik. Haha.
Die kunnen inderdaad heel wat verpesten. Maar af en toe hebben ze toch wel iets poëtisch. Af en toe 🙂
Wat een leuk logje! De keuken met het busje Vim op de gootsteen. Pure nostalgie. Ik begrijp wel dat men dat nog steeds ziet als huizen worden verkocht. Mijn moeder haar keuken staat er sinds 1969 en is nog steeds onveranderd met de lichtblauwe tegeltjes en beige keuken. De oven is stuk en nog een paar andere zaken, maar we kunnen en mogen niks meer aanpassen omdat ze dan helemaal de kluts kwijt is. Ook een busje Vim en het pulleke Dreft horen daarbij. Dat is vertrouwd van vroeger. Met nieuwigheden moeten we niet meer aankomen want dat is veel te verwarrend voor haar.
Ik begrijp inderdaad dat bejaarde mensen liever hebben dat het blijft zoals het is, was bij mijn grootouders ook zo. Mijn grootvader wilde geen badkamer, en die is er ook nooit gekomen. Dus wasten we ons aan (of op, toen ik klein was) de pompsteen, en was het toilet buiten. Tot in de jaren 90.
Was hier ook in het huis waar ik nu woon zo: toen we het kochten, deed de vorige bewoonster een hele uitleg over hoe ze op vrijdag het grote plastic bad uithaalde om een bad te nemen.
Het busje Vim, inderdaad. Ik gebruik het zelf niet meer, maar weet nog precies hoe het rook en voelde 🙂
Mijn grootouders hadden ook geen badkamer. En toen ik klein was ook geen normaal toilet. De WC was in de koeienstal, een houten plank met een gat erin en gazettenpapier om uw poep af te kuisen. Nadien hebben ze wel een toilet gezet, maar zonder chasse.
Was bij mijn grootouders ook een toilet zonder chasse, gelukkig niet met gazettenpapier. Er zijn wel wat redelijk hilarische verhalen over ’s nachts naar het toilet gaan (van boven naar hélemaal achteraan de tuin) en over een po op de kamer…
Wij moesten door de koeienstal. En ik was zo bang van die grote beesten.
Oeh, dat kan ik wel begrijpen!
Als kind woonden wij in een huis zonder badkamer, wij gingen dan regelmatig een paar huizen verder, bij mijn grootouders, mét badkamer, om in bad te gaan. Wassen gebeurde thuis met een teiltje in de woonkamer (waar in de winter een mazoutvuur brandde, want centrale verwarming hadden we zeker niet), want in de keuken was het te koud. Ik heb zo ooit eens (ik was een jaar of zeven) mijn bibs verbrand: ik had niet goed opgelet en dacht dat ik tegen een kast leunde, maar het was de kachel. Deed geen deugd, zo op je bloot vel 🙂
Auw, brrr, dat moet inderdaad pijn gedaan hebben. Het zijn wel verhalen die me doen denken aan het leven bij mijn grootouders, waar ik veel was. Met de kolenstoof, en mijn grootvader die zich op zondag waste. Dan was de keuken verboden terrein en keken wij naar TV. Turnen met Johnny Voners en zijn vrouw.
Lekkende kranen moet je natuurlijk niet hebben, krijg je bewogen foto’s van dat is duidelijk;-)
Sfeerfoto’s, noemen ze dat 😀 😉
Haha leuk, denk niet dat ik ook maar één foto van een kraan heb alhoewel ik graag in de haven vertoef.
Ik heb er wel veel, maar Google Foto’s besloot ze te negeren. Ik kom vaak in het vernieuwde stadsdeel aan de Oude Dokken, en daar staan veel mooie, oude kranen. Ze figureren vaak op mijn foto’s aldaar 🙂 (zoals op de omslagfoto)
ah die in Antwerpen heb ik 2 jaar geleden ook gefotografeerd. Die staan niet zo ver van het Red Starline museum eh?
Ik denk het wel. Meneertje Mertens had daar in de buurt opleiding van ’t één of ’t ander.