Op reis: Labenne Océan

Zondag 28 juni

Fietstochtje vandaag. Eindelijk, dat was lang geleden! We willen vroeg vertrekken, om mogelijke warmte en drukte voor te zijn. Rond 7u zijn we klaar om te vertrekken. Het is overtrokken, maar niet koud: 19 graden. Af en toe ziet het zwerk er een beetje dreigend uit. Het is nog erg rustig (op een zondagmorgen om 7u, wat wil je) als op de weg door het Marais d’Orx fietsen. We stoppen voor een paar foto’s.

 

 

Daarna gaat de tocht via de kerk van Orx, en via rustige wegen van Brénesse-Maremme naar Capbreton.

 

 

Daar rijden we een stuk langs een grote weg, niet zo fijn. Het gaat een stuk van het dorp door (begint druk te worden) waarna we aan het meer van Hossegor belanden. Daar gaat het behoorlijk op en neer, het laatste stuk zelfs wat té voor mij, ook wat betreft het naar beneden rijden. Ben ik niet zo zot van. Een keer we wegdraaien van het meer, wordt het gelukkig vlakker. We stoppen onderweg nog eens aan de oceaan (meestal zien we die niet, op de fiets)…

… en we rijden door de jachthaven van Capbreton.

Duikers maken zich klaar…

… en worden in bootjes naar de oceaan gevaren.

De achterzijde van de jachthaven.

We keren terug naar Labenne Océan. Daar rijden we nog een stukje door tot we aan de kust komen, ook daar willen we de oceaan nog eens bewonderen.

 

Terug aan de camper rusten we uit, ruimt Meneertje Mertens de fietsen op, en maak ik ons middageten. Rond 14u gaan we nog eens te voet naar de kust. Het is aan het uitklaren, we smeren ons flink in en gelukkig maar, want het klaart echt volledig uit en opeens is het schitterend weer. Het doorgaan gaat vlot, en we gaan het strand op. Het zand is heet, de zolen van mijn voeten lijken te verbranden. We wilden gaan kijken naar de bunkers, maar het is te heet. Dus het blijft bij twee foto’s.

 

We zitten wat op het strand, maken foto’s, en staan met onze voetjes in de branding.

 

 

 

 

 

 

 

Ferme branding, er zit enorme stroming op. Zwemmen mag er niet. Op het laatst zien we toch twee mensen in het water, en als we vertrekken komen redders aangereden om de mensen aan te manen uit het water te komen. Veel te gevaarlijk.

 

 

We stappen terug naar de camper in wat ondertussen toch wel weer verzengende hitte is (vooral op het asfalt), en moeten daarna weer bekomen. We lummelen nog wat rond, eten fruit en een boterham, gaan nog lozen, en gaan slapen. Het is niet zo heet als het in Martigues was, en ’s nachts valt het nog redelijk mee qua warmte.

Maandag 29 juni

Uitstap met de camper vandaag, en we maken van de gelegenheid gebruik om wat praktische dingen te doen. Want morgen gaan we ver rijden, en hebben we het liefst dat we geen boodschappen en andere tijdrovende dingen meer moeten doen. We vertrekken rond 7u, en rijden eerst nog even om, de oceaan gedag zeggen is maar zo beleefd. Het is grijs en het waait, maar het is wel warm en het blijft droog.

Kijk die streep licht daar boven het water…

Daarna rijden we door naar wasserette Speed Queen (wie in godsnaam bedacht die naam) in Ondres. Een hypermoderne wasserette, waar we anderhalf uur spenderen om te wassen, te drogen en op te vouwen. We zijn content. Het is er supernetjes, er is snelle WiFi, de machines zijn heel performant, we moesten geen zeep toevoegen maar hadden dat niet gezien dus zal ons gerief dubbel zo goed gewassen zijn. Daarna ruikt de camper naar vers gewassen wasgoed, heerlijk.

Volgende stop: de Lidl in Bayonne, boodschappen dus. Het is druk, we doen liever Collect & Go maar ja. Hop hop! Op een half uur zijn we binnen en buiten.

Volgende stop: Saint-Jean-de-Luz. Willen we eens bezoeken. We vinden het, tussen haakjes, behoorlijk druk qua verkeer hier aan de kust. Ik had op voorhand een parking opgezocht, waar we met enige moeite naartoe rijden (druk en smalle straatjes, dodelijke combinatie) maar wat blijkt: daar mogen geen campers staan. Mompel. Ik had een alternatief, zijnde een camperplaats vlak aan het water, waar we een beetje onze bedenkingen bij hadden. Onderweg naar daar houden we onze ogen open, maar alle parkings die we passeren, hebben een hoogtelimiet. Mompel mompel. De weg naar de camperplaats is helemaal niet evident (druk en smalle straatjes, én werken, en Google dat ons in een belachelijke loop stuurt, zenuwslopende combinatie), maar met wat creativiteit geraken we er. Blijkt dus te zijn wat we zo’n beetje verwacht hadden maar dan nog erger: klein. Veel te klein. Niet echt vol, maar geen ruimte om te manoeuvreren. Mompel mompel mompel. We staan klem, en Meneertje Mertens kan niet anders dan er achteruit afrijden. Maar goed. Dat lukt allemaal zonder problemen maar met wat zweetdruppels, en dan beslissen we Saint-Jean-de-Luz te laten voor wat het is. Campers zijn er blijkbaar niet welkom. Daag!

We rijden door naar onze volgende stop: het Fort van Socoa in Ciboure. Ook hier: moeilijk om de camper geparkeerd te krijgen, maar daar lukt het uiteindelijk wel. We eten iets en drinken een kop koffie. We nemen een kijkje rond en op het fort, en genieten. Het is er prachtig, we genieten van de dreigende lucht en het opspattende water. We leven ons uit met het fototoestel. Geef ons water, geef ons boten, geef ons een dreigende lucht, geef ons kleuren, en we gaan loos.

Hier wordt les gegeven in vanalles: surfen, zeilen, duiken… you name it, they do it.

 

Noot: ook dit fort toont de hand van meester Vauban, hij verbeterde het.

 

De omgeving is schitterend, met het dorp dat zich uitstrekt over de omringende heuvels.

 

 

 

 

 

 

(sorry, misschien een beetje veel foto’s, maar ‘t was zo moeilijk om te kiezen)

Er is een soort verdedigingswal die een eindje het water inloopt, en daar is de oceaan spectaculair. Aan de ene kant wild, gebroken door de wal, aan de andere kant rustig en kalm.

 

 

 

 

We stappen terug naar de camper. Ook hier is het druk qua verkeer, maar als het gaat om bezoekers en mensen die de terrassen en restaurants frequenteren, is het toch wel stilletjes. We nemen aan dat het hier in normale omstandigheden veel drukker is. Onze volgende en laatste stop is het kasteel van Abbadia. Onderweg wordt het weer erg mooi, en we beseffen wat voor moois we gaan missen in Spanje. Maar dat halen we later wel eens in, we hebben nu geen zin om de grens over te steken.

 

 

 

Het doet ons soms denken aan het landschap aan de Noord-Franse Opaalkust, voorbij Sangatte.

Het kasteel is echter dicht voor verbouwingswerken. We zitten er relatief ver van de kustlijn, steken de baan eens over maar er valt niet veel te zien.

Tegen dan zijn we zo moe, dat we beslissen terug te keren naar de camperplaats in Labenne. We zijn het drukke kustverkeer ook moe, en kiezen een route door het binnenland. Zo zien we voor de laatste keer nog een beetje Pyreneeën. De rit naar Labenne gaat vlot, rond 16u zijn we ter plaatse. De camperplaats is rustig op deze maandag, op zondagavond vertrekken er toch een hoop camperaars terug naar huis. In deze regio zijn er veel Spanjaarden, maar voor de rest zijn er voorlopig weinig buitenlanders te bekennen. Af en toe eens een Duitser, een Italiaan, Nederlanders of Engelsen hebben we nog niet gezien, en maar 2 andere Belgische campers op die twee weken Frankrijk. Al de rest zijn Fransen. En op zich is dat wel eens leuk.

Elektriciteit en Wi-Fi, de luifel, meer halen we niet meer uit. We halen een pizza in een pizzamobiel vlakbij, die is heerlijk.

We proberen vroeg te gaan slapen, want morgen wordt een lange dag!

Verwante Berichten:

• Nagenieten van de reis: bloopers & co.
• Op reis: Luz-Saint-Sauveur – Labenne Océan
• Op reis 2020: eindconclusies
• Op reis: Chaulnes – Temse – naar huis
• Op reis: Crappy Cappy bij de Somme