Vrijdag 26 juni
Om 4u30 loopt de wekker af. Na een onrustige nacht is de zin om op te staan er niet helemaal, maar tegen 5u zijn we toch op. Want zin om verder te rijden hebben we wel! Koffie, opruimen, klaarmaken, en om 6u zijn we op weg.
We genieten van de mooie ochtendlucht in de Pyreneeën.
Onderweg stoppen we voor een beestje dat de baan oversteekt en stopt om naar ons te kijken. Wij denken een geitje, dat denken we verkeerdelijk, het is een ree.
We stoppen kort voor nog een kop koffie op 1800 meter bij Porté-Puymorens. Schitterend uitzicht. Wel zie je alweer hoe die skipistes het landschap verwoesten.
Het hoogste punt dat we passeren vandaag ligt net boven de 1900 meter.
Daarna gaat het in dalende lijn. Maar in het begin gaat het nog serieus op en af. We stoppen bij een benzinestation net voorbij Luzenac om te tanken. We rijden door Ax-les-Thermes. Plan was om in Saint-Gaudens naar de Lidl te gaan (boodschappen doen was hoognodig) maar we passeren een Lidl in Foix en stoppen meteen daar. Vroeg is er weinig volk, het is minder warm, en dan zijn we er meteen vanaf ook. Vanaf nu zitten we in “bekend gebied”, we reden hier in tourdagen al vaker rond en herkennen veel namen van gemeenten en steden. Zo ook Castelnau, waar we al een keer stopten op het dorpsplein waar een camperplaats is met héél vieze voorzieningen. We lijken er bijna elk jaar te passeren en schudden dan eens ons hoofd. Het is niet omdat het gratis is, dat het niet onderhouden moet worden. (maar: we betalen graag voor voorzieningen, gratis hoeft voor ons zeker niet persé). We rijden door vlakker landschap.
We stoppen op de Aire du Pic de Midi om het slaatje op te eten dat we eerder kochten. Het is er vuil en er is zelfs geen vuilbak, zucht. We rijden naar Lourdes (waar we speciaal eens terugkeren om een foto van het verkeersbord te maken voor Vief, ik moest zo lachen toen ik bij mijn vorig verslag haar opmerking over Lourdes zag, terwijl ik wist dat we er gingen passeren), maar passeren er zijdelings en stoppen er niet.
Wat later stoppen we op een kleine parking om wat foto’s te maken van de omgeving, want we rijden de bergen weer in. Erg netjes is het niet op de parking. Het is landschap is hier wel schitterend.
We rijden voorbij nog meer schitterende uitzichten.
We rijden door naar Luz-Saint-Sauveur, waar we ook een ommetje doen om de goede manier aan de camperplaats te geraken (steile oprit met scherpe bocht). Zo passeren we aan de Pont Napoléon, waar je in betere tijden kan bungeejumpen. (goede of slechte tijden: niks voor mij dat).
De camperplaats is schitterend gelegen, de voorzieningen zijn iets moeilijker bereikbaar maar de ligging van de camperplaats maakt alles goed.
De camperplaats bevindt zich op de parking van het voormalige hotel ernaast.
We installeren ons, eten een koekje, en maken nog een korte wandeling. Eerst naar de Pont Napoléon, waar het genieten is van de uitzichten (uitleg en historie van de brug: zie link naar Wikipedia). Impératrice Eugénie is, net als Napoléon III, alomtegenwoordig.
De brug.
Het uitzicht.
Niet op de bloemetjes trappen. Euh, ik dacht het niet, nee.
Je kan veel richtingen uit. Vlakbij Luz-Saint-Sauveur kan je ook naar de Tourmalet. Maar die staat niet op deze bordjes.
Het busje met de manschappen van Napoléon rijdt voorbij.
Daarna stappen we naar Saint-Sauveur (Thermes), waar het genieten is van de vergane glorie en van het alomtegenwoordige water.
Ook hier is impératrice Eugénie aanwezig.
Oude glorie nu omgevormd tot Chili appart, waar je vakantieappartementen kan huren.
Die ruiken heerlijk.
Eugénie, alomtegenwoordig.
Vergane glorie.
Een bloemetje kan nooit kwaad.
Overal water, in meerdere of mindere mate.
Het is hier uitgestorven. Er is niets open, maar echt helemaal niets. Corona moet echt heel veel pijn doen.
We slagen erin deze wandeling te doen tussen de buien door. Het is warm, het is best wel lastig ook. Als we terug zijn twijfelt het weer of het wil gaan regenen en onweren… het moddert nog wat aan, maar ’s avonds barst er toch een echt onweer los. Gelukkig wordt het geen zwaar onweer, hier in de bergen, dus ongerust zijn we nooit.
Zaterdag 27 juni
De wekker loopt opnieuw om 4u30 af, maar we staan pas een uur later op. Onze verplaatsing vandaag is minder lang en intensief, enkel het eerste deel gaat nog door de Pyreneeën, maar we dalen naar het vlakke land. We vertrekken rond 7u, rijden nog eens “het blokje rond” (over de Pont Napoléon en over de brug in het dorp terug naar de camperplaats) om te lozen en bij te vullen. Meneertje Mertens spuit de ramen ook eens proper. We vertrekken met allerlei gerommel achterin, uiteindelijk blijkt dat ik het kastje in de badkamer vergat te sluiten. Oeps. Shits happens. Later hebben we ook nog eens problemen met een schuif in de keuken, maar daarvan ben ik toch redelijk zeker dat ik alles gecontroleerd had. Vreemd. Af en toe hebben we zo wel eens een off-day…
We rijden de Pyreneeën uit en genieten nog een laatste keer van het duistere, groene, mooie landschap.
We rijden opnieuw door Lourdes maar dan gaan we de andere kant op, richting Pau. Het wordt helemaal vlak.
We hebben “maar” 180 km te doen en mogen niet voor 12u op onze bestemming zijn, dus we denken ergens te stoppen en heel op het gemakje te ontbijten. Dat wordt een beetje moeilijk (off-day, remember?) want we vinden echt nergens plek om te staan. Geen parkings langs de baan (enkel zo van die kleine inhammetjes, op een drukke weg niet echt fijn). We zijn niet onder de indruk van het landschap, dit lijkt het echt wel niet te worden vandaag. Uiteindelijk zie ik een rivier met een meertje ernaast op de kaart, en beslissen we daar van de route te gaan en plek te zoeken om te stoppen. We vinden er de Base de Loisirs de Biron, waar we op de parking ons ontbijt eten. We zitten dan al op 60km van onze bestemming, en het is pas 9u20. Hm. Ik stel voor eens naar het meer te wandelen, Meneertje Mertens antwoordt met een grom, geen zin in. Dan zoek ik maar iets anders. Ik beslis onze route om te leggen en een stukje extra kust af te rijden. Ik kies Moliets-et-Maâ als extra tussenpunt. Eerst moeten we nog Orthez met een beetje moeite door (smalle straatjes! Off-day!), waarna we koers zetten naar Dax. Daar zien we een Decathlon, waar we een nieuw fietscomputertje voor mij en sandalen voor Meneertje Mertens gaan halen.
In Frankrijk heb je ontelbare ronde punten. De ringwegen van sommige steden en gemeenten zijn ervan vergeven, vaak tot vervelens toe. Maar onderweg zien we iets wat alles slaat: een vierkant punt! We liggen in een deuk.
Daarna gaat het naar de kust. De route komt toch niet echt dicht bij de oceaan, dus gaan we in Seignosse even naar de kustlijn. We parkeren en gaan naar het strand, dat erg populair blijkt te zijn bij surfers en Spanjaarden. En surfende Spanjaarden. Het is er redelijk druk. Maar onze eerste blik op de Atlantische oceaan hebben we toch maar mooi gehad.
Dit beeldt IS toch gewoon zomer?
De golven zijn erg populair bij surfers.
Ook hier is de kleur van het water weer prachtig.
We stappen terug naar de auto, spoelen onze voeten af en rijden door naar Labenne. Honderdduust ronde punten, niet te doen.
We vinden de camperplaats makkelijk, en vinden ook makkelijk een plaatsje. We installeren ons, eten een boterham, en doen verder niet veel. Beetje prutsen…
fietsjes dabei…
… beetje naar de lucht kijken…
… tukje doen…
… beetje lezen…
… meer moet dat niet zijn. ’s Avonds wordt er nog eten gemaakt, een rondje over de camperplaats gelopen, een blogbericht gemaakt, en dan zit de dag er alweer op.
De Pyreneeën ken ik alleen van de Tour de France en van logjes zoals dit.
We waren er ook al tijdens de Tour. Ik vind het een prachtige streek en ik hoop dat we er ooit eens wat langer kunnen rondtrekken, zowel aan Franse als Spaanse kant.
Het was gulzig smullen van je foto’s. Wàt een uitzichten!
Oh wat lees ik dit graag 🙂
Mooi mooi mooi. 💜
Dankjewel <3
Heerlijke herinneringen weer. Wat een route, ben blijgezind met jullie meegereisd! Mooi geschreven en heel leuk met de foto’s erbij. Heb gesmuld en opgeslagen op mijn harde schijf 🙂
Ik vind dit heel fijn om te lezen! We hebben een heerlijke tijd, en ik vind het fijn te lezen dat er mee genoten wordt!
Van alles wat: de bergen en de zee. Dat is voor mij de ultieme vakantie. Ja, de surfers … mooi om te zien daar. Hoe verder naar ’t zuiden hoe meer surfers en body boarders (St. Jean de Luz, Hendaye) en over de grens nóg meer. Hahaha!
Morgen rijden we eens naar Saint Jean de Luz, en misschien nog wat verder. Ik vind het ook een zalige combinatie, een deeltje bergen, een deel water. Having a very good time!
Saint Jean hebben wij eens 2 weken heel slecht weer gehad. We zijn toen van armoe vroeger terug naar huis vertrokken. Ik hoop voor jullie dat het nu anders is.
Het voelt aan alsof ik mee reis, zo bespaar ik me de ritten op hoogte 🙂
Het is al even geleden dat ik nog in de bergen was, zo mooi toch!
Het vakantiegevoel borrelt hier mee op nu.
We hebben ervan genoten, van de ritten in de bergen. Maar ik bereid alles goed voor hoor, zodat er niet al te veel onaangename verrassingen komen. Fijn dat je met ons meereist 🙂
Overdonderend, die uitzichten. En kleuren die je nooit vergeet. Wat mooi allemaal.
Inderdaad, wat een pracht, wat een weelde. Vergeten we nooit.
Mooi mooi mooi!!!!
Wij bleven altijd in Zuid Frankrijk hangen. Pyreneeën nog nooit geweest.
Dankjewel!
We zijn een aantal jaren Frankrijk rondgetrokken in het kielzog van de Tour de France, en hebben zo ontdekt dat er véél mooie plaatsjes zijn, overal in Frankrijk. Dus trekken we nu zonder Tour ook rond 🙂
Maar zeg, ik ben vereerd. Speciaal voor mij terugkeren. Meneertje Mertens is nen braven 🙂
Heel mooie streek. Het blijft genieten om mee te reizen.
Maar ja jong, ’t is nen braven 🙂
We genieten ongelooflijk. Zoveel mooie dingen gezien!
Maar toch wel héél veel mooie natuur gezien met als kers op de taart nog het strand en de zee. “Maar 180 km” die laatste dag…. ik krijg al nachtmerries als dat de langste afstand op een dag zou zijn;-)
Wij doen dat graag, dat rijden. Meneertje Mertens rijdt graag, ik rij graag mee.
We hebben al genoten, vanaf nu nog veel meer zee 🙂
Ik vind het knap als mensen dat kunnen, reizen is verschrikkelijk in mijn optiek;-)
En het ook graag doen, haha 🙂
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde anders waren de file’s niét te overzien.
Wat zijn de Pyreneeën toch mooi hè. Ik was er ooit, maar dan aan de Spaanse kant. Prachtig. Het was weer genieten om met jullie mee te reizen, ik genoot zelfs van het rusten en het luieren op het einde. Tot de volgende!
Haha, leuk dat je zo kan mee genieten 🙂 De Pyreneeën zijn inderdaad prachtig, ik zou er graag eens wat langer blijven en beide kanten verkennen.
Seignosse en Lourdes…god, ge zijt al mijn kleutervakanties aan het doen.
In Seignosse heb ik een oorontsteking gehad. Ik herinner me dat ik aan het brullen was onderaan het stapelbed waar mijn zus boven mij moest slapen. Enigste herinnering aan die vakantie. ‘k zal er eens nieuwe herinneringen moeten gaan halen in die streek.
Ha, zo grappig! Wel niet leuk als de oorontsteking je enige herinnering aan die vakantie is. De streek is zeker de moeite waard om wat nieuwe herinneringen te maken!