Maandag 22 juni
De hitte speelt ons parten, en daar houden we rekening mee, door vroeg op te staan (niets nieuws daar) en door veel te rijden. Dat laatste was sowieso voorzien, maar we gaan ervoor zorgen dat we niet te vroeg terug zijn op de camperplaats. Rond 5u staan we op, en na een koffie lopen we eens tot de Chapelle de Sainte-Croix aan het gelijknamige strand.
Dat levert weer schitterende zichten op, met prachtige kleuren boven de azuurblauwe zee. We stappen weer een (heel klein) eindje op de GR 51 route.
Eigenlijk zijn er 2 kapelletjes, een oud en een recenter, en is er ook een kleintje.
De ruïne van de oude kapel.
Het kleintje.
De huidige kapel. Binnen kan je er niet.
Het strand is nog niet opgekuist, ongelooflijk wat hier achtergelaten wordt aan vuiligheid. Er zal nog veel moeten veranderen aan de mentaliteit van de mensen… we maken weer eens een hele nest foto’s zonder afval, en keren terug naar de camper.
We vertrekken meteen voor een uitstap die ik gepland had, naar de Camargue. Witte paardjes en flamingo’s kijken, hoop ik. En zwarte stieren, lees ik later nog. Eerst moeten we nog een stuk industriegebied door in de ochtendspits, maar richting Bacs de Barcarin wordt het groener en rustiger. De Bacs de Barcarin is een veer, normaal kost het 6 euro maar door werken (denk ik) is het gratis tot 1 juli. De overtocht is kort maar mooi, het veer is een grote boot waarop veel voertuigen en zelfs camions passen.
De bareel heeft precies al afgezien.
Mijn pogingen om een foto te maken van het bord van de Camargue mislukken jammerlijk.
Kort na de overtocht met het veer stoppen we even voor een kop koffie, waarna we weer verder kunnen. We komen ook veel zonnebloemvelden tegen, de bloemen met hun kopjes naar de zon.
We zijn nu in de Camargue en het is hier prachtig. En rustig. Heel mooie landschappen, we kijken onze ogen uit. Af en toe stoppen we eens aan een panoramapunt.
We zagen veel wilde paarden, maar maakten er weinig foto’s van. Dit is één foto van één paardje.
Saintes-Maries-de-la-Mer is niet erg ver, en we rijden door naar een punt voorbij het stadje waar ik een parking gezien had. Blijkt dat daar een camperplaats is, behoorlijk groot en met vrij veel campers. We zoeken een plekje, vragen ons af of we gaan moeten betalen (niet), en trekken naar het water.
Het is er ongelooflijk rustig, en ook ongelooflijk mooi. We rapen er een paar schelpjes voor Lili en Pipa, zitten met onze voetjes in het water, genieten van het uitzicht en zijn content. We waaien er bijna weg, op de brug moeten we het fototoestel en de telefoon goed vasthouden of ze waaien uit onze handen. Een passerende tour-leidster te paard zegt: “ça souffle hein!” en we denken: “als de locals al zeggen dat het hard waait, dan moet het écht hard waaien!”.
We keren terug naar de camper, en trekken verder. Saintes-Maries-de-la-Mer door. Het stadje is niet leeg, maar je kan het er ook niet druk noemen. Heel deze corona-historie moet pijn doen, echt veel pijn, dat is hier wel duidelijk. We hebben al veel wilde paarden en zwarte stieren gezien, maar nog nauwelijks flamingo’s. we gaan actief op zoek waar we er kunnen spotten, en ik vind een interessante website met een pdf-document. Aan de hand daarvan kies ik nogal lukraak voor de Etang du Fangassier. We keren een eindje terug, slaan een kleinere weg in en worden echt van onze sokken geblazen.
We rijden vlakbij het water, zien veel flamingo’s, en vinden het gewoonweg fantastisch. Wat is het hier prachtig! En rustig! We rijden een heel eind door, en keren dan terug. Hieronder een selectie van de flamingo-foto’s.
De weg ligt er slecht bij, maar is toch zalig: bij momenten echt vlak naast het water.
We zien veel witte vlekken in het landschap, wellicht zout, want in de Camargue wordt ook aan zoutwinning gedaan.
Daarna willen we nog niet terug naar de camperplaats, en zoeken we een plekje met schaduw. Dat wordt een beetje moeilijk, en uiteindelijk nemen we de Bac de Bacarin nog twee maal, haha! Maar we doen dat graag, ook in Gent varen we al eens voor ons plezier met het veer van Langerbrugge of Terdonk.
Maar we vinden ons plekje, waar we een boterhammetje verorberen, kijken waar we nog boodschappen kunnen doen, en naar Martigues La Couronne geraken zonder op de wegversperring te botsen. Dat lukt goed: we gaan in Saint Martin de Crau (de broer van Alexander) (sorry flauw mopje) naar de Super U, en rijden via de semi-autosnelweg naar La Couronne, en rijden al doende maar één keer mis. Hehe. Rond 18u30 zijn we terug op de camperplaats. De wind is (eindelijk!) wat gevallen, we kunnen alles open zwieren. We eten een slaatje, ik zet de foto’s op de harde schijf, typ dit verslag en regel nog wat dingen, waarna we in ons bed kruipen, want morgen gaan we weer veel rijden. Doen we graag, en rijden is in deze hitte nog de beste optie.
Dinsdag 23 juni
De wekker loopt af om 5u, we staan vrij vlot op, drinken een kop koffie en maken ons klaar om te vertrekken. We zijn hier 3 dagen lang bijna weggewaaid, nu is er ineens nauwelijks wind. Om 6u07 (hehe, dat heb ik onthouden) zijn we weg voor een lange dag rijden naar het uiterste puntje van Frankrijk. Vandaag heb ik autosnelwegen toegestaan in onze route, omdat we anders miserie hebben om Martigues uit te geraken. We zijn hier al een paar keer op en af gereden, en je moet niet betalen, dus waarom niet. We zien nog eens het ochtendlicht op de zee.
Dus rijden we tot na Arles vlot, maar in druk verkeer, op de autosnelweg. Zo hoeven we de stad Arles ook niet door te rijden. Daarna rijden we nog een heerlijk rustig stuk door de Camargue, waar we ook stoppen om te ontbijten. We rijden het departement Bouches-du-Rhône uit en de Gard in, om dan vrij snel in de Hérault te belanden. Tot onze verbazing zien we nog vaak flamingo’s in het vele water langs de weg. We vlotten goed, en beginnen zo stilaan te denken aan stoppen voor nog een kop koffie, maar dan geraken we aan de sukkel. Ik had als tussenpunten Frontignan en Sètes gezet, maar moet één van die punten te snel verwijderd hebben, en dame Google doet haar goesting en niet mijn goesting. Mijn goesting zijnde een stuk langs de kust dat er spectaculair mooi uitzag. Hm. We keren een eind terug want ik ben nogal een keikop, en geraken dan in een soort loop dat ik voor aan niet meer van achteraan kan onderscheiden en niet meer weet wat eerst komt, Frontignan of Sètes, en helemaal mijn oriëntatie kwijtraak. We zien al sukkelend wel mooie dingen.
Soit, uiteindelijk belanden we op het gewenste stuk kust, en het is gewoonweg fenomenaal mooi. Blij dat we teruggereden zijn.
Daarna doet Madame Google nóg eens eigenzinnig omdat Meneertje Mertens niet geneigd is het centrum van Sètes in te rijden, ik geef het op en we doen haar goesting. En rijden zo nog eens een stuk af dat we eerder al zagen, ahum. Maar hey, whatever. We hebben het mooie deel gezien en we rijden na het gesukkel weer vlot verder. Alleen: grote wegen (snelwegen, remember?) en geen stopplaatsen en zin in koffie en ondertussen ook honger en te warm wegens de zonnewering van het luik boven ons hoofd die niet dicht is… het duurt nog een heel eind voor we kunnen stoppen, maar uiteindelijk vinden we een parking langs de weg. Slaatje, koffie, wat zoetigheid en een Dafalgan om de ontstane hoofdpijn te verdrijven. Dat lukt. We zetten de routeopties weer op “snelwegen en tolwegen vermijden”, en rijden zo weer langs heerlijk kalme en mooie wegen. We stoppen niet meer en rijden door naar Argelès-sur-Mer. We moeten wat zoeken naar de ingang van de camperplaats en vinden het hele zaakje daar een ontgoocheling: dicht bij het strand, dat wel, maar voor de rest een veredelde parking zonder schaduw in de blakende zon. Hebben we genoeg van, en we keren onze kar meteen. We hadden namelijk al een alternatief gezocht: 10 kilometer verder is nog een camperplaats in Elne. Niet meer bij de kust, maar wat meer beschut. Daar zoeken we een plekje. We houden van de camperplaatsen die wat oud en sjofel en onderkomen zijn, maar dit is toch wel een statie verder: knielang gras en snoeihout… het ziet er echt onderkomen uit.
Maar: het is rustig, er is schaduw, en we zijn toe aan een namiddagje rusten. Dus installeren we ons, en houden we ons in stilte bezig. Blogbericht schrijven, foto’s selecteren, meloen eten, beetje opruimen, watertank vullen, douchen… er is altijd wel genoeg te doen. En anders kunnen we wel lezen of gewoon luieren.
We gaan de camperplaats nog eens verkennen, en zien zo van die oude en verlaten en verweerde dingen die we mooi vinden.
Maar uiteindelijk staan we hier best wel goed.
Het waren drie intense dagen, vanaf morgen is het wat rustiger. We rijden nog een eindje verder (ongeveer 100km) om dan daar een paar dagen ter plekke te blijven. Waar? Dat lees je binnenkort!
Allemaal zó bekend. Waar zijn de jaren dat we iedere grote vakantie ergens in het zuiden van Frankrijk zaten!
Kom je misschien toch nog in Spanje. Van Argelès naar Portbou is tenslotte maar een kort eindje.
We hadden plannen om een paar dagen in Spanje door te brengen, maar die hebben we opgeborgen. Voorlopig ga ik de grens met Spanje liever niet over. Jammer, maar het komt ooit nog wel eens 🙂
Dat is zo. Reizen jullie nog verder maar dan de andere kant op (Atlantique)? Is mooi rijden van Argelès door de Pyreneeën naar bv. Saint-Jean de Luz. En dan effe San Sebastián meepakken om lekkere pintxos te gaan eten. Zalige tjden waren dat!
Ik ga niet verklappen waar we naartoe gaan, zo blijft het nét dat beetje leuker om te volgen 🙂
Je hebt gelijk maar ik ben nu eenmaal een beetje nieuwsgierig. Een beetje maar! 😂
Hihi, en ik kan goed zwijgen 😀 Schitterende tip trouwens op Instagram, heb ‘m bewaard in mijn lijstje! Zal niet voor dit jaar zijn, maar lijkt me echt prachtig.
Moest je terug naar de andere kant gaan, de Gorges du Verdon is ook prachtig!
De hele Verdon is prachtig 🙂
Die blauwe zuiderluchten! Zo jammer dat we dit jaar met zoon vier niet naar de Vaucluse kunnen. Dus laaf ik me aan jouw foto’s en snuif lavendelgeur op in eigen tuin.
Ik vind het fijn dat je kan meegenieten en dat ik wat van dat Franse gevoel kan overbrengen via mijn foto’s 🙂
In 1994 was onze eerste zomervakantie met de caravan. Helemaal tot in Argelès sur Mèr, maar ik vond het daar niet echt mooi of leuk.
We hebben er nauwelijks iets van gezien, want we waren er snel weer weg 🙂
En gelijk heb je. Wij zijn er ook alleen maar door gereden, verder naar Collioure waar we toch wel een uur rondgereden hebben om een parkeerplaats te vinden. Maar wel gezellig daar!
Zoveel mooie plekjes en plaatjes, met als hoogtepunt de flamingo’s. Het lijkt me ook heerlijk om je huis altijd bij je te hebben. Je kan eten en rusten waar en wanneer je maar wil. En je hebt altijd je eigen bed. Benieuwd waarnaar de reis verder zal leiden… Lieve groet uit het hete Breskens (maar moet nu door naar school voor deliberaties – met mondmasker en zo heet!). Stiekem ben ik best jaloers. Ik hoop dat wij dat ook nog eens kunnen doen zo rondtoeren met een camper. Lijkt me de max!
Hopelijk viel het wat mee met de hitte en het mondmasker!
We genieten er echt van, en we doen het supergraag, dat rondreizen met de camper. Is inderdaad het gemak van je eigen huis mee te hebben, en te kunnen eten en rusten wanneer we willen. Ik heb momenteel ook echt geen zin om op café of restaurant te gaan, en hier hebben we alles wat we willen. Het is relaxed en echt heerlijk. Vinden wij. Ik hoop dat je het ook eens kan uitproberen! Als het je aantrekt, vind ik dat je het echt eens moet doen, als de wederhelft ervoor te vinden is natuurlijk. Je moet er beiden achter staan. En het kan altijd tegenvallen. Maar wij zijn verkocht 🙂
Al een flink eind opgeschoten en wat een vakantiegevoel!
We gaan goed vooruit, we rijden graag! En ja, vakantiegevoel to the max!
Als kind gingen we ook ooit naar de befaamde paardenstreek maar ik wachtte op mijn honger. Waar waren die fameuze paarden? Flamingo’s kan ik me ook absoluut niet herinneren. Nu lijkt de streek me eigenlijk wel heel fijn (en rustig) om te zien! Je hebt me geïnspireerd om ook een reisje naar Frankrijk te boeken! We gaan een weekje op Airbnb naar de Ardeche 😀
Ik moet zeggen, we hebben echt veel paarden gezien. En flamingo’s ook, van redelijk dichtbij. We hebben ervan genoten! Ik ben blij dat ik je geïnspireerd heb voor een Frans reisje, de Ardèche is zalig!
De Camargue is echt mooi he… We deden er eens een boottochtje. Toen zagen we flamingo’s van ver. En de paarden en de stieren. Zalig.
De Camargue is prachtig. Enorm van genoten!
Brings back many memories… 😉
Geniet!
Dat doen we, met volle teugen!
Mijn aardrijkskunde is niet van die aard dat ik alle streken in Frankrijk weet liggen. Ik heb dus via Google Maps jullie route een beetje gevolgd. Dat komt ervan hé als je zelf nog niet kan vertrekken.
Als je in je volgend bericht zegt dat je een paar dagen naar Lourdes bent geweest ga ik je niet geloven hé 🙂
Leuk dat je meevolgt via Google Maps!
*grijns* Lourdes begot!
Prachtig 👍 Voorheens stonden informatie punten m.b.t het flamingo gebied in de Camargue, mooi zijn ze he.
Jammer van de Camperplek in Argeles-sur-mer, vooral als jullie zolang gereden hebben dan is de teleurstelling des te groter. Maar bij het maken van deze blog kun je met een voldane glimlach terug kijken op de etappes want wat een mooie foto’s 🌞
De flamingo’s zijn schitterend!
Het was alsof we het voelden aankomen, want we hadden op voorhand al een alternatief gezocht, en moesten maar 10km extra rijden. In de goede richting dan nog.
Dankjewel! Ik vind het achteraf altijd leuk om terug te kijken op onze reis.
Met pijn in mijn hart en vreselijke heimwee lees ik je prachtige reis verhaal. Ik zie het nog allemaal voor de ogen. Geniet maar hoor!
<3
Ik hoop dat het ook met plezier is dat je kan lezen!
Wat een heerlijke reis, de warmte straalt doorheen je blog. Het moet heel speciaal zijn om de flamingo’s zo in het water te zien! Heel mooie foto’s.
Dankjewel! Je maakt me blij 🙂 De flamingo’s waren inderdaad speciaal, ik was zo blij dat we er zoveel gezien hebben!
Ik reis graag mee.
Hoop bekende dingen 🙂
Fijn om lezen!
Vooral die groep flamingo’s vind ik toch wel erg mooi.
Maar verder moet ik niet aan zo’n reis denken momenteel. ’t Is hier in het noorden al meer dan warm genoeg. 🙂
Veel plezier verder.
De flamingo’s waren schitterend. Mijn dag kon niet meer stuk.
Het is inderdaad heel erg warm. We zitten nu veel hoger, waar de temperaturen draaglijker zijn.
Da’s beter, geniet ervan!
pff al dat rijden…bleh
Argelès sur mer, daar was ik als 3jarige op vakantie. ‘k zie direct een paar kinderfoto’s van mij voor mijn ogen met een klein pagekopke 😀
De flamingo’s en de camargue. Ik heb ze nog nooit in Europa gezien maar wel op Bonaire en tiens , daar zit het ook vol zoutwinning. Blijkbaar hebben flamingo’s iets met nabije zoutwinning?
Dat rijden, wij doen dat graag 🙂
Ik denk dat dat klopt, dat flamingo’s dat zout nodig hebben of zoeken.