Gastblog: Lustig (en rustig) leven “in het donker”

Gisteren moesten we er even uit voor een streepje reclame, maar vandaag gaan we weer verder met de gastblogs!

Het Corona-virus zorgt ervoor dat we wellicht nog wel wat tijd in ons kot zullen moeten doorbrengen. En daarna misschien nog behoorlijk wat tijd in eigen land. Geen reis en geen reisverslagen, dus dacht ik: ik vraag aan mijn lezers en medebloggers om een gastblog te schrijven over hun woonplaats, om zo virtueel te kunnen rondreizen in België en eventueel ook het buitenland. Een oproep die gretig aanvaard werd, ondertussen hebben zich al 20 gastbloggers aangemeld! Wie dit nu pas leest en ook nog wil aansluiten, laat maar weten hè. Iedereen is welkom.

Vandaag aan zet in een internationale week: Darling Doormat, intrigerend alter ego van een ex-Gentse die met haar Brit, al even prozaïsch Grumpy Old Man aka Grom genoemd, op het prachtige Kreta woont, en ons van daaruit verblijdt met hilarische verhalen over hun ervaringen met de plaatselijke bevolking.

**********

Stel, je bent een ondernemer, je nadert de 60, en je bent het harde werk, het fletse weer en Her Majesty’s grijpgrage belastingsdienst goed zat. Bovendien koester je de droom, op het zonnige Kreta een verlaten ruïne te restaureren en er je dagen – met de beentjes omhoog en de gin tonic binnen handbereik – in alle rust en schoonheid te slijten.

Veilig vergeten in de schaduw van de wereld, ligt het bergdorpje “Donker“. Het stelt niet veel voor, zelfs met de naam van hun ingeslapen, verlaten uithoek zijn de circa 70 inwoners niet onverdeeld gelukkig.

Toen de Brit tijdens zijn derde zoektocht weet kreeg van het ruime aanbod ruïnes in Donker, aarzelde hij niet. Vorige pogingen tot het aankopen van een bouwval, waren op niets uitgedraaid en hij zag zijn droom al in rook opgaan.

Tot hij een resterende muur van een grotendeels ingestort huisje opklauterde en een verbluffend 180 graden, mijlenver en ongehinderd uitzicht kreeg op de zee en de omringende bergen. De zaak was snel beklonken, hier, in het “donker” dorp, zou hij zijn nieuwe huis ontwerpen en bouwen. The rest is history.

Hij leerde al snel de inwoners en hun gebruiken kennen, hij verkende de omgeving, daalde af in de nabijgelegen Agia Paraskevi-grot en ondervond tot zijn verbazing dat de zon er niet altijd scheen.

Hoe onooglijk en comateus “Donker” ook mag lijken, het heeft een rijk verleden en zette zichzelf bovendien extra op de kaart met een wel heel opmerkelijk feit.

Al decennialang rookt er geen enkele inwoner. Niemand herinnert zich nog precies hoe of waarom de collectieve stopzettingsactie er gekomen is. Het meest waarschijnlijke verhaal kwam van Yiannis Zacharioudakis, een verstokt roker, die zijn sigaretten opgaf nadat een van zijn kinderen ziek werd. Hij hield het 53 jaar vol, tot hij op 103-jarige leeftijd overleed.

Toen ik vanmorgen het verregende pad achter ons huis afdaalde, ontmoette ik mijn buurman Yiorgos, rustig mijmerend op een muurtje. Heel even hoopte ik hem met een stiekem sigaretje te betrappen. Tevergeefs.

Onverzettelijke diehards, die Kretenzers. You gotta love them.