Het Corona-virus zorgt ervoor dat we wellicht nog wel wat tijd in ons kot zullen moeten doorbrengen. En daarna misschien nog behoorlijk wat tijd in eigen land. Geen reis en geen reisverslagen, dus dacht ik: ik vraag aan mijn lezers en medebloggers om een gastblog te schrijven over hun woonplaats, om zo virtueel te kunnen rondreizen in België en eventueel ook het buitenland. Een oproep die gretig aanvaard werd, ondertussen hebben zich al 20 gastbloggers aangemeld! Wie dit nu pas leest en ook nog wil aansluiten, laat maar weten hè. Iedereen is welkom.
Vandaag aan zet: Inge van Schrijfselsvanmij, een fijne vrouw in wiens leven Nederland, België en Duitsland nauw verweven zijn. Op haar blog schrijft ze mooie stukjes waarin de mooie regio waar ze woont vaak prominent naar voren komt.
**********
Mijn naam is Inge, ik schrijf al heel wat jaren een blog, http://schrijfselsvanmij.com. Ik ben een Nederlandse, een echte Limburgse met Belgische voorouders, en al heel wat jaren woonachtig in de meest westelijke gemeente van Duitsland, de Selfkant.
Het dorpje waar ik nu bijna dertig jaar woon heet Hillensberg. Behalve dat onze drie jongens er zijn opgegroeid en we er in principe nooit meer weg willen valt er volgens mij weinig over te vertellen ….
Wielerliefhebbers kennen ons dorpje vast vanwege die ene bergetappe, de Bergstrasse. Een aantal keren is ons Duitse dorpje al opgenomen in de een of andere etappe van de Nederlands/Belgische Eneco/BinckBank Tour.
Hillensberg ligt vrij uniek: in het zuiden tegen het plateau van Doenrade (Nederland) aan, de landweg naar het westen brengt je naar Sittard (Nederland), die in het oosten naar Bingelrade in, juist ja, Nederland. Hemelsbreed is dit stukje Duitsland iets van 1 kilometer breed. Alleen de weg naar het noorden komt uit in Deutschland.
Hoe we hier terecht zijn gekomen: ik ben, net als mijn man, opgegroeid in Sittard. We zijn er getrouwd, kregen zoon nummer een en vonden het tijd om ons eigen plekje te (laten) bouwen. Via via hoorden we dat er een flink stuk bouwgrond te koop stond in Hillensberg. We kochten het en lieten er ons droomhuis op bouwen. Net op tijd konden we verhuizen, zoon twee werd vijf dagen na de verhuizing geboren, en nog geen twee jaar later volgde zoon drie en was ons gezin compleet.
Het was voor onze jongens een droomplek om op te groeien: een grote tuin met veel plek om te ravotten, spelen, voetballen, hutten te bouwen, op avontuur te gaan, te fietsen, etc.
In een vloek en een zucht wandel je linksom of rechtsom rond ons dorp, en altijd steek je dan even de grens over. Gelukkig hier geen gesloten grenzen …..
Samenvatting: niet veel te beleven maar we willen hier erg oud worden 
Ik heb het even moeten opzoeken. Je bent (net zoals ik) een ‘grensgeval’. Altijd leuk om van twee walletjes te kunnen eten. En mooie natuur daar bij jullie!
België ligt hier ook niet ver vandaan, dus drie walletjes, mits de grens weer open gaat …..
Dat klopt. Mijn zus woont in Aachen. Zij eet ook van drie walletjes.
Mooie plek, snap dat je daar oud wilt worden.
En zo kennen we weer een plekje bij. Ik vind deze reeks heel leuk om lezen.
Het ziet er daar vredig uit bij jullie. Ik kan heel goed begrijpen dat je daar niet weg wil. Zo dicht bij Sittard is het waarschijnlijk goed te doen om jullie boodschappen en zo te halen.
Sittard is een mooie stad, met historisch centrum, zeer zeker de moeite van bezoek waard. Nog niet zo heel lang geleden veel Duitse en Belgische bezoekers
Hier nog zo’n grensgeval, een Nederbelg. Inderdaad Inge, jullie wonen geweldig en Sittard is de moeite waard. Ben er trots op dat jij me dat hebt laten zien.
Ik kom er vaak doorheen en ben het helemaal met je eens als je zegt daar oud te willen worden. Jullie hebben er ook een schitterende plek gevonden…
Het lijkt me een heerlijke plek om te wonen. Aan de grens wonen heeft zo zijn voordelen, dat ervaar ik ook. Je eet inderdaad van twee walletjes. Heerlijk toch?
Nu vraag ik mij wel af hoe men een Belg in Nederland noemt? Een Belgneder?
Hoe gelukkig kan je zijn. Je buiten de grenzen wagen en er een plek vinden, waar de natuur en het leven je verwennen en toelachen. Waar je kinderen levendige herinneringen hebben opgebouwd aan een gelukkige jeugd in weidse onbezonnenheid, met grenzen die verlegd kunnen worden. Kalmte, rust en voldoening spreken uit je foto’s, ik hoop dat je op je wondere plekje heel oud mag worden.
Zó wonen maakt natuurlijk dat je het beste van drie landen binnen bereik hebt, geweldig!
Maar vooral zo ruim natuur om je heen hebben moet geweldig zijn.
Mooi, moet er toch goed zijn als je niet meer weg wil.
Ik wist reeds van je prachtige tuin en mooie uitzichten. Hier nog eens bevestigd. Het landschap is er heerlijk.groen. En te voet de grenzen oversteken heeft wel iets, toch in niet_corona-tijden. Was dit nu geen grote belemmering voor jullie?
Spreekt de plaatselijke bevolking er Duits?
Heel fijn om lezen, dank je wel.
Hier werd het wel afgeraden (politie enkel op grote grensposten) maar nooit verboden. Dus ik mocht gaan en staan waar ik wilde, met mate dan
Met name de ouderen spreken hier dialect, te vergelijken met het Limburgs.
Ik vroeg me ook af: jullie kinderen, gingen die dan in Duitsland naar school? Zijn zij tweetalig?
Zij gingen fijn met de fiets naar Sittard
Lijkt me inderdaad wel het makkelijkst
Een streek die niet bepaald bovenaan ons lijstje stond qua plaatsen die we nog willen bezoeken – jouw gesmaakte stukje bracht daar verandering in!
De steden die hier nabij liggen (Sittard, Maastricht, Aken, Maaseik) zijn zeer zeker waard om te bezoeken
Leuk ook je hier te lezen
En je hebt niks teveel gezegd, je woont er prachtig!!!
Bij de gastblogs tot nu toe had ik de plaats ofwel al bezocht, ofwel er op zijn minst van gehoord. Dit plekje daarentegen…, fijne ontdekking!
Twee keer knipperen en je bent er doorheen, door ons dorpje
Je hebt een heel leuke blog, ik ga ‘m volgen en ook als tip geven aan mijn Zwitserse buurvrouw
je hebt dan wel geluk dat de grenzen niet toegegaan zijn. In deze tijden sta je daar wel meer bij stil eh.
En nooit last van andere regelgeving/wetgeving tov je vrienden/familie net over de grens? Ik kan me voorstellen dat er soms verschillen zijn die soms positief uitvallen maar ook soms net frustrerend zijn.
Ik woon al sinds de vorige eeuw in Duitsland, dus eigenlijk weet ik niet beter. Het is anders, ja, maar dat ondervond mijn middelste ook toen hij zich liet inschrijven in Brussel. Eigenlijk zijn er alleen voordelen, ik profiteer van de voordelen aan beide zijden van de grens