Bloggen

Zeswoordverhaal: herinnering – bis

geüpdatet op 30 reacties op Zeswoordverhaal: herinnering – bis

Zeswoordverhaal. Een tweewekelijkse zeswoordverhaal-met-beeld-schrijfuitdaging van Doldriest.

Vorige week had ik een herinnering aan de heerlijke Franse stad Le Puy-en-Velay, en schreef toen dat ik nog zo’n tweede blogpost kon maken. En dat doe ik dus maar!

Vorige week met Herman, deze week met mijn ma. 1980. Op de trappen naar de kathedraal.

Herinnering. Kijken naar vroeger en nu.

In 2017 keerde ik er weer, samen met Meneertje Mertens. En maakte hij een foto van mij op dezelfde trappen naar dezelfde kathedraal.

 

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

30 reacties

    1. Ik “leek” zelfverzekerd, was het niet echt. Alhoewel, misschien was ik het toen net nog wel wat. Het echt onzekere kwam iets later.

      Beantwoorden

        1. Zeker. En een jaar later overleed mijn vader, samen met wat andere omstandigheden zorgde dat toch wel voor turbulente jaren. Het is nooit een goed moment als één van je ouders overlijdt, maar net aan de start van de puberteit is het toch echt niet evident.

          Beantwoorden

                1. Helemaal. Het is een worsteling om daar vrede mee te vinden, het maakt het hele verwerkingsproces veel moeilijker.

  3. Mooie vergelijkende beelden. Jij zat dan ongeveer tussen de leeftijd van mijn kinderen toen die hun vader verloren (9 & 13 jaar). Helemaal niet simpel. En dan hebben kinderen nog de neiging om veel te verbergen, want ze willen het mama nog niet moeilijker maken.

    Beantwoorden

    1. Verbergen was my middle name… en niet alleen voor mijn ma. Tot mezelf toe, denk ik. Het heeft me zo in ieder geval heel veel jaren extra gekost om het allemaal een plaats te geven.
      Ik wens het echt niemand toe, en ik hoop dat jouw kinderen er niet al té veel schade door geleden hebben. Schade is er altijd, onvermijdelijk. Het is vooral een kwestie van die zoveel mogelijk te beperken.
      Ik denk dat je als puber er vaak gewoon maar járen later achter komt wat het verlies met je gedaan heeft.

      Beantwoorden

      1. Heel herkenbaar!Mijn jongste had zelfs vrienden die ‘het’ niet wisten. Precies dat als ze het verzweeg dat heel dat verdriet niet bestond. Ik denk dat we alle drie vooral geen compassie willen bij dat verhaal.

        Beantwoorden

        2. Nog iets: eigenlijk werkte het feit dat hij in de zomervakantie overleden is, als trigger om niets te zeggen. Het was vakantie, veel mensen waren op reis. Op school wist niemand er iets van. En dat is zo gebleven. Misschien had het wel anders geweest moest hij midden in het schooljaar overleden zijn.

          Beantwoorden

    1. Dankje 🙂 Wel al selfie-tijdperk, maar ik ben er niet zo aan. Meneertje Mertens maakte de foto terwijl ik zat uit te puffen 😀

      Beantwoorden

Zeg het eens?