Bij Myriam zag ik de travel tag met 15 reisweetjes, en ik dacht, leuk, dat doe ik ook. Ik heb er mijn tijd voor genomen, heb er wat foto’s bij gezocht en ingescand, en heb besloten de tekst in 3 delen op te splitsen, want het werd nogal veel. Hier gaan we met deel 1!
#1 Mijn eerste reis was toen ik nog in mijn ma haar buik zat. Naar Spanje. Op de foto’s zien ze eruit als filmsterren, vind ik. Mijn ma, en mijn pa en een tante en nonkel. Mijn zussen waren ook mee. En voor de rest weet ik er niets van.
#2 Toen ik klein was, gingen wij zeker niet elk jaar op reis. We reden een keer met de auto naar Zwitserland. Waarvan ik me vooral anekdotes herinner. Dat we in een skistation zaten, in de zomer. Het was er hoog. Thyon 2000, in de buurt van Sion. Mijn vader had zijn fiets mee. Dat weet ik ook nog. We reden indertijd met een Simca, op LPG. Die installaties waren nogal rudimentair (ik spreek over 1978), en het was gokken wanneer de tank leeg was en je moest overschakelen op benzine. Dus, mijn vader rijdt een berg op in de Alpen, steekt een trage voorligger voorbij, en net op dat moment is de LPG-tank leeg en moest er omgeschakeld worden. Een paniekmomentje.
Nog een anekdote? Ook een paniekmomentje eigenlijk! We gingen met een lift naar boven, op een berg. Ik had een bril, die ik toen nog wel eens kon afzetten, ik zag toen nog beter dan nu. Wat ik deed, dus, ik zette mijn bril af. En ik legde hem ergens. En dacht er niet meer aan. Tot we terug beneden waren. Paniek! Mijn bril ligt nog ergens boven! Op een grote steen. Zo goed en zo kwaad mogelijk uitgelegd aan mijn zus waar ik dacht die bril gelegd te hebben, zij met de skilift terug naar boven (spannend, want het werd al laat en het ding ging sluiten), ze heeft de bril teruggevonden en is beneden geraakt. Hehe.
Deze foto werd volgens mij op die dag gemaakt.
Ooit gingen we ook eens naar Spanje. Mijn ma, mijn jongste zus en ik, een vriendin van mijn ma en haar zoon. Met het vliegtuig. Spannend! Ik weet eigenlijk niet goed meer over welk jaar we het nu hebben. 1975? Zoiets. (chronologie naar de zak, sorry). De tijd van de wijde broekspijpen. Soit, we gingen in de paasvakantie 17 dagen naar Fuengirola (dacht ik, ik begint te twijfelen, Malaga?) en het heeft er 14 dagen geregend. We hebben de hele vakantie gelachen met de “kenen op Chris zijn tenen” maar dat mocht niet van mijn ma want blijkbaar doet dat pijn. We gingen naar het ezeltje aan het strand kijken en verkenden het hinterland. Voor de rest herinner ik me er weinig van.
#3 Er waren ook vakanties in Wenduine. Die van 1979 herinner ik me nog goed. Eigenlijk zo’n overlopende berg herinneringen aan een vakantie met de CM (deed ik niet graag) en de caravan die we hadden in Assenede (wilde verhalen, dat, vooral niet veel luxe bij voorstellen maar een oude, groen geschilderde caravan die illegaal op een boerderij stond – groen, gras, camouflage, begrijp je? – en waar mijn vader soms bleef overnachten als hij ging vissen in de kreek daar) en een appartement dat we huurden in Wenduine. De zomer van Rick Tubbax en Nick Lowe en Dave Edmunds.
#4 Mijn ma en Herman zijn de mensen van de reismicrobe (zie hun blog, vanaf 2009). Van het eerste jaar af met Herman herinner ik me reizen. Le Puy, Pralognan… Frankrijk dus. Veel wandelen. Oostenrijk ook. Het Lechtal. Ik ging mee wandelen (bergwandelen dus), maar niet altijd even goedgemutst. Ze moesten wel al eens een wortel voor mijn neus houden om me de berg op te krijgen. Daarboven was namelijk altijd wel een berghut, waar ze lekkere limonade hadden, of soep. Of kaiserschmarrn. Daarmee was ik te paaien.
En daartussen was er ook een reis met de CM naar het beruchte Maloja Palace. En ooit ben ik eens met school op skivakantie geweest ook, trouwens. Gruwelijk vond ik dat. Ik ben geen groepsmens en ik hou niet van kou en nat.
#5 Toen ik niet meer met mijn ma en Herman meeging, ben ik twee keer op talenkamp geweest. Een keer naar Annecy (liefde! nog altijd), en een keer naar het zuiden van Engeland. De gastgezinnen waren iedere keer weer wat vreemd, maar ik heb er toch heel veel geleerd. (veel Frans zal het wel niet geweest zijn, mompelt Herman nu, als hij dit leest).
Er was ook een vakantie om mijn Duits bij te spijkeren, bij Frau Schnell in Wiesbaden. Warme herinneringen heb ik aan dat mens. Ze is waarschijnlijk al lang dood nu. Maar ook zij leerde mij veel. Ik vergeet nooit haar redelijk trieste verhaal dat ze jonge vrouw was in de oorlog, maar dat haar generatie vrouwen een generatie alleenstaande vrouwen werd, omdat zoveel jonge mannen omkwamen in de oorlog. Ze vond nooit een partner. Ze woonde in een dakappartementje in een gigantisch, prachtig huis. Haar plekje keek uit over het treinstation van Wiesbaden, en ze was een treinspotter eersteklas.
Daarna was er ook een trektocht met de trein door Duitsland met vriendin Els, die ik leerde kennen op talenreis in Frankrijk. We maakten gebruik van een InterRail Pass om door Europa te reizen, herinner je je die nog? En we hadden reischeques! Die dingen bestaan ook al lang niet meer. We deden onder andere Keulen, Stuttgart, Wiesbaden (Frau Schnell!) en München aan.
Volgende week deel 2!
Zo tof, die oude foto’s erbij. Ik vond die reizen met de CM ook vreselijk. Wodecq en Maloja heb ik gedaan. Geen goede herinneringen aan, dus ik heb het mijn zoon niet aangedaan.
En thanks voor de link naar Herman zijn blog. Het staat al in mijn reader!
PS Mijn tweede deel staat ook klaar …
Dankjewel!
Herinner je je dat nog, die kartonnen valiesjes! Dat kunnen we ons niet meer voorstellen. Wodecq zegt me niks. Ik ben nog naar Retie geweest (het muziekje om op te staan herinner ik me nog levendig, ik zou het eens moeten opzoeken), en naar ergens in de Ardennen ook, maar moet eens diep nadenken waar dat was. Mijn kinderen hebben het ook nooit gedaan.
Herman zijn blog is heerlijk. Veel leesplezier! Voorlopig staat er voor de toekomst nog niet veel op stapel, wegens operatie en revalidatie.
Ik kijk ernaar uit je tweede deel te lezen!
Ik ben een logje met herinneringen aan het ineen steken. Daar komt dat valieske in voor. Wodecq was met de 11-jarigen, in 1965 dus…
Revalideren is prioritair. Reizen komt wel weer. Soigneer je!
Ik ben wat jonger, Retie en de Ardennen was 1979 en het andere jaartal herinner ik me niet, Maloja Palace zeker jaren 80.
Ik moet gelukkig niet revalideren, mijn stiefvader Herman wel. Maar hij doet het heel goed! Ook voor hen komt het reizen wel weer.
Maloja heb ik met de school gedaan, zal 1966 geweest zijn. Ik kan me niet herinneren dat het toen ‘Palace’ heette.
Ja, ik las het van je schoonvader.
Herinneringen ophalen, ik bevind mij hier duidelijk onder generatiegenoten 😀
Leuk 🙂 Niet dat ik altijd herinneringen ophaal, ik leef niet bepaald in het verleden. Maar toch: leuk. Want ik ben onlangs actief op zoek gegaan naar leeftijdsgenoten. Ik merk van mezelf dat ik vaak bij jonge mensen ga lezen, maar dat ik daar toch minder aansluiting vind, en dat ik van leeftijdsgenoten meer respons krijg. Dus: missie geslaagd! Ik ben blij 🙂
Hartstikke leuk dat je zo in het verleden bent gedoken en die tijden waren leuk, niet alleen qua kleding maar toen was er ook geen massa toerisme 🙂
Ja, dat is echt wel een enorm verschil hè. Dit jaar gaan we eindelijk ook eens buiten het seizoen op reis, en zo hopen we toch ook wat meer rust te vinden. Beetje de massa ontwijken!
Is echt wel een verschil, wij Reizen altijd buiten het seizoen, behalve vorig jaar waren we in hoog gestart en dat was merkbaar.
Soms vertrokken we al eens eind juni of begin juli naar Frankrijk, en zelfs dan merkte je al verschil. Ik ben benieuwd, en ik kijk er héél hard naar uit 🙂
Ja heerlijk vooruitzicht , wij zijn gek op Frankrijk, dit jaar wagen we Spanje nogmaals naar zoveel jaren.
We brengen ook een aantal dagen in Frankrijk door. Ik popel!
De foto’s alleen al zijn leuk om te zien! Maloya Palace: MEGA herinneringen heb ik aan die vakantie met de vriendinnen 🙂 Je deed me eraan denken 🙂
Leuk! 🙂
Die eerste twee foto’s zijn echt geweldig!! De Insta-jeugd wringt zich tegenwoordig in allerlei bochten met filters om dat effect te bekomen, heerlijk! 🙂
Zot toch hè! Ik vind die foto’s ook zalig.
Die oude foto’s, I love them!
Zelf ben ik twee keer mee geweest met de CM, eerst Ardennen, dan Zwitserland. Omdat goede vriendinnen mee gingen, vond ik het wel leuk.
Jij moet een taalknobbel zijn!
Met vriendinnen moet wel leuker zijn dan alleen. Alleen was vooral nogal beangstigend! 🙂
Ik hou van talen. Meer dan dertig jaar na de kampen is mijn Frans een beetje roestig, en zit mijn Duits ergens diep in mijn brein begraven 😀
Heerlijke foto’s! Dat Maloja Palace (die naam, miljaar!) moest ik opzoeken; ik ken Maloja wel sinds ik hier woon en ben zot van de streek daar, maar ben duidelijk geen CM-kind 🙂
Moest wel lachen met jouw “naar boven gelokt worden door Kaiserschmarrn”. Is ook wel heel lekker natuurlijk 🙂
haha ja, Maloja Palace, erg hè. Maar het is daar wel heel mooi. We deden daar een tweedaagse wandeling, en ik herinner me nog hoe mooi die was.
Kaiserschmarrn zijn heerlijk. En ze hadden in die hutten vaak echt heerlijke, eenvoudige dingen. Daar kreeg je me mee vooruit 🙂