Satur9Het is alweer bijna twee jaar geleden dat ik een blogbericht plaatste in het kader van het #projectblogboek. Dat is geen schande, ik had er gewoon geen zin meer in. Maar toen zag ik op Tales from the Crib “lilith en haar manifesto”, en dat was een vonkje dat de goesting opnieuw aanwakkerde. Ik zocht mijn manifesto op en zag dat dat quasi onbestaande was, omdat die opdracht op een heel vreemd moment kwam. Toen ik van de ene klap in mijn leven naar de andere ferme tik laveerde. Mijn manifesto was toen: keep calm & sew on. Ik kan daar nog steeds achter staan, alhoewel ik wel eens een uitgebreider en serieuzer manifesto wil opstellen. Maar ik begin met het afwerken van het #projectblogboek.
Wat was dat #projectblogboek nu weer? Wel, bovenstaande lilith van Tales from the Crib (journaliste Kelly Deriemaeker) schreef al een flink aantal jaren terug een blogboek, een boek met tips en inspiratie voor meer blogplezier. Een boek met veel (soms technische) uitleg, maar ook met lijstjes inspiratie voor blogposts. Ik vatte toen het zotte idee op (samen met nog wat anderen) alle ideeën van Kelly uit te voeren en in blogposts te gieten. Een omvangrijk project dat hier en daar een stille dood stierf wegens te arbeidsintensief, maar ik bleef het doen. Met lange pauzes en hiaten, zoals nu een pauze van bijna twee jaar. Op het laatst besloot ik toen ook al eens een opdracht over te slaan, omdat die me echt niet lag of té arbeidsintensief was.
Eigenlijk zit ik al heel ver in het boek, en zijn er nog een 20-tal blogtips slash opdrachten te gaan. Dus, ik heb besloten het zaakje af te werken. Op mijn gemak, zonder mezelf op te leggen elke week een opdracht te moeten doen. Gewoon, wanneer ik goesting heb en wanneer het uitkomt. En op het einde zal ik mijn manifesto eens herwerken.
Ik pak de draad op bij opdracht 12 op pagina 202: Toon je shoppingbuit van de afgelopen week.
Wel, dat is een gemakkelijke. En voor je denkt dat ik spijbel zoals ik soms wel eens doe met de 1000 vragen of me er gemakkelijk vanaf maak: dat is niet zo. Het is de realiteit. Dit is mijn shoppingbuit van de afgelopen week:
Inderdaad, je ziet dat goed: niks. Nada. Noppes. Nietsniemendal. Want ik heb niet geshopt deze week. Geen solden. Niet naar ‘t stad geweest. Niets online gekocht. Echt helemaal niks. Twee keer naar de winkel geweest, maar sorry, voeding noem ik geen “shoppingbuit”, en terecht, lijkt me.
Nu is dat ook heel bewust: we hebben niks nodig, we moeten wat op de centen letten, misschien willen we echt wel eens wat consuminderen, en solden zijn gewoon maar een aanleiding tot onnodige dingen kopen.
Juist, toch?
oh ik zou heel vaak niets hebben. Dat lijkt me ook maar logisch. Het tegengestelde lijkt me eerder een probleem. Maar niet bij iedereen dus. Buiten boodschappen, heb ik volgens mij enkel nog maar verjaardagskadootjes gekocht dit jaar voor vriendjes van Kabouter.
Amai, nog maar ca. 20 te gaan, sjiek! Ik ben ook ooit begonnen, maar heb er misschien 20 gedaan i.p.v. omgekeerd 🙂 Soms zou ik er wel eens opnieuw mee willen beginnen, maar ik heb gelijk altijd teveel andere dingen om over te schrijven 🙂
Fijn dat je zo bewust shopt; voeding is inderdaad geen shoppen (tenzij je voorraden voor een oorlog zou aanleggen ofzo, maar dat vermoed ik nu niet 😉 ).
Ik heb er nu eentje gedaan, maar blijf weer steken. De volgende “opdracht” is een vriendin interviewen over iets wat ze meegemaakt heeft. Ik geraak er voorlopig niet uit. Maar het komt wel.
Ik hamster nog niet voor een oorlog, neen, hoewel een derde wereldoorlog blijkbaar voor dit jaar is.